Αρχαία Ρωμαϊκή Αγγειοπλαστική Μεγάλη κανάτα. Ισπανική άδεια εξαγωγής.

δοχείο
ΥΛΙΚΟ: Χειροτεχνία
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: Ρωμαϊκός
1ος Αιώνας μ.Χ.
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 325 mm x 255 mm
Καλή κατάσταση
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Ιδιωτική συλλογή από την Ευρώπη, Ex Lakythos S.A.R.L (1987), Ex Galerie Hydra, Γενεύη, Ελβετία (1984)

Συνοδεύεται από πιστοποιητικό γνησιότητας και άδεια εξαγωγής.

Αν κάνετε προσφορά εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και κερδίσετε το αντικείμενο, θα χρειαστεί να υποβάλετε αίτηση για άδεια εξαγωγής στη χώρα σας και η αποστολή θα διαρκέσει από 3 έως 5 εβδομάδες.

Ρωμαϊκές κανάτες, συχνά αναφερόμενες με τα λατινικά ονόματά τους όπως oinochoe, lagynos ή ampulla, ήταν πανταχού παρούσες σκεύη στον ρωμαϊκό κόσμο, σχεδιασμένα κυρίως για την αποθήκευση, την εξυπηρέτηση και το ρίξιμο κρασιού, νερού ή άλλων ποτών. Κατασκευασμένες από διάφορα υλικά, όπως αγγειοπλαστική (terra sigillata), χαλκός και γυαλί, οι κανάτες διαφέρουν σε μέγεθος και πολυτέλεια ανάλογα με τη χρήση τους, από απλές, χρηστικές πιθάρια από πηλό που χρησιμοποιούνταν στην κουζίνα μέχρι περίτεχνα διακοσμημένες χαλκομανίες που χρησιμοποιούνταν σε επίσημους δείπνους (convivia). Οι χαλκομανίες, ειδικά, συχνά είχαν περίτεχνα χερούλια με μορφές μυθολογικών χαρακτήρων, μάσκες ή κεφάλια ζώων, επιδεικνύοντας την ρωμαϊκή δεξιοτεχνία στη μεταλλουργία και αντικατοπτρίζοντας την υψηλή θέση του ιδιοκτήτη.

Η εξέλιξη των ρωμαϊκών κανάτων επηρεάστηκε τόσο από τις Ετρούσκες όσο και από τις Ελληνικές παραδόσεις, αλλά τα σκεύη προσαρμόστηκαν στην διακριτική ρωμαϊκή συνήθεια του κοινού δείπνου και ποτού. Τα πήλινα κανάτια, ιδιαίτερα εκείνα που παράγονταν μαζικά σε όλη την αυτοκρατορία, ήταν ουσιώδη για το τοπικό εμπόριο και την στρατιωτική προμήθεια. Η έμφαση των Ρωμαίων στην υγιεινή και η ευρεία διαθεσιμότητα του φυσητού γυαλιού από τον 1ο αιώνα μ.Χ. και έπειτα οδήγησαν σε μια έκρηξη της παραγωγής γυάλινων κανάτων. Αυτά ήταν πολύτιμα για την μη πορώδη φύση και τη διαύγειά τους, επιτρέποντας να φαίνεται το περιεχόμενο. Τα γυάλινα κανάτια, συχνά ανευρίσκονται σε οικιακά και ταφικά πλαίσια, συνήθως είχαν μια λαβή, μια ευρεία κοιλιά και ένα ελαφρώς φαρδύ ή πιασμένο χείλος, σχεδιασμένο για εύκολο ρίξιμο και ελάχιστη διαρροή.

Πέρα από τη πρακτική τους χρήση στην ταβέρνα ή την τραπεζαρία, οι ρωμαϊκές κανάτες είχαν και τελετουργική και συμβολική σημασία. Στους θρησκευτικούς τελετουργίες, χρησιμοποιούνταν για το ρίξιμο λιβανωμάτων στους θεούς, καθιστώντας τες κοινά ευρήματα κοντά σε θυσιαστήρια και ναούς. Στα νεκρικά πλαίσια, οι κανάτες συχνά περιλαμβάνονταν ως αντικείμενα τάφου — μερικές φορές ακόμα και σκόπιμα σπασμένες — συμβολίζοντας την κατανάλωση ποτών στον μετά θάνατον κόσμο ή παρέχοντας τροφή για το ταξίδι του αποθανόντος. Ανεξαρτήτως υλικού, οι ρωμαϊκές κανάτες αποτελούν μαρτυρία για την προηγμένη κατασκευή και τα ευρέως διαδεδομένα εμπορικά δίκτυα της εποχής της Αυτοκρατορίας, αντανακλώντας τις καθημερινές συνήθειες, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και την κοινωνική διαστρωμάτωση των ανθρώπων που τις χρησιμοποιούσαν.