SIGNED; Gundula Schulze Eldowy, - Der grosse und der kleine Schritt ("The big and the little step", MINT CONDITION, SHRINK-WRAPPED). - 2012

Η τελική τεκμηρίωση της μη επίσημης GDR.
(Tobias Timm, Die ZEIT, 8 Δεκεμβρίου 2011)

Η Gundula Schulze φωτογράφισε εκεί εντελώς χωρίς φόβο, σε μέρη όπου άλλοι δεν θα είχαν επιτραπεί ή δεν θα τολμούσαν να κάνουν.
Ulf Erdmann Ziegler, Blau Kunstmagazin, αρ. 5, Οκτώβριος 2015

Η Schulze Eldowy είναι μια αμείλικτη φωτογράφος· η αλήθεια της είναι πικρή. Δείχνει μια χώρα σε διάλυση, παρουσιάζει ρηγμένες τοιχοποιίες, σκοτεινά εργασιακά περιβάλλοντα, το κάνει αδιάκοπα και δραστικά, δημιουργεί εικόνες με σημάδια που δύσκολα ξεχνά κανείς, επειδή ο θάνατος κατοικεί σε αυτές. Αυτό το ταμπού-ελεύθερο, καταπιεστικό βιβλίο αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο του τι μπορεί ακόμα να πετύχει η φωτογραφία σήμερα: να διατυπώσει μια συνολική κριτική των συνθηκών, του κόσμου στον οποίο ζούμε.
(Μαρκ Πέσκκε, Photoscala.de, 29 Δεκεμβρίου 2011)

Η Schulze Eldowy ποτέ δεν υπέβαλε αίτηση να φύγει από τη χώρα. Το 1986 επέλεξε τον άλλο δρόμο για να ξεφύγει από πιέσεις και παρενοχλήσεις: τις επαρχίες, προς το Δρέσδη. Ξανά, ο φωτογράφος ήθελε να είναι πολύ κοντά· έγινε μια σειρά για μια χώρα σε διάλυση.
Kito Nedo, Art. Das Kunstmagazin, Ιανουάριος 2012

Η σειρά The Big Step και το Small Step από τα τελευταία χρόνια της GDR αρνούνται την απόσταση. Μερικά από τα μοτίβα είναι αμείλικτα, σε χρώμα και έτσι πολύ πιο κοντά από το ασπρόμαυρο. Σήμερα, μπορούμε να δούμε στο 'τότε' ότι κάτι ερχόταν στο τέλος.
(Conrad Menzel, Der Freitag, 18 Δεκεμβρίου 2011)

Εντυπωτικό λεύκωμα από Gundula Schulze Eldowy, έναν από τους πιο σημαντικούς φωτογράφους της Ανατολικής Γερμανίας - σε ολοκαίνουργια κατάσταση.

Αυτό το βιβλίο δημοσιεύθηκε αρχικά σε συνεργασία με την έκθεση «Gundula Schulze Eldowy - Die frühen Jahre» στο «C/O Berlin-International Forum Visual Dialogues» από τις 9 Δεκεμβρίου 2011 έως τις 26 Φεβρουαρίου 2012.

Υπογεγραμμένο από τον καλλιτέχνη.
Οι υπογραφές από αυτόν τον καλλιτέχνη είναι πολύ σπάνιες.
Εγγυώμαι την αυθεντικότητα της υπογραφής.

Νέο, φρέσκο, αδιάβαστο.
Ακόμα αρχικά τυλιγμένο σε πλαστικό φιλμ του εκδότη· μόνο ανοιγμένο μία φορά για υπογραφή.
ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΣΥΛΛΕΚΤΗ.

Η Gundula Schulze Eldowy (γεννημένη το 1954 στο Erfurt) είναι Γερμανίδα φωτογράφος. Εκτός από το φωτογραφικό και κινηματογραφικό έργο της, έχει δημιουργήσει ιστορίες, ποιήματα, δοκίμια, ηχητικά κολάζ και τραγούδια.
Η καλλιτεχνική σημασία της φωτογραφίας της έχει συγκριθεί με αυτή της Diane Arbus.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ το πρώτο δημοπρασία φωτοβιβλίων στο CATAWIKI - αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στον κόσμο της πρώην "DDR"/"GDR" («ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» ή «Ανατολική Γερμανία»), η οποία υπήρξε από το 1949 έως το 1990.

