Vari - Tacuinum sanitatis in medicina - 1986






Założyciel i dyrektor dwóch francuskich targów książki; prawie 20 lat doświadczenia.
Ochrona nabywców Catawiki
Twoja płatność jest u nas bezpieczna, dopóki nie otrzymasz przedmiotu.Zobacz szczegóły
Trustpilot: 4.4 | opinie: 123536
Doskonała ocena na Trustpilot.
Tacuinum sanitatis in medicina, dwutomowa włoska edycja ilustrowana, Salerno Editore Roma 1986, język oryginalny włoski, skóra oprawa, kartonowa/tkanina obwoluta, 134 stron na tom.
Opis od sprzedawcy
Tacuinum Sanitatis In Medicina. Codex Vindobonensis Series Nova 2644, Österreichische Nationalbibliothek. Rzym, Salerno editore, 1986. Wydanie kompletne w wiernej kopii facsimile oryginalnego kodeksu. Wymiary 34,5 x 24 cm.
Tomy – reprodukcja kodeksu i komentarz, w opakowaniu edytorskim z tkaniny. Oprawa kodeksu w całości z skóry z nerwami na grzbiecie. Oprawa komentarza w całości z tkaniny. Strony 107; 134.
Numerowane wydanie w 399 kopiach, 21 z numeracją rzymską, oraz 200 egzemplarzy w serii specjalnej dla Cassa di Risparmio di Verona, a także 100 egzemplarzy oprawionych w tkaninę, nie numerowanych. Nasza kopia nr 2.
Oba tomy w doskonałym stanie. Zgłasza się 2 etykiety przebarwione na odwrocie talerzy obu tomów.
Aukcje bez rezerw!!! Nie przegap naszych nadchodzących aukcji!!!
Uwaga, mogą wystąpić problemy z wysyłką do USA.
Tacuina sanitatis
l'Ira, z kopii Tacuinum sanitatis z Wiednia (Vindob. Ser. n. 2644)
Pod nazwą 'Tacuina sanitatis' klasyfikowane są wszystkie podręczniki nauki medycznej pisane i ilustrowane od drugiej połowy XIV wieku do około 1450 roku, które opisywały, w formie krótkich przepisów, właściwości lecznicze warzyw, drzew owocowych, przypraw i żywności, a także sezonów, zjawisk naturalnych i ruchów duszy, przedstawiając ich wpływ na ciało ludzkie oraz sposoby ich korekty.
Pochodzenie i rozprzestrzenianie
Te dzieła opierały swoją treść głównie na oryginalnym tekście arabskiego lekarza Ibn Butlana (transliterowanego jako Ububchasym de Baldach), działającego w Bagdadzie około połowy XI wieku i tam zmarłego w 1052 lub 1066 roku. Nazwa pochodziłaby od arabskiego Taqwīm al‑ṣiḥḥa, تقويم الصحة, czyli 'Tabele zdrowia'. Tłumaczenie tego traktatu na język łaciński prawdopodobnie miało miejsce w XIII wieku na dworze króla Manfreda z Sycylii. Według innych hipotez, pojawiają się nazwiska Gerardo da Cremona (1114–1187), a następnie Faraj ibn Salim (Ferragut), tłumacza na dworze króla Sycylii Karola I Andegaweńskiego (1263–1285) w Neapolu. Od tego czasu Tacuina sanitatis cieszyły się szybkim i szerokim rozpowszechnieniem, co pozwoliło także europejskiemu światu tamtej epoki poznać normy higieniczne i dietetyczne medycyny racjonalnej arabskiej, radykalnie zmieniając praktyki medyczne Zachodu, które do tej pory opierały się głównie na dziedzictwie tradycji, wierzeniach magicznych i religijnych, a nie na obiektywnym badaniu naukowym.
