Wiepke Folkerts - DOW Industrial Landscape #4

Rzeczywistość to niekończący się labirynt obrazów. Zdjęcie uwidacznia jego część i tym samym umożliwia interakcję między fotografem a widzem. Moja fotografia zaczyna się od inspirującej rzeczywistości, do której dodaję swoją wyobraźnię. W mojej głowie rzeczywistość zamienia się w obrazy, które chcę uwiecznić na zdjęciach. Każda praca to zamrożony moment w historii, która wciąż ewoluuje. Widzę piękno w potężnych formach instalacji i konstrukcji i chcę je uwidocznić. Stoję nieruchomo i doświadczam przestrzeni, nieskończoności, ciszy i spokoju. Tematy i elementy są różne, ale moje potrzeby są takie same, estetyczne piękno i to, czego doświadczam, czuję i widzę, ujawnia się na zdjęciach. Powstaje coś, czego wcześniej nie było. Moje zdjęcia stają się w ten sposób przedłużeniem, ale jednocześnie częścią rzeczywistości, do której dołącza moja interpretacja i perspektywa, ale także moje odczucia i doświadczenie. Perspektywa, kadrowanie, użycie koloru, niepokojące elementy, które muszą zniknąć. Wszystkie one są częścią procesu wyboru i sposobem na stworzenie w mojej fotografii obrazu takiego, jaki sobie wyobrażam w mojej głowie, tak jak słowa tworzą wiersz, a nuty z muzyki. Rzeczywistość staje się obrazem, obraz staje się fotografią, nową częścią rzeczywistości, gotową dzielić się z widzami własnym doświadczeniem. Zdjęcie, które oferuje przestrzeń do połączenia własnej wyobraźni, emocji i uczuć. Fotografia jest autobiograficzna, nie mogę robić zdjęć, nie będąc tym, kim jestem. Każde zdjęcie jest odzwierciedleniem tego, jaki jestem i jak myślę oraz wynikiem procesu, który zachodzi w mojej głowie. Z każdym nowym obrazem możesz coraz więcej zobaczyć kim jestem, ale nigdy do końca, rozwój trwa. Ciekawi, co ma nadejść.