Pablo Picasso (1881-1973) - Dove of Peace - Friedenstaube, 1961 - Colombe Bleue - 80 x 60 cm

- Ikoniczny druk artystyczny Pablo Picasso w formacie 60 x 80 cm o tytule Colombe Bleue. Dzieło to jest wysokiej jakości offsetowym drukiem na sztywnym papierze i jest w bardzo dobrym stanie.

wydrukowane i wydane około 1990–2010
Strona pochodzi bezpośrednio od Kunstverlag.

- artysta: Pablo Picasso
Colombe Bleue
Plakat artystyczny
- Technik: offsetdruck
Oryginalność: Reprodukcja
Wymiary płyty: 60 x 80 cm
Stan: nowy, w idealnym stanie
- pochodzenie: Kunstverlag
- Epoka: Klasyczna nowoczesność
- Narodowość: hiszpańska sztuka

Pablo Picasso:
Pablo Picasso, urodzony 25 października 1881 roku w Maladze w Hiszpanii, zmarł 8 kwietnia 1973 roku w Mougins we Francji, był jednym z najbardziej wpływowych artystów XX wieku. Jako współtwórca kubizmu i twórca licznych rewolucyjnych dzieł sztuki, Picasso wywarł decydujący wpływ na sztukę nowoczesną. Jego wszechstronność i innowacyjność obejmowały malarstwo, rzeźbę, grafikę, ceramikę i scenografię.

Picasso rozpoczął naukę sztuki w La Coruña i Barcelonie, zanim przeniósł się do Madrytu, a później do Paryża. W Paryżu, ówczesnym centrum świata sztuki, zetknął się z dziełami Paula Cézanne'a, Henri Toulouse-Lautreca i impresjonistów, których wpływy są widoczne w jego wczesnych pracach. Strukturalne podejście Cézanne'a i eksperymentalna kolorystyka impresjonistów wywarły głęboki wpływ na rozwój Picassa. Dzieło Cézanne'a „Mont Sainte-Victoire” oraz dzieła Toulouse-Lautreca, takie jak „W Moulin Rouge”, wpłynęły na wczesną wizję artystyczną Picassa.

Istotnym punktem zwrotnym w karierze Picassa był okres błękitny (1901-1904), charakteryzujący się melancholijnymi tematami i błękitnymi barwami. Dzieła te, takie jak „Stary gitarzysta” (1903), odzwierciedlają emocjonalną głębię i ekspresję, charakterystyczną również dla twórczości Vincenta van Gogha i Edvarda Muncha. „Gwiaździsta noc” van Gogha i „Krzyk” Muncha wyrażają podobnie intensywny rezonans emocjonalny. Okres błękitny oznaczał dla Picassa głęboką eksplorację ludzkiej egzystencji i jej cierpienia, podobną do egzystencjalnych wątków w twórczości Käthe Kollwitz.

Zdecydowane zerwanie z tradycyjnym sposobem przedstawiania nastąpiło wraz z rozwojem kubizmu, który Picasso rozwijał wspólnie z Georges’em Braque’em od 1907 roku. Kluczowym dziełem z tego okresu jest „Panny z Awinionu” (1907), w którym postać ludzka zostaje rozbita na kanciaste, geometryczne formy i utorowana droga dla ruchu kubistycznego. Kubizm wpłynął na wielu artystów, w tym Fernanda Légera i Juana Grisa, którzy stali się ważnymi przedstawicielami tego nurtu. „Miasto Awinionu” Légera i „Portret Pabla Picassa” Grisa to ikoniczne dzieła kubizmu. Prace Picassa i Braque’a z tego okresu wpłynęły również na takich artystów jak Robert Delaunay i Francis Picabia, którzy włączyli kubizm do swojego własnego, często barwnego i dynamicznego stylu.

W latach dwudziestych XX wieku Picasso zainteresował się surrealizmem, tworząc dzieła inspirowane snami i podświadomością. Ten okres jego twórczości ukazuje wpływ takich artystów jak Joan Miró i Salvador Dalí, których surrealistyczne przedstawienia podświadomości i świata snów są paralelne z twórczością Picassa. „Karnawał Arlekina” Miró i „Trwałość pamięci” Dalíego to ikoniczne dzieła surrealistyczne, eksplorujące podobne tematy i techniki. Dzieła Maxa Ernsta i René Magritte’a, kładące nacisk na surrealizm i oniryzm, również wykazują duchowe pokrewieństwo z surrealistycznymi eksperymentami Picassa.

