Josep Costa Solé (1948) - Otoño en el paseo

Pictura Aukcje prezentuje to wspaniałe dzieło sztuki autorstwa Josepa Costy Solé, które ukazuje moment codziennego spokoju w miejskiej przestrzeni z drzewami, gdzie jesienna światło i dyskretna obecność ludzi wywołują ciszę, intymność i spokój. Obraz wyróżnia się doskonałą techniką i wysoką jakością malarską, którą przekazuje.

Wymiary z ramą: 69x78x8 cm.
Wymiary bez ramy: 46x55 cm.
Oleju na płótnie podpisane ręcznie przez artystę w dolnym lewym rogu.
Element jest w dobrym stanie zachowania.
Obraz jest sprzedawany z piękną ramą (wliczoną w cenę aukcji jako prezent).

Dzieło pochodzi z ekskluzywnej kolekcji prywatnej w Gironie.

Ważna uwaga: zamieszczone fotografie stanowią integralną część opisu partii.

Obrazek zostanie profesjonalnie zapakowany przez eksperta z IVEX (https://www.instagram.com/ivex.online/), przy użyciu materiałów wysokiej jakości, aby zapewnić jego ochronę. Cena wysyłki obejmuje zarówno koszt profesjonalnego pakowania, jak i sam transport.
Wysyłka zostanie zrealizowana przez Correos, GLS lub NACEX z możliwością śledzenia. Dostępne wysyłki na skalę międzynarodową.



Ta scena przedstawia miejską przestrzeń otoczoną intymną i spokojną atmosferą jesienną, gdzie natura i codzienne życie splatają się w harmonii. Przestrzeń dominuje nad nią drzewa z jasnymi, mocnymi pniami, które wyrastają w pierwszym planie, wyznaczając kompozycję i kierując wzrok w głąb sceny. Ich gałęzie szeroko się rozciągają, wciąż obciążone liśćmi o odcieniach ochry i złota, tworząc wrażenie schronienia i zamknięcia, jakby miejsce to chroniło tych, którzy je zamieszkują.
Podłoga wydaje się pokryta opadłymi liśćmi i odcieniami ziemi, podkreślając upływ czasu i zmianę pory roku. Światło, miękkie i przenikające przez korony drzew, rzuca delikatne cienie, które dodają głębi i rytmu wizualnego. Nic nie wydaje się nagłe ani wymuszone; każdy element wydaje się umieszczony naturalnie, tworząc atmosferę spokoju i równowagi. Przestrzeń zachęca do zatrzymania się, do obserwowania bez pośpiechu.
Na środku sceny insynuuje się mały mur lub ławka, które wyznaczają granice i organizują przestrzeń. Ten element architektoniczny wprowadza linię poziomą, kontrastującą z pionowością drzew, co dodaje stabilności kompozycji. Nad i obok tego muru pojawiają się dyskretne postacie ludzkie, zintegrowane z otoczeniem bez nadmiernego pierwszego planu. Ich obecność dodaje subtelny wymiar narracyjny, sugerując codzienne i ciche chwile dzielone w tym zakątku.
Figury ludzkie, małe i niemal drugorzędne, przekazują odczucie intymności i prostego życia. Ich zrelaksowane postawy i interakcja z otoczeniem wzmacniają obraz miejsca zamieszkałego i często odwiedzanego, nie monumentalnego, lecz bliskiego. Nie ma dramatycznych gestów ani intensywnych działań; wszystko dzieje się w spokojnej naturalności, jak scena uchwycona mimochodem, pełna autentyczności.
Tło delikatnie się zaciemnia, z gęstszymi masami roślinności, które kontrastują z jasnymi pniami na pierwszym planie. Ta gra światła i cienia tworzy otaczającą głębię i wrażenie schronienia. Przestrzeń zdaje się miękko się zamykać, izolując miejsce od zgiełku na zewnątrz i przemieniając je w mały własny świat, gdzie czas płynie wolniej.
Ogólnie rzecz biorąc, obraz przekazuje uczucie codziennego spokoju i kontemplacji, ukazując miejską-przyrodniczą przestrzeń, w której obecność człowieka, drzewa i światło jesienne współistnieją w doskonałej harmonii, przywołując ciszę, intymność i pamięć.