Ακόμα σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητο και αδημοσίευτο, αυτό το πεδίο προσφέρει πλούτο συναρπαστικών ανακαλύψεων για τους συλλέκτες.
Το 5Uhr30.com παρουσιάζει εξαιρετικά έργα διακεκριμένων και ανερχόμενων καλλιτεχνών, ερευνητικά έργα, συναρπαστικές μονογραφίες, καθώς και εξαιρετικά σπάνια μικρά vintage καταλόγους, vintage παιδικά βιβλία και vintage φωτοβιβλία εργοστασίων· υπογεγραμμένες εκδόσεις, αφίσες και πολλά άλλα.

Το θέμα αυτού του φωτογραφικού λευκώματος χωρίς ταμπού είναι η αποξένωση του ανθρώπου στη σύγχρονη πολιτισμένη κοινωνία. Η κρίση στην κοινωνία της GDR τη δεκαετία του ογδόντα μπορεί να θεωρηθεί ως το κοινωνικό υπόβαθρο. Η Gundula Schulze Eldowy μας δείχνει την ανθρωπότητα ως μια οντότητα που από την αρχή υποφέρει και απειλείται, και η οποία περαιτέρω εμποδίζεται από τους περιορισμούς και τους κανόνες της κοινωνίας να βρει τον αληθινό εαυτό της, ενώ ασκεί βία. Υπάρχουν επίσης πιο ελαφριές στιγμές από τη ζωή που δημιουργούν τον αναγκαίο αντίλογο, αλλά αυτές είναι σπάνιες σε αυτό το περπάτημα μέσα στον Άδη, που μας παίρνει από το δωμάτιο τοκετών, το νοσοκομείο και το γηροκομείο, μέσω του εργοστασιακού χώρου και του σφαγείου, μέχρι το σχολείο χορού και το όπερα μπαλέτο. Όλη η εξωτερική παρακμή των πόλεων αντιστοιχεί στην παρατηρούμενη αντικειμενοποίηση των ανθρώπων που απεικονίζονται και στις εσωτερικές επιθυμίες για μεταμόρφωση, με την πολιτική αυτοαπελευθέρωση της κοινωνίας της GDR.
(από τον εκδότη)

Όπως πάντα, εγγυόμαστε λεπτομερείς και ακριβείς περιγραφές, 100% προστασία μεταφοράς, 100% ασφάλιση μεταφοράς και φυσικά, συνδυασμένη αποστολή - παγκοσμίως.

Βεβαιωθείτε ότι δεν θα χάσετε αυτήν την μοναδική δημοπρασία.
Αποκλειστικά από το 5Uhr30.com, Κολωνία, Γερμανία.

Lehmstedt Verlag, Λειψία. 2012.

Βιβλίο με σκληρό εξώφυλλο και προστατευτικό. 245 x 275 mm. 288 σελίδες. 81 φωτογραφίες. Φωτογραφίες: Gundula Schulze Eldowy. Επιμέλεια: Mathias Bertram και Felix Hoffmann. Σχεδιασμός βιβλίου: Mathias Bertram, Βερολίνο. Μετάφραση: Christopher Haley Simpson. Εκτύπωση και δέσιμο: Bosch-Druck, Ergolding. Κείμενο στα γερμανικά.

Εξαιρετικό φωτογραφικό λεύκωμα σε άριστη κατάσταση - υπογεγραμμένο από τον καλλιτέχνη.

