Agathe Toman - Cloud Sun #5 - 15/15

Impresja wysokiej klasy DIGIGRAPHIE. Matowe wykończenie, intensywne kolory. To dzieło jest częścią 'COLLECTION PARTAGÉE' artysty.
Fotografia artystyczna z wyraźnym ziarnem. Zdjęcie zrobione w Hossegor we Francji. Lato 2021.
Fotografia zostanie wysłana zwinięta, nie jest oprawiona, a dołączony będzie certyfikat autentyczności, wypełniony i podpisany przez artystę. Dzieło numerowane, ręcznie podpisane z przodu i z tyłu. Druk fine art o bardzo wysokiej jakości.
Agathe Toman, artystka, jest notowana w Sotheby's od 2021 roku.

BIOGRAFIA:

AGATHE TOMAN jest francuską, austriacką i czeską artystką, malarką, rzeźbiarką, fotografką i pisarką poezji współczesnej, urodzoną w 1989 roku. Agathe mieszka między Hossegor a Paryżem.

Po studiowaniu w prestiżowej Chambre Syndicale de la Couture Parisienne oraz spędzeniu kilku lat jako projektant w renomowanych francuskich domach haute couture w Paryżu, Agathe poczuła silną potrzebę skupienia się wyłącznie na swojej twórczości artystycznej.

Agathe, która od trzynastu lat mieszka w Landes, stała się wschodzącą gwiazdą współczesnej sceny artystycznej, podziwianą zarówno w kraju, jak i za granicą.

Jej prace, wystawione na aukcji Sotheby’s od 2021 roku, były trzykrotnie wystawiane na aukcjach, co świadczy o jej szybkim awansie i uznaniu w prestiżowych kręgach artystycznych. Jej niezwykły wkład w liczne wystawy, w tym Art Paris, odniósł ogromny sukces, umacniając jej obecność w licznych prywatnych kolekcjach na całym świecie.

Jej monochromatyczne błękity, bogate w pigmenty i płynną intensywność, zagłębiają się w psychikę, zapraszając do eksploracji granic między świadomością a nieznanym, odsłaniając przebłyski tego, co kryje się pod naszą postrzeganą rzeczywistością.

Jej czarne, monochromatyczne obrazy należą do jej najmocniejszych dzieł. Te teksturowane płótna, bogate w światło i cień, wywołują intensywny rezonans emocjonalny, działając jak zwierciadło najgłębszej wewnętrznej przestrzeni widza. Poruszają się między napięciem a atrakcyjnością, konfrontując się z podświadomością i prowokując do głębokiej autorefleksji.

Jej rysunki, wykonane długopisem Bic, posiadają niepokojącą siłę przyciągania. Fotografie Agathe, z ich kalejdoskopowymi abstrakcjami, zachwycają nas spokojnymi odczuciami, przypominającym o idealnej bezwładności, która istniała na początku naszego istnienia. Jej setki wierszy napełniają jej uniwersum liryzmem, który charakteryzuje jej twórczość. Jej pierwszy zbiór, zatytułowany 'Będziesz musiała nauczyć się znowu uśmiechać', ma zostać wydany zimą 2024 roku.

Jej rzeźby, często określane mianem abstrakcyjnego origami, ucieleśniają delikatną, a zarazem wyrazistą równowagę między spontanicznością a kunsztem wykonania. Ich teksturowane powierzchnie, podkreślone pigmentami i dynamicznymi kroplami błękitu, przekształcają się w gęste, misterne formy, przesiąknięte zarówno światłem, jak i cieniem.

Poza swoją praktyką artystyczną, Jacqui głęboko angażuje się w badanie psychoanalizy w ramach analizy transakcyjnej, obecnie będąc na czwartym roku studiów w Paryżu. To poszukiwanie wzbogaca jej proces koncepcyjny, pozwalając na integrację głębokich wymiarów psychologicznych w jej sztukę, która staje się nasycona nowymi warstwami głębi.

Artystyczne podejście Agathei jest koncepcyjne, filozoficzne, poetyckie i naukowe. Ta wielowymiarowa perspektywa tworzy namacalny most między psychologią, neurobiologią a sztuką, opierając jej pracę na unikalnym połączeniu intelektualnej i emocjonalnej głębi.

Od 2024 roku Agathe rozpoczęła współpracę z Elly Chaskys, neurochirurgiem i badaczką z Instytutu Mózgu (ICM) w Paryżu, wnosząc swoją artystyczną wiedzę do badań nad guzami mózgu.


Agathei nie oddziela swojej sztuki od zobowiązań społecznych. Skupia się na kluczowych tematach, takich jak zdrowie psychiczne, środowisko i edukacja. Te obszary refleksji nie są tylko obecne w jej sztuce; stanowią integralną część jej tożsamości artystycznej i osobowości.

Jej prace zostały docenione i wyróżnione w wielu poważanych publikacjach, m.in. Forbes, L’Oeil i Elle, co podkreśla jej znaczący wpływ na sztukę współczesną.

