Joan Miro (1893-1983) - Parler Seul - Lithographic licensed print 2004 - COA

Litografia Joana Miró (*)
Ta praca reprodukuje jedną z ilustracji stworzonych pierwotnie przez Miró do zilustrowania książki poezji „Parler Seul” (Mówić Samemu), napisanej przez Tristana Tzarę w 1947 roku.
Zredagowana przez Maeght Editeur w roku 2004.
Wykonane na papierze Vellum z 100% bawełny o wysokiej gramaturze (220 g).
Podpisana na płycie.
Pieczęć wydawcy i sukcesji Miró na odwrocie strony.
Zawiera Certyfikat Autentyczności (COA).

Specyfikacje:

Wymiary podpory: 60 x 45 cm
Wymiary obrazu: 42 x 33 cm
2004 rok
- Wydanie: 1000ex.
- Odniesienia: Cramer 17. Rauch 165
- Stan: Doskonały (to dzieło nigdy nie było oprawiane ani wystawiane, zawsze przechowywane w profesjonalnym folderze artystycznym, dlatego jest w idealnym stanie).

Przedmiot będzie starannie manipulowany i zapakowany w wzmocnioną, płaską kartonową paczkę. Wysyłka będzie potwierdzona certyfikatem z numerem śledzenia.

Wysyłka obejmie również pełne ubezpieczenie na wartość końcową dzieła z pełnym zwrotem w przypadku utraty lub uszkodzenia, bez żadnych kosztów dla kupującego.

(*) Joan Miró (1893-1983) urodził się w Barcelonie, gdzie dorastał i rozpoczął naukę artystyczną. Uczęszczał do Akademii La Llotja wbrew woli rodziców, którzy chcieli, aby pracował w bardziej tradycyjny sposób. Później studiował w Escola d'Art de Francesc Galí i poznał fowistów oraz kubistów.
Jego emocjonalne pejzaże, które ukształtują go jako osobę i artystę, to głównie Mont-roig, Paryż, Majorka, a później Nowy Jork i Japonia. Mont-roig, mała miejscowość w regionie Baix Camp, będzie kontrastem dla intelektualnego zgiełku, którego doświadczał w Paryżu, gdzie przeprowadził się w latach dwudziestych wraz z poetami surrealistycznymi i najbardziej kreatywnymi artystami swojego czasu. Tam poznał Arpa, Magritte'a, Brancusiego i Giacometiego oraz wystawiał wraz z Dalí, Tanguy'em, Meret Oppenheim i Maxem Ernstem na kilku wystawach poświęconych dadaizmowi i surrealizmowi.
Ello wyzwolenie ekspresjonizmu abstrakcyjnego odkryto w Nowym Jorku w latach czterdziestych. Później, w 1956 roku, w czasie II wojny światowej, Joan Miró porzucił swój exile we Francji i osiedlił się w Palmie na Majorce, miejscu schronienia i pracy, gdzie jego przyjaciel Josep Lluís Sert zaprojektował warsztat, o jakim zawsze marzył. Tam skupił się na pracy nad rzeźbami i ceramiką, aż do swojej śmierci w 1983 roku.
Zakotwiczenie w krajobrazie Mont-roig, a następnie na Majorce, będzie miało decydujące znaczenie w jego twórczości. Związek z ziemią oraz zainteresowanie codziennymi przedmiotami i otaczającym środowiskiem naturalnym staną się tłem dla niektórych jego badań technicznych i formalnych. Miró unika akademickości, dążąc do stałego poszukiwania dzieła całościowego i czystego, nieprzynależącego do żadnego określonego ruchu. Zawarty w formach i manifestacjach publicznych, jest to poprzez czyn plastyczny, gdzie Joan Miró ukazuje swoją buntowniczość i dużą wrażliwość na wydarzenia polityczne i społeczne, które go otaczają. Ten kontrast sił doprowadzi go do stworzenia unikalnego i bardzo osobistego języka, który umiejscawia go jako jednego z najbardziej wpływowych artystów XX wieku.