Οι φωτογραφικές της σειρές είναι μερικώς υπερρεαλιστικές, μερικώς αφοσιωμένες σε μια ποίηση της απώλειας που είναι μεταφυσική και υπαρξιακή από τη φύση της, βασισμένη σε μια κριτική του πολιτισμού. Μιλάει για την εύθραυστη σωματική ύπαρξη σε έναν κόσμο αντικειμένων που δεν είναι ένα σπίτι.
(Klaus Rek, Die Horen, 2014, No. 256)

Κάποιος μπορεί να μην συμφωνεί με μερικές απόψεις που εκφράζει η καλλιτέχνιδα στον πρόλογο, αλλά οι εικόνες της αναπόφευκτα χαράσσονται στη μνήμη του θεατή.
(F.F. dabei, No. 5, 2012)

Ο κύκλος βυθίζεται σε έναν κόσμο πόνου, θανάτου και ασθένειας που είναι δύσκολο να αντέξει κανείς, χωρίς ταμπού και φωτογραφημένος με δραστική σαφήνεια – αλλά και σε ζωή και γέννηση. Όσο αμαρτωλές κι αν φαίνονται αρχικά οι εικόνες, επηρεάζουν τον θεατή ακόμα πιο βαθιά και διαρκώς. Η τέχνη του Schulze Eldowy προέρχεται άμεσα από τον πόνο, από το φρεάτιο, από τη γειτονιά, και γι’ αυτό φαίνεται διαχρονική και επίκαιρη.
(Tobias Riegel, Neues Deutschland, 31 Ιανουαρίου 2012)

Ενθουσιώδης και αδιαπραγμάτευτη, καταγράφει τον εαυτό της στην ιστορία της φωτογραφίας τόσο στη Δυτική όσο και στην Ανατολική Γερμανία με δραστικό ρεαλισμό· αυτό το έργο [The Big Step and the Small Step] της έχει εξασφαλίσει μια μοναδική θέση μέχρι σήμερα. Η επίδραση αυτών των εικόνων παραμένει αμείωτη ακόμα και μετά από δύο ή τρεις δεκαετίες, υπό μεταβλητές πολιτικές συνθήκες.
(Carolin Förster, Photonews 2/2012)

Είναι οι σχεδόν ανυπόφοροι εφιάλτες της ανθρώπινης ύπαρξης που προσεγγίζει στις δεκαετίες του 1980 και του 1990 με πρωτοφανή έλλειψη απόστασης. Αυτό το ταμπού-ελεύθερο ενδιαφέρον για καταστάσεις κρίσης και για εκείνους τους ανθρώπους που χαρακτηρίζονται ως ‘αντικοινωνικοί’ στη ΓΔΡ ίσως ήταν μονόπλευρο. Αλλά ο αισθητικός αντίποδας – η απεικόνιση μιας ικανοποιημένης, ανέμελης ζωής στη ΓΔΡ – παρέχεται τελικά από την κρατική προπαγάνδα.
(Μπριγκίτε Πράισλερ, Prenzlauer Berg Nachrichten, 27 Ιανουαρίου 2012)

Η ιστορία που αφηγείται η Gundula Schulze Eldowy είναι αυτή του βασανισμένου πλάσματος, των συντεταγμένων του οποίου είναι η σκληρότητα, η βία και η μοναξιά. Η ίδια δεν εκπέμπει τίποτα από αυτά – ούτε καν σήμερα.
(Silke Hohmann, Monopol. Magazin für Kunst und Leben, Φεβρουάριος 2012)

Ακριβώς αυτή η σειρά εικόνων παρουσιάζει στιγμές υπαρξιακής οριακής εμπειρίας με έναν βαθιά ανατριχιαστικό τρόπο. Το παιχνίδι με τις αναλογίες – θάνατος και αναγέννηση ως αιώνιοι κύκλοι ανανέωσης – οδηγείται στα άκρα.
(Αντρέα Μπάρχαους, Die Welt, 9 Ιανουαρίου 2012)

Εικόνες χωρίς φίλτρα. Και χωρίς κιτς. Που σημαίνει: ελεύθερες από ιδεολογικούς ή επιδεικτικά καλλιτεχνικούς υπολογισμούς.
(Christian Eger, Mitteldeutsche Zeitung, 28 Δεκεμβρίου 2011)

Κανείς άλλος στη Γερμανία, Ανατολική ή Δυτική, δεν παράγει τέτοιες αδιάκοπα αμείλικτες εικόνες. Τρυπώνουν κυριολεκτικά στο μυαλό σου. Η ένταση είναι μερικές φορές σχεδόν ανυπόφορη, επειδή αυτές οι φωτογραφίες δεν αφορούν μόνο ένα πεθαμένο σύστημα, αλλά τον θάνατο και τη ζωή καθαυτή. Η δύναμη αυτών των εικόνων είναι τόσο αμετάβλητη όσο και η σημασία τους.
Αχιμ Ντρουξ, taz, 14 Δεκεμβρίου 2011.