Agathe Toman niezmiennie fascynuje i inspiruje publiczność na całym świecie, oferując poprzez swoje dzieła wgląd w złożoność ludzkiego doświadczenia, tak jak ona je postrzega i przekształca w sztukę.

MOJA WIZJA ARTYSTYCZNA:

„Jestem zwolennikiem podejścia wielowymiarowego: konceptualnego, filozoficznego, poetyckiego i naukowego. Namacalnego mostu między psychologią, neuronauką i sztuką, gdzie struktury myśli i ludzkie wibracje się spotykają”.

Moja praca zgłębia głębokie powiązania między psychiką a ciałem, splatając dialogi między umysłem a materią. Badam ich sposoby funkcjonowania w otoczeniu – sieci, które tworzą, oraz wibracje, zarówno postrzegalne, jak i niewyrażalne, które wyłaniają się z tych interakcji. W tej eksploracji rozważam nie tylko implikacje emocjonalne i filozoficzne, ale także naukowe i psychoanalityczne ramy, które kształtują nasze rozumienie świadomości, sieci neuronowych i wymiany synaptycznej rządzącej ludzkim doświadczeniem.
U podstaw moich prac leżą takie tematy jak tożsamość, pamięć, natura ludzka i sojusze. Moje prace często odzwierciedlają emocjonalną głębię i namacalne napięcie, zapraszając widzów do głębokiej introspekcji. Zachęcają do uważnego słuchania – odkrywania przyszłości, tożsamości i uczuć bez z góry określonych nazw czy natur, prosząc widzów o zajrzenie w głąb własnej świadomości. W tym sensie dzieło sztuki staje się kanałem umożliwiającym zrozumienie sieci myśli i emocji istniejących w umyśle i ciele, tak jakbyśmy badali szczeliny synaptyczne, gdzie zachodzą połączenia i rozłąki.
Te idee są osadzone w samej materialności moich prac, zdecydowanie abstrakcyjnych, monochromatycznych i cieniowanych – gdzie mrok współistnieje z przejrzystością. Błękit lśni, zlewając się z czernią, albo świeci sam. Jest to reprezentacja wewnętrznego działania umysłu, gdzie synapsy się uruchamiają, tworząc ścieżki światła i cienia, odzwierciedlające złożoną sieć połączeń neuronowych i psychicznych, które kształtują naszą rzeczywistość i tożsamość. Moja twórczość odzwierciedla delikatną grę nieobecności i obecności, światła i cienia – podobnie jak synaptyczne wyładowania w mózgu, które jednocześnie istnieją w obu stanach, tworząc nowe wzorce myślenia i odczuwania.
Między moimi dłońmi a pigmentami, węglem drzewnym, ołówkami i farbami, którymi nakładam na papier lub płótno, istnieje skrupulatna znajomość. Moja technika nigdy nie jest powielana. Pracuję nad stabilizacją ruchu materii i gęstości światła, pozwalając wspomnieniom formować się w każdej cząsteczce. W tych pracach unosi się niekonwencjonalne napięcie, nieoczekiwane przyciąganie – coś, co można by nazwać zewem pustki. To moment neuronalnej niepewności, przestrzeń między myślami, gdzie umysł jest jednocześnie obecny i nieobecny, delikatny dialog między świadomością a nieświadomością.
Każde dzieło sztuki staje się autoportretem, odbiciem części mnie samej. Nazywam swoje dzieła „materializacjami stanów psychicznych”, ludzkimi krajobrazami i nićmi mojej duszy, oferując ciche zaproszenie dla innych do połączenia się z nimi. Wartość mojej pracy nie jest estetyczna; tkwi w szczególnych wibracjach, jakie wywołuje w tych, którzy się z nią stykają. Rezonans, który nas łączy, wiąże z dziełem sztuki i ze sobą nawzajem.
Kiedy widz włącza się w ten rezonans, granice między artystą a widzem zanikają. Sam proces ożywa – staje się aktem współpracy. Moje dzieła działają jak działające byty, wytyczające unikalne ścieżki między nami jako istotami ludzkimi. Wraz z zaangażowaniem widza, dzieło sztuki się rozwija, prowadząc nas ku nowej wizji istnienia – w tym świecie, w nas samych i w relacji z innymi.
Jeśli pozwolimy się ponieść temu procesowi, rozkwita symfonia psychicznych rezonansów. Rozpoczyna się dialog. Następuje metamorfoza duszy – ulotne odbicie, nieuchwytne, a zarazem głębokie. To poetyckie doświadczenie, intensywna obecność, rygorystyczna transformacja, jakbyśmy doświadczali samych pobudzeń synaps, prowadzących do nowej formy świadomości.
Pragnę, aby moja twórczość uszlachetniała ludzki umysł, wyostrzała ludzką psychikę, tak aby emocje znalazły echo, a słowa głęboko rezonowały. Moja twórczość zaprasza Cię do stania się komorą echa, wzmacniając wibracje tego spotkania. W tej przestrzeni wewnętrzne „ja” może się rozwijać, ewoluować i odnaleźć swoje miejsce w bezkresnej tkance ludzkości.