„Mówić samemu” reprezentuje szczególnie skuteczną współpracę między artystą a autorem. Błyskotliwe, spontaniczne i bezkształtne obrazy Miró, rysowane bezpośrednio na kamieniu z bardzo niewieloma szkicami przygotowawczymi, mają twórczy zapał losowych wersów Tzary.
Oryginalne wydanie zostało przygotowane przez Maeght Editeur i składa się z 72 oryginalnych litografii Miró, z czego 49 w kolorze, a 18 z nich to hors-texte. (*) Joan Miró (1893-1983) urodził się w Barcelonie, gdzie dorastał i rozpoczął naukę artystyczną. Uczył się w akademii La Llotja wbrew woli swoich rodziców, którzy chcieli, aby pracował w bardziej tradycyjny sposób. Później studiował w Escola d'Art de Francesc Galí i poznał fowistów oraz kubistów.
Jego emocjonalne pejzaże, które ukształtują go jako osobę i artystę, to głównie Mont-roig, Paryż, Majorka, a później Nowy Jork i Japonia. Mont-roig, mała miejscowość w regionie Baix Camp, będzie kontrastem dla intelektualnego zgiełku, którego doświadczał w Paryżu, gdzie przeprowadził się w latach dwudziestych wraz z poetami surrealistycznymi i najbardziej kreatywnymi artystami swojego czasu. Tam poznał Arpa, Magritte'a, Brancusiego i Giacometiego oraz wystawiał wraz z Dalí, Tanguy'em, Meret Oppenheim i Maxem Ernstem na kilku wystawach poświęconych dadaizmowi i surrealizmowi.
Ello wyzwolenie ekspresjonizmu abstrakcyjnego odkryto w Nowym Jorku w latach czterdziestych. Później, w 1956 roku, w czasie II wojny światowej, Joan Miró porzucił swój exile we Francji i osiedlił się w Palmie na Majorce, miejscu schronienia i pracy, gdzie jego przyjaciel Josep Lluís Sert zaprojektował warsztat, o jakim zawsze marzył. Tam skupił się na pracy nad rzeźbami i ceramiką, aż do swojej śmierci w 1983 roku.
Zakorzenienie w krajobrazie Mont-roig najpierw, a potem na Majorce, będzie decydujące dla jego twórczości. Związek z ziemią oraz zainteresowanie codziennymi przedmiotami i otaczającym środowiskiem naturalnym staną się tłem dla niektórych jego badań technicznych i formalnych. Miró unika akademickości, dążąc do stałego poszukiwania dzieła uniwersalnego i czystego, niezwiązanego z żadnym określonym ruchem. Zawarte w formach i manifestacjach publicznych, jest to poprzez fakt plastyczny, że Joan Miró ukazuje swoją buntowniczość i dużą wrażliwość na wydarzenia polityczne i społeczne, które go otaczają. Ten kontrast sił doprowadzi go do stworzenia unikalnego i bardzo osobistego języka, który umieszcza go wśród najbardziej wpływowych artystów XX wieku.

„Mówić samemu” reprezentuje szczególnie skuteczną współpracę między artystą a autorem. Błyskotliwe, spontaniczne i bezkształtne obrazy Miró, rysowane bezpośrednio na kamieniu z bardzo niewieloma szkicami przygotowawczymi, mają twórczy zapał losowych wersów Tzary.
Wydanie oryginalne opracowała Maeght Editeur i zawiera 72 oryginalne litografie autorstwa Miró, w tym 49 kolorowych, z czego 18 w wersji z hors-texte.






























Tagi:
Picasso, Dalí, Pollock, Miró, Beuys, Warhol, Giacometti, Hodgkin, Moore, Malewicz, Mondrian, O'Keefe, Matisse, Kandinsky, Bacon, Klimt, Hooper, Rothko, Chirico, Duchamp, Chagall, Braque, Picabia, Kooning, Ernst, Paul Klee, Modigliani, Calder, Delaunay.
Kiefer, Kusama, Murakami, Koons, Basquiat, Nauman, Sherman, Bourgeois, Polke, Ruff, Ruscha, Holzer, Abramović, Freud, Mendieta, Tuymans, Kruger, Hockney, Saville, Fanzhi, Oehlen, Richter, Scully, Stella, Schütte, Xiaodong, Judd, Peyton, Richard Serra, LeWitt, Kippenberger, Baldessari, Doig, González-Torres, Salvador Dalí, Joan Miró, Magritte, Max Ernst, Leonora Carrington, Dorothea Tanning, Roberto Matta, Man Ray, Varo, Oppenheim, Key Sage, André Masson, Paul Delvaux, Giorgio de Chirico, Marcel Duchamp, Marc Chagall, Paul Klee, Hans Bellmer, Zhang Xiaogang, Savinio, Alexander Calder, Dora Maar, Vitra, Poolsen, Jacobsen, Hans Wegner, Charles Eames, Perriand, Philippe Starck, Marcel Breuer, Knoll, Juhl, Verner Panton, Le Corbusier, Mies Vander Rohe, Nelson, Mogensen, Eames, Gio Ponti, Knoll, Isamu Noguchi, Bertoia, Aalto, Urquiola, Eileen Gray, Pesce, Magistretti. Louis Vuitton, Gucci, Chanel, Burberry, Hermès, Prada, Dior, Armani, Cartier, Dolce & Gabbana, Versace, Balenciaga, Ralph Lauren, Rolex, Fendi, Givenchy, Tiffany, Alexander McQueen, Yves Saint Laurent, Valentino, Bvlgari.