Walter Valentini (1928) - Racconto Celeste II

Walter Valentini (Pergola, 22 Οκτωβρίου 1928 / Μιλάνο, 20 Μαΐου 2022)
Acquaforte acquatinta calcografica «Χωρίς Τίτλο» του 1997 από 35x24 εκ., υπογεγραμμένο από τον καλλιτέχνη.
Tiratura σε 70 esemplari + LXX/LXX.
Questo è l'esemplare P.A. 5/6.
Spedizione con pacco Ordinario Assicurato per l'Italia, mentre per l'Europa, spedizione con pacco Economico Assicurato.
Sono ESCLUSE eventuali TASSE DOGANALI (per i Paesi non U.E.), che spettano pertanto all'Acquirente


WALTER VALENTINI Pergola (PE), 22 ottobbre1928 / Milano 20 maggio 2022)

Artista di livello internazionale, mostre personali dal 1973 ad oggi: in Italia, da Messina, Milano, Roma, Napoli, Bari, Bologna, Trieste, Bolzano, Padova, Mantova, a Cagliari, κ.λπ.;
all'estero da Cracovia, Stoccolma, Amburgo, Νέα Υόρκη, Lussemburgo, Aspen (ΗΠΑ), Parigi, Anversa, Colonia, Montecarlo, Istambul, Άγκυρα, Στρασβούργο, Ουάσιγκτον, Σικάγο, Βοστώνη, Βανκούβερ, Σεούλ, Lubliana, Lisbona, Praga, Bullones, Praga, Βουκουρέστι, Μαδρίτη, Κοπενάγκεν, Σαν Φρανσίσκο, Τόκιο, Sakaide (Giappone), Fredrikstad (Norvegia), Dusseldorf, Zurigo, Oakland (ΗΠΑ), Barcellona, Basilea, Gent (Βέλγιο), Zurigo, Soest (Olanda), a Mosca, κ.λπ.
Numerosi i premi vinti e le partecipazioni: 1° Biennale dell'incisione Italiana contemporanea a Venezia nel 1955 ; Biennale Internazionale di Ibiza e di Listowel ; Biennale Internazionale di Cracovia del 1984; Biennale Internazionale di Lubliana nel 1984 e 1989 ; «XLVII» Biennale di Venezia; Quadriennale di Roma del 1999.
Ha realizzato, su Commissione diretta, grandi installazioni a Milano, Bologna, Reggio Emilia, Chiaravalle (Ανκόνα), Pesaro, Siegburg (Γερμανία), Connecticut e Aspen (ΗΠΑ)
Ha fatto parte del gruppo che nel 2001 progettò la chiesa di Ca’ Staccolo a Urbino.
Un universo, quello di Valentini, poetico, ritmico, musicale, un simbolismo geometrico ed evocativo che conduce verso una sintesi, quasi metafisica e surrealista, un rapporto tra segno, struttura e materia visiva che tende ad un numooniiiicostatti προτείνω d’animo». Dagli anni ’70 approfondisce il legame fra pittura e incisione insieme ad una approfondita determinazione dello spazio con valenze temporali, tempo e spazio, interpretato e reinventato con maestria attraverso linee, abrasioni, muri archeecheiture, ποιητική, αριστοκρατική.

Περιγραφή: Χωρίς τίτλο, λιθογραφία ενός πρωτότυπου έργου του Valentini. 36,83 x 36,83 εκ., 14,5 x 14,5 ίντσες. Ο Walter Valentini γεννήθηκε στην Πέργκολα (Πέζαρο) στις 22 Οκτωβρίου 1928, πέθανε στο Μιλάνο στις 20 Μαΐου 2022.