Αυτό που μεταδίδεται εδώ είναι μια μεταμορφωμένη αυτοαντίληψη: αυτή των απροσδιόριστων ανθρώπων που φαίνεται να απομακρύνονται από περιορισμούς και κανόνες. Ή προσπαθούν να συμφιλιωθούν μαζί τους.
(Janina Fleischer, Leipziger Volkszeitung, 14 Δεκεμβρίου 2011)

Αυτές οι εικόνες καρφώνονται, είναι δραματικές, οξείες, υπερθερμασμένες και αποκαλύπτουν τις αντοχές ενός κόσμου που βρίσκεται στα πρόθυρα έκρηξης.
(Karin Schulze, Spiegel Online, 13 Δεκεμβρίου 2011)

Το βιβλίο δείχνει τι καταγράφει μια κριτική φωτογράφος όταν αρνείται να αποδεχθεί τα ταμπού του σύγχρονου κόσμου. Και ό,τι στις εντυπωσιακές ασπρόμαυρες φωτογραφίες φαίνεται μερικές φορές ακόμα ήσυχο, συγκρατημένο και σαν από έναν άλλο αιώνα, πολύ πίσω από τα βουνά, αποκτά μια καταπιεστική εγγύτητα και άμεση αίσθηση στο χρώμα.
(Ralf Julke, Leipziger Internetzeitung, 11 Δεκεμβρίου 2011)

Ο καλλιτέχνης Gundula Schulze Eldowy είναι αυθεντικός με εντυπωσιακό τρόπο. Δεν νοιάζεται για … κατηγορίες, ηθική ή κανόνα.
(Anne Hahn, Kiez-Ticker, 8 Δεκεμβρίου 2011)

Κάθε φωτογράφος, να το θυμάστε, είναι ένας voyeur. Αλλά η Gundula Schulze ποτέ δεν εξασκήθηκε στο επάγγελμά της εις βάρος άλλων. Οι άνθρωποι από την άλλη πλευρά του lens της πάντα παραμένουν θέματα. Άξια να απεικονηθούν.
(Peter von Becker, Tagesspiegel, 8 Δεκεμβρίου 2011)

Ενώ οι φωτογραφίες της είναι κοινωνικά κριτικά έγγραφα σε πρώτο επίπεδο, από την άλλη αφορούν τίποτα λιγότερο από την κατάσταση του κόσμου.
Στεφανί Ντέρρε, TIP Βερολίνου, 7 Δεκεμβρίου 2011

Αυτό είναι το μεγάλο μυστικό αυτής της φωτογράφου: ότι επανειλημμένα καταφέρνει να δημιουργεί αυτό το αίσθημα οικειότητας. Ποτέ δεν κατασκοπεύονται άνθρωποι, δεν παρακολουθούνται κρυφά ή υποβαθμίζονται σε αντικείμενα μιας ενδιαφέρουσας σύνθεσης. Μόνο κάποιος που ζει ανάμεσα σε αυτούς που φωτογραφίζει, που είναι πραγματικά ένας από αυτούς, φωτογραφίζει με αυτόν τον τρόπο. Τώρα, αυτό το εκπληκτικά ζωντανό φωτογραφικό τέχνασμα επιστρέφει στη σκηνή του εγκλήματος.
(Frankfurter Allgemeine Zeitung)