Rozpowszechnianie najsłynniejszych Tacuina miniati miało miejsce głównie na obszarze lombardzkim, na zamówienie publiczności arystokratycznej, w przeważającej mierze świeckiej, szczególnie zainteresowanej posiadaniem dzieła, które nie tylko doradzałoby środki na zachowanie zdrowia, ale także ułatwiałoby i uprzyjemniało naukę tych norm poprzez krótki, ale precyzyjny tekst ilustrowany wystawnymi miniaturami. Tak więc z początkowej funkcji praktycznej tych tekstów stopniowo przechodzono do funkcji głównie estetycznej. Dzięki szczegółowym i żywym przedstawieniom, które z czasem w nich opracowano, Tacuina stanowią do dziś ikonograficzne źródło o niezwykłej bogactwie i znaczeniu dla badania różnych aspektów życia ludzkiego epoki średniowiecza.
Styl i cechy ogólne.
Tacuina opisywały sześć podstawowych rzeczy do utrzymania zdrowia: odpowiednie jedzenie i napoje, ruch i odpoczynek, czyste powietrze, częsty sen oraz regulację uczuć. Istnieją niektóre z tych miniaturowych kodeksów, które dotarły do naszych czasów; z nich trzy są uważane za najcenniejsze: jeden jest przechowywany w Wiedniu (Biblioteka Narodowa), jeden w Paryżu (Biblioteka Narodowa Francji), a inny w Rzymie (Biblioteka Casanatense), który, w przeciwieństwie do pozostałych dwóch, nosi nazwę Theatrum sanitatis.
W każdym Tacuinum tekst zajmuje tylko kilka linii u dołu każdej strony, reszta przestrzeni przeznaczona jest na miniaturę ilustrującą konkretny temat, do którego odnosi się dany przepis. Miniatury przedstawiają rośliny, warzywa, owoce oraz kobiety i mężczyzn, którzy pokazują metody ich uprawy, zbioru lub przygotowania. Ukazane są także wnętrza warsztatów, w których widać zdrowe produkty i sprzedawców, którzy je sprzedają lub przygotowują. W praktyce, to co widzimy na stronach Tacuinum sanitatis, jest wyraźnym odzwierciedleniem spokojnej rzeczywistości średniowiecznej, ilustrowanej bogactwem szczegółów i sugestywnym opisem rzeczywistości. Te przedstawienia są unikalne nie tylko pod względem stylu i kompozycji, ale także, a może przede wszystkim, dzięki dużej świeżości narracyjnej, charakterystycznej dla stylu gotycko-międzynarodowego.
Tacuinum Sanitatis In Medicina. Codex Vindobonensis Series Nova 2644, Österreichische Nationalbibliothek. Rzym, Salerno editore, 1986. Wydanie kompletne w wiernej kopii facsimile oryginalnego kodeksu. Wymiary 34,5 x 24 cm.
Tomy – reprodukcja kodeksu i komentarz, w opakowaniu edytorskim z tkaniny. Oprawa kodeksu w całości z skóry z nerwami na grzbiecie. Oprawa komentarza w całości z tkaniny. Strony 107; 134.
Numerowane wydanie w 399 kopiach, 21 z numeracją rzymską, oraz 200 egzemplarzy w serii specjalnej dla Cassa di Risparmio di Verona, a także 100 egzemplarzy oprawionych w tkaninę, nie numerowanych. Nasza kopia nr 2.
Oba tomy w doskonałym stanie. Zgłasza się 2 etykiety przebarwione na odwrocie talerzy obu tomów.
Aukcje bez rezerw!!! Nie przegap naszych nadchodzących aukcji!!!
Uwaga, mogą wystąpić problemy z wysyłką do USA.
Tacuina sanitatis
l'Ira, z kopii Tacuinum sanitatis z Wiednia (Vindob. Ser. n. 2644)
Pod nazwą 'Tacuina sanitatis' klasyfikowane są wszystkie podręczniki nauki medycznej pisane i ilustrowane od drugiej połowy XIV wieku do około 1450 roku, które opisywały, w formie krótkich przepisów, właściwości lecznicze warzyw, drzew owocowych, przypraw i żywności, a także sezonów, zjawisk naturalnych i ruchów duszy, przedstawiając ich wpływ na ciało ludzkie oraz sposoby ich korekty.