Ο Βαλεντίνι έζησε στη Ρώμη από το 1947 έως το 1948 και το 1949 μετακόμισε στο Μιλάνο, όπου είχε ως δασκάλους τους Μαξ Χούμπερ, Άλμπε Στάινερ και Λουίτζι Βερονέζι. Το 1950, μετακόμισε από τη Λομβαρδία στο Ουρμπίνο, όπου έζησε μέχρι το 1955 και όπου φοίτησε στο Ινστιτούτο Καλών Τεχνών (Scuola del libro). Εδώ ανακάλυψε την τέχνη της χαρακτικής. Σε αυτήν την πόλη, γνώρισε επίσης την κουλτούρα της Αναγέννησης, η οποία έμελλε να αφήσει βαθιά ίχνη στις μελλοντικές του δραστηριότητες. Αυτά τα χρόνια, ο Βαλεντίνι αφιερώθηκε κυρίως στην έρευνα στους τομείς των γραφικών και της χαρακτικής, συμμετέχοντας σε ορισμένες εξειδικευμένες εκθέσεις. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1955, έφυγε από το Ουρμπίνο για να επιστρέψει στο Μιλάνο, όπου ζει από τότε. Στο Μιλάνο, ξεκίνησε ως γραφίστας, αφιερώνοντας τον εαυτό του όλο και περισσότερο στη ζωγραφική. Τον γοητεύει ένα γεωμετρικό σύμπαν, που μοιάζει να απηχεί τη Μεταφυσική του Ντε Κίρικο. Ήταν ακριβώς αυτές οι αυστηρά τυπικές πτυχές που ανέδειξε ο Βαλεντίνι τη δεκαετία του '70, και από τεχνικής άποψης. Στο τέλος της δεκαετίας, τα έργα του κυριαρχούνταν από το λευκό, φτάνοντας σε μια ξηρή συνοπτικότητα, που εκφράζεται επίσης από τη μεγάλη κλίμακα των περιβαλλοντικών πληροφοριών που κορυφώθηκαν στο "Stanze del tempo" και στο "Muro del Tempo", οι οποίες ήταν νέες εξελίξεις στη σειρά αφιερωμένη στην "Città del sole" και την "Città Ideale", και στη συνέχεια σε μεγάλους πίνακες της σειράς "Le misure, il cielo". Οι εκθέσεις γίνονταν όλο και πιο συχνές, όπως και οι κριτικές συνεισφορές και τα βραβεία για το έργο του στην Ιταλία και το εξωτερικό. Το 1979, το Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στη Βοστώνη κάλεσε τον Valentini σε ένα σεμινάριο στο πλαίσιο μιας έκθεσης Ιταλών καλλιτεχνών με τίτλο "Η Γέννηση του έργου". Το 1982, κέρδισε το πρώτο βραβείο στη Διεθνή Μπιενάλε της Ίμπιζα και του Λιστόβελ. Το 1984, του απονεμήθηκε το Grand Prix της "X Διεθνούς Μπιενάλε Γραφικών" της Κρακοβίας, η οποία το 1986 διοργάνωσε γι' αυτόν μια έκθεση στην Κρακοβία και το Τορούν. Το 1988, δημιούργησε μια εγκατάσταση στη «Sala dei monaci» στο Αβαείο «S. Maria in Castagnola» στο Chiaravalle (Ανκόνα) και ένα έργο σε καμβά «Città del Sole» για το Εργατικό Επιμελητήριο του Reggio Emilia. Το 1989, προσκλήθηκε στη Λιουμπλιάνα, με ατομική έκθεση στην «XVIII Διεθνή Μπιενάλε Γραφιστικής». Την ίδια χρονιά, πραγματοποιήθηκε έκθεση του γραφιστικού και εικαστικού του έργου στο παλάτι Arengo στο Ρίμινι. Το 1990, υπήρξαν δύο σημαντικά έργα για το κτίριο του Ashford Properties στο Γκρίνουιτς του Κονέκτικατ (ΗΠΑ) και η εγκατάσταση για το Μουσείο του Siegburg (Γερμανία), το 1991, μια εγκατάσταση «Lo Spazio, il Tempo» για το Harris Concert Hall στο Άσπεν του Κολοράντο και «Citta Ideale» για το παλάτι Antaldi Montani στο Πέζαρο. Το 1992, δημιούργησε την εγκατάσταση «Il Labirinto della Memoria» στο Frearte του Μιλάνου. Από τότε και στο εξής, ο αριθμός των ατομικών εκθέσεων σε γκαλερί και μουσεία αυξανόταν συνεχώς: στην Ιταλία (στο Μιλάνο το 1990 και στην πόλη καταγωγής του, την Πέργκολα, το 1993) και στο εξωτερικό (Βοστώνη, Στοκχόλμη, Αμβούργο, Κολωνία, Νέα Υόρκη, Άσπεν, Τόκιο, Μονακό, Ζίγκμπουργκ, Βιέννη, Άγκυρα). Μεταξύ 1995 και 1996, συμμετείχε στην ατομική έκθεση "L'espace, le temps" (Χώρος, οι χρόνοι) στην γκαλερί Dionne στο Παρίσι και ξανά το 1996 στο "XXXéme Prix International Contemporary Art" του Μόντε Κάρλο (Μονακό), κερδίζοντας το "Prix Gabriel Ollivier". Το 1997, προσκλήθηκε στην «XLVII Μπιενάλε της Βενετίας», στο περίπτερο «Unimplosive Art» (για το νέο κλασικό) και στην Quadrennial στη Ρώμη το 1999. Το 1999 και στη συνέχεια το 