Αρχαία Ελληνική Αγγειοπλαστική Κούπα με ένα χερούλι. Ισπανική άδεια εξαγωγής. (χωρίς τιμή ασφαλείας)

ΠΡΟΪΟΝ: Κύπελλο με μία λαβή
ΥΛΙΚΟ: Χειροτεχνία
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: Ελληνικός, Νταουνικός
4ος αιώνας π.Χ.
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 33 mm x 117 mm x 100 mm
ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Καλή κατάσταση, επισκευασμένο
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Πρώην γερμανική ιδιωτική συλλογή, S.Z., αποκτήθηκε μεταξύ 1970 - 1992

Έρχεται με Πιστοποιητικό Αυθεντικότητας και άδεια εξαγωγής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εάν πραγματοποιήσετε προσφορά εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και κερδίσετε το αντικείμενο, πρέπει να ζητήσουμε μια νέα άδεια εξαγωγής στη χώρα σας και η αποστολή θα καθυστερήσει μεταξύ 3 - 5 εβδομάδων.

Η Δαουνική κανάτα, ή οινοχόη, είναι μια ξεχωριστή μορφή κεραμικής που δημιουργήθηκε από τους Δαούνους, μια ιθαγενή φυλή της Ιαπυγίας που κατοικούσε στο βόρειο τμήμα της Απουλίας (σημερινές επαρχίες Φότζια και Μπαρλέττα-Άντρια-Τράνι) στη νοτιοανατολική Ιταλία, μια περιοχή που αργότερα αποτέλεσε μέρος της Μεγάλης Ελλάδας. Αυτά τα χειροποίητα πήλινα αγγεία χρονολογούνται κυρίως από την Εποχή του Σιδήρου έως τον 4ο αιώνα π.Χ. και ξεχωρίζουν για τα ιδιαίτερα ατομικά, μη ελληνικά σχήματά τους και τη ζωντανή, γεωμετρική τους διακόσμηση. Ενώ ο όρος «κανάτα» περιλαμβάνει διάφορες μορφές, η Δαουνική παραλλαγή συχνά χαρακτηρίζεται από ένα σφαιρικό σώμα, έναν μακρύ, στενό λαιμό, ένα φαρδύ, επίπεδο χείλος που μπορεί να μοιάζει με πιάτο και συχνά μια ενιαία, προεξέχουσα λαβή με ιμάντα που σχηματίζει καμάρα ψηλά πάνω από το στόμιο.

Ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό της νταουνικής κανάτας, και της νταουνικής κεραμικής γενικότερα, είναι η καθαρά γεωμετρική της διακόσμηση, η οποία παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό ανεπηρέαστη από τις εικονιστικές σκηνές της σύγχρονης ελληνικής κεραμικής μέχρι τα μεταγενέστερα στάδια της παραγωγής. Η διακόσμηση εφαρμόζεται συνήθως σε δίχρωμη (δίχρωμη) ή πολύχρωμη (πολύχρωμη) βαφή - συνήθως σκούρο βιολετί, κόκκινο ή μαύρο σε φόντο υπόλευκου ή ανοιχτόχρωμου χρώματος - και οργανώνεται σε οριζόντιες ζώνες ή λίστες. Τα μοτίβα αποτελούνται από αυστηρά γεωμετρικά σχήματα όπως ρόμβους, τρίγωνα, τετράγωνα, σβάστικες και ζιγκ-ζαγκ, που καλύπτουν το πάνω μισό του αγγείου. Σε αντίθεση με την κεραμική μαζικής παραγωγής των ελληνικών αποικιών, η οποία κατασκευάζονταν με τροχούς, οι περισσότερες νταουνικές κανάτες ήταν σχολαστικά χειροποίητες, μια τεχνική που αντανακλά τις βαθιά ριζωμένες τοπικές παραδόσεις αυτού του αρχαίου ιταλικού πολιτισμού.

Τα δαουνικά αγγεία, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων τύπων κανάτων, μεγάλων κρατήρων και ασκών (φιάλες με στόμιο), ανακαλύπτονται συχνότερα από ταφικά περιβάλλοντα, γεγονός που υποδηλώνει τον κρίσιμο ρόλο τους ως κτερίσματα και τελετουργικά αντικείμενα στο κοινωνικό και θρησκευτικό τοπίο των Δαουνίων. Ενώ η ακριβής λειτουργία κάθε τύπου κανάτας δεν είναι πάντα γνωστή, ο συνολικός σκοπός τους σχετιζόταν με την αποθήκευση και την έκχυση υγρών, πιθανώς σε δείπνα ή νεκρικές τελετές. Τα κύρια κέντρα παραγωγής ήταν τοπικές πόλεις όπως η Κάνοζα ντι Πούλια και η Ορντόνα, των οποίων τα περιφερειακά εργαστήρια οδήγησαν σε συγκεκριμένες τυπολογικές παραλλαγές. Με την πάροδο του χρόνου, καθώς η ελληνική επιρροή από τις κοντινές αποικίες στη Μεγάλη Ελλάδα αυξήθηκε - ειδικά μετά τον 5ο αιώνα π.Χ. - αργότερα η δαουνική κεραμική άρχισε να ενσωματώνει περισσότερα εικονιστικά, φυτικά και ελληνιστικά στοιχεία, οδηγώντας τελικά σε παρακμή του μοναδικού γεωμετρικού στυλ.