Pochodzenie i rozprzestrzenianie
Te dzieła opierały swoją treść głównie na oryginalnym tekście arabskiego lekarza Ibn Butlana (transliterowanego jako Ububchasym de Baldach), działającego w Bagdadzie około połowy XI wieku i tam zmarłego w 1052 lub 1066 roku. Nazwa pochodziłaby od arabskiego Taqwīm al‑ṣiḥḥa, تقويم الصحة, czyli 'Tabele zdrowia'. Tłumaczenie tego traktatu na język łaciński prawdopodobnie miało miejsce w XIII wieku na dworze króla Manfreda z Sycylii. Według innych hipotez, pojawiają się nazwiska Gerardo da Cremona (1114–1187), a następnie Faraj ibn Salim (Ferragut), tłumacza na dworze króla Sycylii Karola I Andegaweńskiego (1263–1285) w Neapolu. Od tego czasu Tacuina sanitatis cieszyły się szybkim i szerokim rozpowszechnieniem, co pozwoliło także europejskiemu światu tamtej epoki poznać normy higieniczne i dietetyczne medycyny racjonalnej arabskiej, radykalnie zmieniając praktyki medyczne Zachodu, które do tej pory opierały się głównie na dziedzictwie tradycji, wierzeniach magicznych i religijnych, a nie na obiektywnym badaniu naukowym.
Rozpowszechnianie najsłynniejszych Tacuina miniati miało miejsce głównie na obszarze lombardzkim, na zamówienie publiczności arystokratycznej, w przeważającej mierze świeckiej, szczególnie zainteresowanej posiadaniem dzieła, które nie tylko doradzałoby środki na zachowanie zdrowia, ale także ułatwiałoby i uprzyjemniało naukę tych norm poprzez krótki, ale precyzyjny tekst ilustrowany wystawnymi miniaturami. Tak więc z początkowej funkcji praktycznej tych tekstów stopniowo przechodzono do funkcji głównie estetycznej. Dzięki szczegółowym i żywym przedstawieniom, które z czasem w nich opracowano, Tacuina stanowią do dziś ikonograficzne źródło o niezwykłej bogactwie i znaczeniu dla badania różnych aspektów życia ludzkiego epoki średniowiecza.
Styl i cechy ogólne.
Tacuina opisywały sześć podstawowych rzeczy do utrzymania zdrowia: odpowiednie jedzenie i napoje, ruch i odpoczynek, czyste powietrze, częsty sen oraz regulację uczuć. Istnieją niektóre z tych miniaturowych kodeksów, które dotarły do naszych czasów; z nich trzy są uważane za najcenniejsze: jeden jest przechowywany w Wiedniu (Biblioteka Narodowa), jeden w Paryżu (Biblioteka Narodowa Francji), a inny w Rzymie (Biblioteka Casanatense), który, w przeciwieństwie do pozostałych dwóch, nosi nazwę Theatrum sanitatis.
W każdym Tacuinum tekst zajmuje tylko kilka linii u dołu każdej strony, reszta przestrzeni przeznaczona jest na miniaturę ilustrującą konkretny temat, do którego odnosi się dany przepis. Miniatury przedstawiają rośliny, warzywa, owoce oraz kobiety i mężczyzn, którzy pokazują metody ich uprawy, zbioru lub przygotowania. Ukazane są także wnętrza warsztatów, w których widać zdrowe produkty i sprzedawców, którzy je sprzedają lub przygotowują. W praktyce, to co widzimy na stronach Tacuinum sanitatis, jest wyraźnym odzwierciedleniem spokojnej rzeczywistości średniowiecznej, ilustrowanej bogactwem szczegółów i sugestywnym opisem rzeczywistości. Te przedstawienia są unikalne nie tylko pod względem stylu i kompozycji, ale także, a może przede wszystkim, dzięki dużej świeżości narracyjnej, charakterystycznej dla stylu gotycko-międzynarodowego.