Monumentalne dzieło Picassa „Guernica” (1937) to mocny polityczny sprzeciw wobec wojny i zniszczenia. Przedstawiając bombardowanie Guerniki podczas hiszpańskiej wojny domowej, obraz łączy elementy kubizmu i surrealizmu, tworząc przejmujący akt oskarżenia przemocy i ucisku. Dzieło to wpisuje się w politycznie zaangażowaną twórczość artystów takich jak Diego Rivera i José Clemente Orozco, których murale również przekazują silne przesłania społeczne i polityczne. „Człowiek na rozdrożu” Rivery i „Prometeusz” Orozco to przykłady wykorzystania sztuki jako środka komentarza społecznego i politycznego. Guernica wywarła również wpływ na artystów takich jak Francis Bacon, którego mroczne i zdeformowane postacie wyrażają podobną intensywność i emocje.

W swojej karierze Picasso wielokrotnie powracał do tradycyjnych tematów, takich jak portrety i martwe natury, reinterpretując je w innowacyjny sposób. Jego portrety Dory Maar i Marie-Thérèse Walter ujawniają głęboką psychologiczną złożoność i intensywność emocjonalną, nawiązującą do dzieł Egona Schielego i Gustava Klimta. „Autoportret” Schielego i „Portret Adele Bloch-Bauer I” Klimta pozwalają dostrzec podobną głębię psychologiczną i emocjonalną. Użycie koloru i formy w tych portretach nawiązuje do ekspresyjnych i symbolicznych przedstawień Fridy Kahlo, której autoportrety również głęboko zagłębiają się w jej osobisty i emocjonalny świat.

W późniejszych latach życia Picasso kontynuował eksperymenty z różnymi stylami i technikami. Jego prace z lat 50. i 60. XX wieku, takie jak seria „Malarz i modelka” oraz wariacje „Panny dworskie”, świadczą o ciągłym poszukiwaniu nowych form wyrazu i zaangażowaniu w historię sztuki. Dzieła te nawiązują do klasycznych mistrzów, takich jak Diego Velázquez i Rembrandt, których dzieła Picasso interpretował i rozwijał w unikalny sposób. „Panny dworskie” Velázqueza i „Straż nocna” Rembrandta to dzieła ikoniczne, które zainspirowały późniejszą twórczość Picassa. Interpretację klasycznych motywów można odnaleźć również w pracach Davida Hockneya i Anselma Kiefera, którzy wplatają odniesienia historyczne i artystyczne w swoje dzieła współczesne.

Wpływ Picassa obejmuje wiele pokoleń artystów i ruchów. Artyści tacy jak David Hockney i Jasper Johns włączyli elementy różnorodności i innowacyjności stylistycznej Picassa do swoich prac. Barwne i eksperymentalne pejzaże Hockneya oraz ikoniczne przedstawienia amerykańskiej flagi i cyfr autorstwa Johnsa pokazują szeroki zakres wpływu Picassa. Współcześni artyści, tacy jak Jeff Koons i Damien Hirst, znani z prowokacyjnej i ikonicznej twórczości, również nawiązują do przełomowego podejścia Picassa. „Balonowy pies” Koonsa i „Fizyczna niemożność śmierci w umyśle żyjącego” Hirsta odzwierciedlają ciągłą eksplorację materialności i koncepcji, którą Picasso przewidywał w swoich licznych fazach artystycznych.

Podsumowując, Pablo Picasso pozostaje kluczową postacią w historii sztuki, której wpływ rozciąga się na liczne nurty i pokolenia artystów. Jego umiejętność łączenia różnorodnych stylów i technik oraz nieustannego eksplorowania nowych dróg ekspresji artystycznej czyni go niewyczerpanym źródłem inspiracji dla artystów na całym świecie. Od impresjonistów i kubistów, przez surrealistów, po współczesne ikony świata sztuki, Picasso nieustannie redefiniował granice tego, co możliwe, i pozostaje żywym dziedzictwem sztuki XXI wieku.

Informacje dotyczące wysyłki:
Zwijamy wydruki na sztywne rolki z tektury, owijamy je tekturą falistą i wysyłamy w specjalnych, bardzo wytrzymałych kartonach. Wysyłka odbywa się z numerem śledzenia do monitorowania przesyłki.

O nas:
Od ponad 20 lat działamy w handlu sztuką i posiadamy bogate doświadczenie w profesjonalnej obsłudze i wysyłce dzieł sztuki.


Brak wysyłki na Wyspy Kanaryjskie, Tajwan.