2000 εξέθεσε στο «Ιταλικό Ινστιτούτο Πολιτισμού» της Ουάσινγκτον, του Σικάγο και του Βανκούβερ: «Walter Valentini nei canti di G. Leopardi». Το 2001, μια μεγάλη έκθεση, «Walter Valentini. Sulle tracce dell’infinito» φιλοξενήθηκε στο Palazzo Magnani στο Reggio Emilia. Από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο του 2002, για την «52η Διεθνή Έκθεση Τέχνης GB Salvi», στην πόλη Sassoferrato (Ανκόνα), πραγματοποιήθηκε η έκθεση «Il cielo di Walter Valentini» στις ευρύχωρες αίθουσες του παλατιού του πρώην Ειρηνοδικείου. Το 2003, στο Loano, ο δήμος διοργάνωσε την εκδήλωση: "Loano Fontane d’Arte" (Σιντριβάνια Τέχνης Loano), στην οποία συνέβαλε με το έργο "Le misure, il cielo", ένα σιντριβάνι με χάλκινα γλυπτά διαστάσεων 300x190 εκ. Το 2005, ακόμα στο Loano, μια έκθεση στο Palazzo Doria περιελάμβανε το έργο του "La voce silenziosa delle stelle" και κέρδισε το "Premio Città di Staffolo" (Ανκόνα) και το 56ο Βραβείο Michetti "In & Out Arts and environment in the Global dimension" στη Francavilla al Mare (Κιέτι). Τον Απρίλιο του 2006, η έκθεση "Verso Aldebaran" σε επιμέλεια της Marisa Bishop εγκαινιάστηκε στην "Art Gallery 2000 & NOVECENTO" στο Reggio Emilia. Στις 26 Απριλίου 2006, εγκαινιάστηκε στην Piazza S. Ambrogio στο Μιλάνο ένα γλυπτό με τίτλο «Memoria» από πατιναρισμένο μπρούντζο (cm 350x82x142) στη μνήμη των πεσόντων της Μεραρχίας Βιτσέντζα κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στη Ρωσία το 1941-1943. Την ίδια χρονιά, παρουσίασε το βιβλίο τέχνης «Mario Luzi, Walter Valentini. Vetrinetta accidentale», που εκδόθηκε από το «Cento amici del libro», και παρουσιάζει τις πλάκες και τα φύλλα εκτύπωσης που κατασκευάστηκαν σε χειροκίνητα τυπογραφικά πιεστήρια, στο «Padiglione d'Arte Contemporanea (PAC)» στο Μιλάνο. Επιπλέον, αφιερώθηκε στην τεχνική του ψηφιδωτού, με τη βοήθεια του δεξιοτέχνη καλλιτέχνη Lino Reduzzi, εκτελώντας έργα σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους. 2007, Βραβείο Circolo della Stampa, Πέζαρο. Το 2008, διοργανώθηκε στο Παρίσι έκθεση έργων σε χαρτί στην Πινακοθήκη «La Hune Brenner». Στη συνέχεια, οι «Assessorati alla Cultura della Regione Marche» του Δήμου της Ανκόνα οργάνωσαν την έκθεση «E ' una notte stellata. Eeco ilk progetto» στις υπέροχες αίθουσες του «Mole Vanvitelliana». Την ίδια περίοδο, ένα πατιναρισμένο χάλκινο γλυπτό «Arco del Cielo» (275x35x30) εγκαταστάθηκε μόνιμα στο «tempietto» (Vanvitelli) στο κέντρο της μεγάλης αυλής. Ένας πλούσιος κατάλογος που απεικόνιζε πενήντα χρόνια της καλλιτεχνικής του καριέρας δημοσιεύτηκε επίσης από τον Skira με την ευκαιρία αυτή. Το 2010, στην «Galleria La Steccata» στην Πάρμα, πραγματοποιήθηκε έκθεση με έργα σε καμβά και γλυπτά: «Le misure, il cielo», έργα σε πινακίδες και γλυπτά από το 1977 έως το 2010. Τον Οκτώβριο του 2010, η «Galleria Originale» παρουσίασε «Puntesecche, Χαρακτικά, Έργα σε Χειροποίητο Χαρτί, Βιβλία Καλλιτεχνών, Γλυπτά» και η «Galleria Il Castello» παρουσίασε την ατομική έκθεση «Walter Valentini. Le Misure, il Cielo». Ο Valentini είχε επίσης σημαντική δραστηριότητα στον τομέα της εικονογράφησης – σε εκλεκτές εκδόσεις και σε περιορισμένες εκδόσεις λογοτεχνικών κειμένων κλασικών και σύγχρονων συγγραφέων, όπως οι: Tommaso Campanella, Giacomo Leopardi, Guido Ballo, Mario Luzi, James Oreglia, Basil Reale και Robert Walser. Το 2013, κέρδισε το Πρώτο Βραβείο XXVIII Διεθνούς Γραφιστικής «Do Forni» που διοργανώθηκε σε συνεργασία με το Ίδρυμα Δημοτικών Μουσείων της Βενετίας. Είχε επίσης ένα φορτωμένο διδακτικό πρόγραμμα, διδάσκοντας την τέχνη της χαρακτικής στη «Nuova Accademia di belle arti» στο Μιλάνο από το 1983 έως το 1985, όπου ήταν και Διευθυντής.
