Chris Cunningham - o.T. (Autechre: Second Bad Vilbel)

Chris Cunningham
o.T. (Autechre: Second Bad Vilbel), 2004
Druk offsetowy, po szkicu storyboardu z 1995 roku.
Nakład 200
Rozmiar motywu 25,5 x 38,5 cm
Rozmiar arkusza: 32 x 45 cm
Nakład 200 + 25 A.P.
Podpisany z przodu

Ten film Aphex Twin się wydarzył i wszyscy o tym wiedzieli: nadchodzi geniusz!" Tak opisuje Björk reakcje na klip do „Window Licker” Aphex Twina w 1997 roku – genialną zabawę stereotypami amerykańskich gangsterów. Ten klip był decydującym impulsem do współpracy artystki z tym samym geniuszem: Chrisem Cunninghamem. Sama Björk w latach 90. należała do najbardziej innowacyjnych artystek w dziedzinie teledysków. Estetyczne dzieło, przedstawiające dwa roboty, które naśladowała i zakochały się w sobie, a które Cunningham następnie przekształcił w „All is Full of Love”, należy do najbardziej wpływowych teledysków muzycznych w historii – i jest do dziś absolutnie aktualne. Już w debiutanckim teledysku Cunninghama do „Second Bad Vilbel” Autechre można było dostrzec jego charakterystyczny styl ekstremalnej synchronizacji obrazu i dźwięku. Abstrakcyjny, technoidalny materiał wizualny pasuje tak samo idealnie do eksperymentalnej i powtarzalnej muzyki elektronicznej Autechre, jak i elegancka estetyka robotów do łagodnego, niemal odczłowieczonego głosu Björk. Edycje Cunninghama – podpisane offsetowe wydruki szkiców storyboardów jego filmów – pokazują w przekonujący sposób, jak powstają spektakularne dzieła filmowe tego artysty.

Robot, którego widzimy w teledysku „Second Bad Vilbel” niemieckiego duetu elektronicznego Autechre, zbudował Chris Cunningham z resztek zleconej pracy dla nikogo innego jak Stevena Spielberga i jego filmu „A.I. ‒ Künstliche Intelligenz”. Po studiach malarstwa i rzeźby specjalizował się w modelach silikonowych i efektach specjalnych, pracując dla amerykańskich filmów science fiction. Jednak jego prace trafiły nie tylko na ekrany i do kin, ale także do najbardziej prestiżowych instytucji sztuki współczesnej. Jego wystawy odbyły się między innymi w MoMA PS1 w Nowym Jorku i w Royal Academy of Arts w Londynie. Pokazywał również swoje prace w Hamburger Bahnhof – Museum für Gegenwart w Berlinie, Kunsthalle Wien oraz Kunstmuseum Wolfsburg. W 2001 roku wziął udział w 49. Biennale w Wenecji, prezentując swoją pracę wideo.