Joan Soler Tobella (1930) - Boats at rest

Σκάφη σε ηρεμία

Τζόαν Σολέρ Τομπέγια (γεν. 1930)
Λάδι σε πάνελ · 27 × 22 εκ. · Με πλαίσιο 44 × 39 εκ.

1. ΤΕΧΝΙΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ

Συγγραφέας: Joan Soler Tobella (Βαρκελώνη, 1930)
Προτεινόμενος τίτλος: Σκάφη σε ηρεμία σε ήρεμα νερά
Χρονολογία: Δεύτερο μισό του 20ού αιώνα
Τεχνική και υποστήριξη: Λάδι σε πάνελ
Μετρήσεις: 27 × 22 εκ. (έργο τέχνης) · 44 × 39 εκ. (με κορνίζα)
Σκελετός: Μεγαλοπρεπής σκελετός εποχής, με φαρδιά γείσα από επιχρυσωμένο ξύλο με ασημένια βερνίκια και αντίκες.
Προέλευση: Ιδιωτική συλλογή
Κατάσταση: Άριστη· σταθερή μεμβράνη βαφής και ομοιόμορφο βερνίκι.

2. ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Ο πίνακας απεικονίζει δύο βάρκες στην ακτή και ήρεμα, να επιπλέουν απαλά σε ζωηρά νερά, τα οποία ο Soler Tobella ερμηνεύει με γρήγορες, διακεκομμένες και φωτεινές πινελιές. Η σύνθεση δομείται γύρω από ένα δυναμικό πρώτο πλάνο, όπου το φως πέφτει στο πλησιέστερο σκάφος, αποκαλύπτοντας την υφή του και μια επιδέξια χρήση αντανακλάσεων.

Πινελιές μπλε, πράσινου και ώχρας δημιουργούν μια έντονα μεσογειακή ατμόσφαιρα, οφειλόμενη στην καταλανική παράδοση τοπίου της μεταπολεμικής περιόδου. Το πινέλο είναι άμεσο, αμετάβλητο και αυθόρμητο, θυμίζοντας το ιμπρεσιονιστικό χειρονομιακό ύφος του Eliseo Meifrén και τον έντονο χρωματισμό του Joaquim Mir, αλλά διαποτισμένο με τη χαρακτηριστική σύνθεση του Tobella.

Η φαινομενικά απλή σκηνή μετατρέπεται σε μια αριστουργηματική μελέτη της κίνησης του νερού, των χρωματιστών σκιών και του οπτικού βάρους των σκαφών, επιτυγχάνοντας μια ισορροπημένη και υποβλητική σύνθεση.

Στυλ, Συγκριτική και Αξιολόγηση

Ο Joan Soler Tobella ανήκει στην αξιοσημείωτη γενιά Καταλανών ζωγράφων που είναι αφοσιωμένοι στη θαλασσογραφία, ερμηνεύοντας εκ νέου την κληρονομιά των Meifrén, Ramon Martí Alsina και Pere Pruna, αλλά με ένα πιο μοντέρνο και ρευστό ύφος. Το έργο του διακρίνεται για τον αυθορμητισμό των πινελιών του, τη χρωματική φρεσκάδα και την ικανότητα να αποτυπώνει στιγμές φωτός με συναισθηματική ακρίβεια.

Αυτό το έργο ξεχωρίζει για τη συνθετική του ποιότητα, τη στιβαρότητα του υποκείμενου σχεδίου του και τη χρωματική του δεξιοτεχνία. Συγκριτικά, κατέχει παρόμοια θέση με άλλους ιδιαίτερα αναγνωρισμένους Καταλανούς ζωγράφους τοπίων και θαλάσσης, όπως ο Φέλιου Ελίας (Άπα), η Ολίβ Χιμένο και ο Χουάν Αντόνιο Γκαρθία Κόντε, παραμένοντας εντός της μεσογειακής παράδοσης του φωτισμού.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά αντιπροσωπευτικό έργο της ναυτικής του παραγωγής, ιδανικό για συλλέκτες καταλανικών τοπίων του 20ού αιώνα ή για τους λάτρεις της φωτιστικής ζωγραφικής.