Στην ηλικία των δεκαπέντε ετών, η Schulze Eldowy ταξίδεψε στο Πράγα και το Pilsen και επηρεάστηκε από την Prague Spring. Μεταξύ 1972 και 1982 πραγματοποίησε εκτεταμένα ταξίδια σε όλη την Ανατολική Ευρώπη. Το 1972 μετακόμισε στο East Berlin. Από το 1979 έως το 1984 φοίτησε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών (School of Visual Arts) στο Leipzig για φωτογραφία, σπουδάζοντας με τον Horst Thorau. Οι φωτογραφίες της από τη δεκαετία του 1970 και του 1980 θεωρούνται μερικές από τις σημαντικότερες οπτικές μαρτυρίες για την καθημερινή ζωή στη Δυτική Γερμανία. Πολλές από τις φωτογραφίες της αποτυπώνουν την ιδιωτική ζωή των άλλων με άμεση και ανεπιτήδευτη ματιά, συμπεριλαμβανομένων των συνθηκών διαβίωσης αυτών που ζουν στα περιθώρια της κοινωνίας. Είναι γνωστή για το ότι αποτυπώνει την καθημερινή ζωή μέσω στενής ανταλλαγής με τα θέματα της. Μέσω της τεκμηρίωσης της αντί-κουλτούρας καθώς και των ηλικιωμένων και ατόμων με αναπηρίες της κοινότητας, τόνισε εκείνους που είχαν παραμεληθεί από τα επίσημα μέσα ενημέρωσης, τα οποία κυρίως παρουσίαζαν ιδεατές εικόνες αυτών που ωφελούνταν από την σοσιαλιστική κοινωνία.
Από το 1977 έως το 1990, η Schulze Eldowy εργάστηκε σε διάφορες σειρές φωτογραφιών, οι οποίες περιστασιακά προκάλεσαν την αποδοκιμασία των αρχών. Μεταξύ αυτών που ελήφθησαν αρνητικά ήταν τα γυμνά πορτρέτα της, τα οποία επέλεξε να φωτογραφίσει στα σπίτια τους, προκειμένου να αναδείξει την κοινωνική τους θέση και ταυτόχρονα να διατηρήσει την ατομικότητά τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δημιούργησε τα ασπρόμαυρα κύκλους Berlin on a Dog's Night, Work, Nude Portraits, Tamerlan, Street Scene, The Wind Fills Itself with Water, καθώς και δύο έγχρωμους κύκλους The Big and the Little Step και The Devil Take the Hindmost. Παρά τις ευκαιρίες για ατομικές και ομαδικές εκθέσεις και την ένταξή της σε περιοδικά φωτογραφίας, η Στάζι προσπάθησε ακόμη να εμποδίσει την πρακτική της, λόγω της γνώμης ότι το έργο της παρουσίαζε αρνητικά την σοσιαλιστική κοινωνία.
Το 1985 συναντήθηκε με τον Αμερικανό φωτογράφο Robert Frank, ο οποίος την ενθάρρυνε και την προσκάλεσε να πάει στη Νέα Υόρκη το 1990, όπου έζησε από το 1990 έως το 1993. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, συμπεριλήφθηκε στην έκθεση New Photography 8 στο MoMA. Ξεκινώντας από τον χρόνο της στη Νέα Υόρκη, η Schulze Eldowy άρχισε όλο και περισσότερο να στρέφεται στην ποίηση, η οποία, για αυτήν, εκπροσωπεί «τη γλώσσα του πνεύματος».
Συνέχισε να ταξιδεύει και να ζει σε διάφορες χώρες σε όλο τον κόσμο: Ιταλία (1991), Αίγυπτο (1993–2000), Ιαπωνία (1996/97), Μόσχα (1997), Τουρκία (1997) και τελικά Περού και Βολιβία στις δεκαετίες του 2000. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην Αίγυπτο, ανακάλυψε έναν προηγουμένως άγνωστο άξονα στον δυτικό τοίχο του Θρόνου της Βασίλισσας της Μεγάλης Πυραμίδας. Χρησιμοποίησε αεροφωτογραφία για να βρει αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι η τοποθεσία της θρυλικής Αίθουσας των Αρχείων. Σε μια σειρά ηχητικών έργων με τίτλο «Τραγούδια/Cheops-Pyramid» απάγγειλε ποιήματα, ύμνους και τραγούδια στους θαλάμους της πυραμίδας.
Το 2010 έγινε μέλος της Σαξονικής Ακαδημίας Τεχνών.
Και το 2019 έγινε μέλος της Ακαδημίας Τεχνών, Βερολίνο. Το 1996 βραβεύτηκε με το βραβείο Higashikawa. Η Schulze Eldowy ζει στο Βερολίνο και το Περού.
(Wikipedia)