Aulus Cornelius CELSUS - Medicine libri octo- rare medical work - 1516

(MEDYCYNA; WSTĘP DO DRUKARSTWA; DOKŁADNE OPRAWY; RARIORA) Aulus Cornelius CELSUS (25 p.n.e. - 50 n.e.)
Aurelij Cornelij Celsi Medycyna, osiem książek niedawno poprawionych i wydrukowanych: z tabelą spisu treści każdej książki i rozdziału (colophon: Lyon, drukarz Simon Bevelaqua, dzień 10 miesiąca września 1516).
§ 4to (196x142); 106, [6] kart, podpis a-z4, A-E4, ostatnia karta pusta. Strona tytułowa wydrukowana na czerwono z drzeworytniczym urządzeniem (krzyż złożony z małych krzyży) w czerni; inicjały drzeworytnicze. Tekst w gotyku. Nieco późniejsza miękka okładka z vellum, złocony podwójny pasek i medailon centralny na obu okładkach. Złocone krawędzie; ręcznie napisany tytuł na grzbiecie. Dobra kopia na chrupkim papierze.
Jednym z nielicznych zachowanych dzieł Celsusa, prawdopodobnie części obszernej encyklopedii, które po raz pierwszy wydano w Florencji w 1478 roku i które są pierwszą drukowaną książką medyczną. Uważa się je za jedno z najlepszych źródeł wiedzy medycznej w starożytnym Rzymie. Podzielone na osiem ksiąg, obejmują historię medycyny, anatomię, farmakologię, chirurgię, ortopedię, patologię ogólną oraz opisują konkretne choroby. Od dawna dyskutuje się, czy Celsus był lekarzem; po wyczerpującej analizie tego dzieła Prioreschi konkluduje: „Jak widzieliśmy, Celsus był lekarzem. Z jego pisma można wywnioskować, że jego umiejętności zawodowe były znakomite, a wiedza medyczna wyczerpująca. Był także obdarzony wybitnymi umiejętnościami literackimi. De Medicina to arcydzieło łacińskiej prozy, a układ i opracowanie różnych tematów świadczą o pisarzu o wybitnych zdolnościach intelektualnych, a nie o przeciętnym kompilatorze adaptującym i reorganizującym oryginalny tekst grecki.” (s. 211) oraz „Jego wkład w medycynę jest znaczący — napisał pierwsze poważne dzieło medyczne w języku łacińskim; niemal samodzielnie stworzył naukową łacinę; oraz napisał pierwszą systematyczną recenzję wszystkiego, co było znane w medycynie do jego czasów. Niewielu osiągnęło tyle.” (s. 213).
Ref: BAUDRIER, ii, 17-18 i BAUDRIER ii (z reprodukcją urządzenia drukarskiego), 14 n. 2; VON GÜLTLINGEN, iii; BEVILACQUA n. 6; DURLING, 906; PLINIO PRIORESCHI, historia medycyny, Horatius Press, 1996, s. 183-213 i passim.