Viktor Belányi (1877-1955) - Natura Morta con Fiori e Frutta

autor

Viktor Belányi (1877-1955) był węgierskim malarzem. Urodził się w Lőcse (obecnie na Słowacji), doskonale odzwierciedlając ducha kosmopolitycznej sztuki Europy Środkowej początku XX wieku. Jego edukacja była prawdziwą podróżą przez główne miasta kulturalne tamtej epoki: po początkowych studiach w Budapeszcie przeniósł się do Monachium, aby studiować u Simona Hollósy’ego, nauczyciela, który głęboko wpłynął na nowoczesne malarstwo węgierskie. Jego artystyczna droga ostatecznie ukształtowała się w Paryżu, gdzie uczęszczał do Académie Julian, a następnie w słynnej kolonii artystycznej Nagybánya, gdzie przyswoił nauki malarstwa en plein air. Ta bogata edukacja pozwoliła mu połączyć rygor akademickiego rysunku z wolnością barw i światła typową dla francuskiego impresjonizmu.

Chociaż malował pejzaże i portrety, Belányi jest przede wszystkim pamiętany jako mistrz intymnych atmosfer, wyróżniający się scenami wnętrz i martwymi naturami kwiatowymi. Jego malarstwo wyróżnia się miękkim, niemal welurowym pociągnięciem pędzla oraz użyciem ciepłych, żywych kolorów, które potrafią nadać solidność i trójwymiarowość codziennym przedmiotom, takim jak ceramiczne dzbany i polne kwiaty, które uwielbiał portretować. Regularnie wystawiał w najważniejszych instytucjach węgierskich, takich jak Galleria d'Arte Műcsarnok i Muzeum Ernst, pracując niestrudzenie aż do swojej śmierci w Budapeszcie w 1955 roku, pozostawiając dzieła, które dziś są przechowywane w Narodowej Galerii Węgierskiej i w licznych kolekcjach prywatnych.

OPIS

Martwa natura z kwiatami i owocami, olej na desce, 81x61 cm, podpisany w prawym dolnym rogu, datowany na lata 20. XX wieku. Z tyłu etykieta z numerem inwentarza i stempel z herbem Węgier.

Dzieło przedstawia kompozycję skoncentrowaną na ceramicznym dzbanku pokrytym szkliwem, ozdobionym motywami kwiatowymi w odcieniach niebieskiego, typowymi dla tradycji ludowej węgierskiej. Wazon mieści bujny bukiet chryzantem i dalii, które eksplodują w odcieniach żółci i różu, dominując scenę swoją żywotnością. Aby zrównoważyć pionowość bukietu, po lewej stronie znajduje się miska pełna owoców, a dwie gruszki, przedstawione z dużą dbałością o objętość, spoczywają bezpośrednio na stole na pierwszym planie, wszystko to podparte wizualnie przez biało-niebieską kratowaną serwetę, która definiuje głębię przestrzenną.

Technika malarska ukazuje pełną dojrzałość artysty i syntezę jego międzynarodowych doświadczeń. Pociągnięcia pędzla są gęste, materialne i pełne życia, wyraźnie nawiązujące do lekcji postimpresjonizmu przyswojonej podczas pobytu w Paryżu oraz do szkoły Nagybánya. Belányi buduje formy za pomocą koloru, a nie wyraźnego rysunku, stosując sprytne zestawienia kontrastów, gdzie światło głaszcze okrągłość owoców i teksturę płatków, wydobywając je z ciemnego, nieokreślonego tła. Użycie ciepłych, ziemistych barw, kontrastujących z chłodami obrusu, tworzy intymną i zamkniętą atmosferę, nadając codziennym przedmiotom ich godność i poetykę.

Ta tkanina stanowi symboliczny przykład upodobań Belányiego do martwych natur, gatunku, w którym artysta zdołał połączyć akademicki rygor zdobyty w Monako z francuską wolnością wyrazu. Udało mu się przemienić prostą kompozycję domową w celebrację światła i materii, doskonale wpisując się w trendy modernizmu węgierskiego z pierwszej połowy XX wieku. Dzieło o pięknej i świeżej kompozycji, o przyjemnym wpływie estetycznym i dekoracyjnym.

Raport stanu

Dobre ogólne warunki, obraz w pełni nienaruszony, z żywymi i dobrze czytelnymi barwami oraz pociągnięciami pędzla.

Przesyłka śledzona i ubezpieczona, z odpowiednim opakowaniem.