Ramiro Segrelles (1953) - Charca

Obraz przedstawia naturalny krajobraz śródziemnomorski, przypominający mokradła lub marjal, z dziką roślinnością i płytką wodą, ukazaną za pomocą silnie fakturalnej techniki malarskiej. Kompozycja horyzontalna podkreśla percepcję przestrzeni i ciszy krajobrazu, zachęcając do powolnego i kontemplacyjnego odczytania.

Powierzchnia malarska jest tworzona za pomocą gęstych i warstwowych impastów, nakładanych pędzlem i szpachelką. Roślinność jest zdefiniowana przez znaki wycięte w świeżym kolorze, element wyróżniający, który nadaje rytm i dynamizm kompozycji. Paleta, zdominowana przez zielenie, ochry, szarości i błękity, oddaje naturalne i żywe światło, typowe dla pejzażu walencjańskiego.

Woda nie jest opisywana w sposób realistyczny, lecz sugerowana poprzez poziome ruchy materii, tworząc refleksy i głębię bez sięgania po szczegóły.

Zdecydowane użycie malarstwa materialnego.
Nakładanie koloru szpachelką i gestualne pociągnięcia pędzla.
Inskrypcje i zadrapania w materii malarskiej.
Równowaga między figuracją a abstrakcją.
Duża uwaga na światło i strukturę krajobrazu.

{}


Ramiro Segrelles to malarz walencjański, znany z poszukiwań malarskich skoncentrowanych na pejzażu i materii. Jego twórczość wpisuje się w tradycję malarstwa pejzażowego śródziemnomorskiego, reinterpretowanego w sposób współczesny za pomocą gestualnego i fizycznego języka. W jego pracach kolor i materia stają się głównymi bohaterami, przemieniając pejzaż w sensoryczne doświadczenie bardziej niż opisowe.

Jego dzieła są cenione za siłę wyrazu, spójność stylową i związek z regionem, elementy te sprawiają, że jego prace są szczególnie interesujące dla kolekcjonerów współczesnych malowideł hiszpańskich i walencjańskich.