Intentions Valery Larbaud - 1922

Dla wielkiego miłośnika literatury francuskiej. Podpisane przez Larbaud.


Intencje Valery'ego Larbaud - Paryż, A la Maison des Amis des Livres, nr 9, listopad 1922 - w-8, zagięte. 1f.-64 s.-1f. - 16,5 x 25 cm.

Portret Larbaud autorstwa P.-E. Bécat na frontyspisie. Podpisane przez Valery'ego Larbaud. Dobry stan.

Śledzenie przesyłek
opakowanie profesjonalne
Wysyłka ubezpieczona.



Numer w pełni poświęcony Larbaudowi, z tekstami Chalupta, Chaminade, Crémieux, Dodereta, Ch. du Bos, Fargue, Gignoux, Giraudoux, Gomez de la Serna, Hoppenota, Jaloux, Lanuxa, Adrienne Monnier, P. Moranda, Mathilde Pomès, Julesa Romainsa, Supervielle'a, André-May i Débiensage. Na końcu znajduje się także niepublikowany tekst pisarza z Vichy: „Une journée”. To miesięczne czasopismo literackie ukazało się tylko od stycznia 1922 do grudnia 1924, kierowane kolejno przez Pierre André-May i Adrienne Monnier. Numer 9, „specjalny Larbaud”, jest „najważniejszy w kolekcji” (André Vasseur i Jean-Michel Place, Bibliografia czasopism i gazet literackich XIX i XX wieku, t. 3, s. 134).



Valery Larbaud jest francuskim pisarzem, poetą, powieściopisarzem, eseistą i tłumaczem, urodzonym 29 sierpnia 1881 roku w Vichy, mieście, w którym zmarł 2 lutego 1957 roku.

On również pisał pod pseudonimami: A.-O. Barnabooth, L. Hagiosy, X. M. Tourmier de Zamble.

Valery Larbaud jest jedynym dzieckiem farmaceuty Nicolasa Larbada, właściciela źródła Vichy Saint-Yorre (czterdzieści dziewięć lat w chwili narodzin syna) oraz Isabelle Bureau des Étivaux (trzydzieści osiem lat), córki adwokata i republikańskiego działacza z Gannat, którego Nicolas Larbaud był klientem, a którego imię syn przejął. Miał zaledwie osiem lat, gdy jego ojciec zmarł w 1889 roku w Vichy, mając siedemdziesiąt siedem lat.


Nr 71, rue du Cardinal-Lemoine w Paryżu, gdzie Larbaud mieszkał w latach 1919–1937.
Wychowany przez matkę i ciotkę, otworzył się na literaturę. W 1895 roku podróżował wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego, a jego wyobraźnia pozostała nasycona tymi krajobrazami. Młody mężczyzna uzyskał maturę w lipcu 1898 roku, a następnie licencjat z literatury w 1908 roku.

Fortuna rodzinna zapewnia mu wygodne życie, które pozwala mu podróżować po Europie z dużymi wydatkami. Luksusowe transatlantyki, Orient-Express, Valery Larbaud prowadzi życie dandysa, odwiedza Montpellier zimą i udaje się do licznych uzdrowisk, aby leczyć słabe zdrowie już od młodych lat. Gdy wraca do Vichy, przyjmuje swoich przyjaciół, Charles-Louis Philippe, André Gide, Léon-Paul Fargue oraz G. Jean-Aubry, który będzie jego biografem.

Dotknięty udarem mózgu w 1935 roku, który pozostawił go z hemiplegią po prawej stronie i afazją, spędza ostatnie dwadzieścia dwa lata życia, przykuty do fotela, niezdolny do wypowiedzenia żadnego innego zdania niż: „Dobry wieczór, rzeczy tego świata”. Przez te lata był opiekowany z oddaniem przez profesora Théophile Alajouanine, specjalistę od afazji, który stał się jego przyjacielem i napisał jego biografię.

W 1950 roku dołączył do Stowarzyszenia Przyjaciół Roberta Brasillacha.

Wielki czytelnik, wielki tłumacz, otaczał się książkami oprawionymi według ich języków: angielskie powieści na niebiesko, hiszpańskie na czerwono i tak dalej.

Po wydaniu całego majątku musi w 1948 roku sprzedać swoje nieruchomości i bibliotekę liczącą piętnaście tysięcy tomów na życie, miastu Vichy.

Zmarł w 1957 roku, bez potomstwa. Został pochowany na cmentarzu des Bartins. (por. Wikipedia)