Περιγραφή:Senza titolo, una litografia di un originale Valentini. 36,83 x 36,83 εκ., 14,5 x 14,5 ΙΝ. Walter Valentini è nato a Pergola (Πέζαρο). Valentini visse a Roma dal 1947 al 1948 e nel 1949 si trasferì a Milano, dove ebbe come insegnanti Max Huber, Albe Steiner και Luigi Veronesi. Nel 1950, si trasferì dalla Lombardia a Urbino, dove visse fino al 1955 e dove frequencyò l'Istituto di Belle Arti (Scuola del libro). È qui che ha scoperto l'arte dell'incisione. In questa città, ha anche incontrato la cultura rinascimentale, che doveva lasciare tracce profonde nelle sue attività future. In questi anni Valentini si è dedicato principalmente alla ricerca nel campo della grafica e dell'incisione, partecipando a spettacoli specializzati. Terminati gli studi nel 1955, lasciò Urbino per tornare a Milano, dove ha vissuto da allora. A Milano, ha iniziato come grafico, dedicandosi semper più alla pittura. È affascinato da un universo geometrico, che sembra rimarcare la Metafisica di De Chirico. Sono proprio questi aspetti strettamente formali che Valentini ha messo in evidenza negli anni settanta, anche dal punto di vista tecnico. Alla fine del decennio i suoi lavori furono dominati dal bianco, portandolo ad una concisione asciutta, espressa anche dalla grande scala delle informazioni ambientali che culminò στο "Stanze del tempo" και στο "Muro del Tempo", che furono i ne nuovi a seràieit Το «Città Ideale», είναι ποιό in grandi lastre della σειρά «Le misure, il cielo». Le mostre divennero semper più συχνά, così come i contributi κριτική e i riconoscimenti per il suo lavoro in Italia e all'estero. Nel 1979 l'Università del Massachusetts a Boston invitò Valentini ad un seminario nell'ambito di una mostra di italiani artisti "La nascita dell'opera". Nel 1982, ha vinto il primo premio alla Biennale Internazionale di Ibiza e Listowel. Nel 1984, ha ricevuto il Gran Premio della "X Biennale Internazionale della Grafica" di Cracovia, che nel 1986 ha organizzato per lui una mostra a Cracovia e Torun. Nel 1988, ha creato un'installazione nella "Sala dei monaci" nel "S. Maria in Castagnola "Abbazia di Chiaravalle (Ancona) e opera su tela" Città del Sole "per la Camera del lavoro di Reggio Emilia. Nel 1989 è stato invitato a Lubiana, con una mostra personale alla "XVIII Biennale Internazionale di Graphic Design". Nello stesso anno è stata esposta la sua opera grafica e pittorica nel palazzo Arengo di Rimini. Nel 1990 ci sono stati due importanti lavori per la costruzione di Ashford Properties di Greenwich, Connecticut (USA) and l'installazione per il Museum of Siegburg (Germania), 1991, un'installazione "Lo Spazio, il Tempo" per lall "Harris e-Concert" palazzo Antaldi Montani, Πέζαρο. Nel 1992, ha creato l'installazione "Il Labirinto della Memoria" al Frearte di Milano. Da allora in poi ci sono state un numero crescente di mostre personali in gallerie e musei: italiano (a Vi Milano nel 1990 e nella sua città natale di Pergola nel 1993) και all'estero (Βοστώνη, Stoccolma, Amburgo, Colonia, New York, Sirio, Sirio. Άγκυρα). Tra il 1995 e il 1996, ha partecipato alla mostra personale "L'espace, le temps", in Dionne Galerie a Parigi e ancora nel 1996 nel "XXXéme Prix International Contemporary Art" di Montecarlo (Monaco), vincendo il "Prillierx". Nel 1997 è stato invitato alla "XLVII Biennale di Venezia", nel padiglione "Unimplosive Art" (per il nuovo Classic) και nel Quadrennale a Roma nel 1999. Nel 1999 e poi nel 2000 ha esposto dico all'Istitutago Walter Valentini nei canti di G. Leopardi «Nel 2001, una grande mostra», Walter Valentini. Sulle tracce dell'infinito ", è stata ospitata nel Palazzo Magnani di Reggio Emilia. Da luglio a settembre 2002, per la "52. Esposizione Internazionale d'Arte GB Salvi", la città di Sassoferrato (Ancona) si è svolta la mostra "Il cielo di Walter Valentini" sistemato nelle ampie sale del palazzo dell'ex tribunale dei magistrati. Fontane d'Arte", nel quale collaborò all'opera "Le misure, il cielo", una fontana con sculture in bronzo di cm. 300x190. Nel 2005, semper a Loano, una mostra a Palazzo Doria ha incluso la sua de sille operailleail" "Premio Città di Staffolo" (Ανκόνα) και 56 ° Premio Michetti "In & Out Έργα τέχνης και περιβάλλον στην παγκόσμια διάσταση "su Francavilla al Mare (Chieti). Nell'Aprile 2006 è stata inaugurata la mostra "Verso Aldebaran" a cura di Marisa Bishop nella "Galleria d'arte 2000 & NOVECENTO" di Reggio 2206, Reggio Emilia. scultura chiamata "Memoria" realizato in bronzo patinato (cm 350x82x142) è stato inaugurato in Piazza S. Ambrogio a Milano in ricordo dei caduti della Divisione vicentina durante la campagna della Russia nel 1941-194 nellobroste d' arte "Mario Luzi, Walter Valentini. Vetrinetta incidentale», pubblicato dal «Cento amici del libro», in mostra i fogli e le lastre da stampa realizzate a mano, al «Padiglione d'Arte» Contemporanea (PAC) «a Milano. Si è dedicato, inoltre, alla tecnica del mosaico, con l'aiuto della maestra Lino Reduzzi, realizzando opere in spazi pubblici e private. 2007, Premio Circolo della Stampa, Pesaro Nel 2008, una mostra di opere su carta è stata allestita a Parigi alla Galleria «La Hune Brenner». Gli "Assessorati alla Cultura della Regione Marche" del Comune di Ancona hanno organizzato la mostra "E 'una notte stellata. Ecco il progetto" nelle splendide sale della "Mole Vanvitelliana". Nello stesso periodo, una scultura in bronzo patinato "Arco del Cielo" (275x35x30) fu installata permanentemente nel "tempietto" (Vanvitelli) al centro dell'ampio Cortile. Στο questa casee è stato anche pubblicato da Skira un ricco catalogo che illustrava cinquanta anni della sua carriera artistica. Nel 2010 alla "Galleria La Steccata" di Parma è stata allestita una mostra con opere su tela e sculture: "Le misure, il cielo", opere su tavolette e sculture che vanno dal 1977 al 2010. Nell'ottobreleiz "Αυθεντικό" 2010. "Puntesecche, Incisioni, Opere su carta a mano, Libri d'artista, Γλυπτά "e la" Galleria Il Castello "espongono la mostra personale" Walter Valentini, Le Misure, il Cielo ". Valentini ha anche avuto una significativa attività nel campo dell'illustrazione - nelle edizioni limitate e nelle edizioni limitate di testi letterari di autori classici e contemporanei, tra cui: Tommaso Campanella, Giacomo Leopardi, Guido Ballo, Mario Roberte Luzi, Jameser. Nel 2013 ha vinto il Primo Premio XXVIII Graphic internazionale "Do Forni" οργανώνεται σε συνεργασία με το Fondazione Musei Civici di Venezia. Aveva anche un programma di insegnamento impegnato, insegnando l'arte dell'incisione alla "Nuova Accademia di belle arti" di Milano dal 1983 al 1985 dove era anche il regista.