Bernardo Granolachs - [Incunable] Summario de la Luna - 1499

Ukryta księga księżyca i jego wpływów: o czasie i losie ludzi
Opera astrologica o rzadkim zainteresowaniu, wydana w Wenecji w 1499 roku przez Giovanni Battista Sessa, słynnego drukarza, który później użyje znaku drzeworytniczego kota z myszą.
Podsumowanie Księżyca Bernarda Granolachs z Barcelony łączy obliczenia księżycowe z wiedzą wróżbiarską, łącząc naukę, symbol i przepowiednię. To tekst graniczny między praktyczną astronomią a mistyczną astrologią, prowadząc człowieka do zrozumienia rytmów niebiańskich, które rządzą materią, porami roku i duszą ludzką. Jest to jedno z najstarszych popularnych traktatów o księżycu wydrukowanych w języku wulgarnym, przeznaczonych dla tych, którzy chcieli czytać niebo, aby odczytać nadchodzący rok.
Wartość rynkowa
Rarissimo veneziański incunabulo astrologiczne. Nieliczne znane kopie lunarnych tekstów z końca XV wieku, wydrukowane przez Sessa, należą do segmentu najwyższej rzadkości bibliograficznej. W zależności od stanu, pochodzenia i kompletności, egzemplarz w całości może dziś kosztować od 10 000 do 15 000 euro na międzynarodowym rynku antykwarycznym. Kopie z epoki oprawą i świeżym papierem są niezwykle rzadkie; obecność tablic, znaków zodiaku lub współczesnych notatek znacznie podnosi ich wartość.

Opis fizyczny i stan
Wenecjański incunabulum, wydrukowany 10 stycznia 1499 roku. Tekst nie zawiera numeracji kolejnych kopii. Typografia wenecka, w gotyckich krojach, z ozdobnymi inicjałami drzeworytniczymi i rubricami na czerwono, rękopisy pergaminowe z rubricami na czerwono i niebiesko na marginesach. Lekko zabarwiona ilustracja typograficzna na stronie tytułowej, wykonana późniejszą ręką, z szerokimi marginesami i układem na pełną stronę. Kolofon zawiera tekst: „Wydrukowano w Wenecji dla Io Baptista Sessa dnia prawdziwego x Ianuarii M cccc Lxxxxyiiii”. Strony (2); 44; (2) nie numerowane, ostatnia karta reprodukowana na starej papierze, brązowienia marginalne i drobne naprawy na wewnętrznym marginesie, nie naruszające tekstu. Oprawa z półskóry na deskach drewnianych, z śladami metalowych klamr, odnowione grzbiety.

TYTUŁ I AUTOR
Podsumowanie Księżyca mistrza Bernarda Granolachsa z Barcelony: jak straszne są fazy Księżyca. Wschody, Septuagesima, Karnawał, Wielkanoc, Wniebowstąpienie, Pentecost, Cztery Pory Roku, Laur, liczba, litera Dominikalna, Litanie: noce z wieloma pięknymi powodami astrologii różnych autorów, które pokazują przez kalendy, co ma się wydarzyć w roku. I dni niepowodzenia, na które trzeba uważać, zrobić coś, z natury planet i elementów oraz wielu innych rzeczy dodanych, których nie ma w innych wydaniach.
[Al Colophon] Wydrukowano w Wenecji dla Io Baptista Sessa z M cccc Lxxxxyiiii, w dniu prawdziwym X I stycznia.
Bernardo Granolachs z Barcelony

Kontekst i znaczenie
Il Summario de la Luna to tekst astrologiczno-praktyczny, który ilustruje fazy księżyca, ich wpływy i konsekwencje dla przebiegu roku. Granolachs, astrolog z wykształcenia katalońskiego, czerpie ze źródeł klasycznych i arabskich, aby pokazać, jak księżyc determinuje cykle natury i predyspozycje ludzkie, łącząc astronomię z filozofią naturalną. Dzieło wpisuje się w tradycję średniowiecznych kalendarzy księżycowych, ale rozszerza ich teoretyczny zakres: nie tylko kalendarz, lecz także przewodnik do interpretacji woli nieba. W ujęciu ezoterycznym księżyc jest Królową cienia, wilgotnym i zmiennym pierwiastkiem, który rządzi narodzinami i rozkładem, czasem i pamięcią. 'Rasone de Astrologia', które autor zbiera dla Kalende, ukazują system kosmiczny oparty na korelacji między niebem a człowiekiem, mikro- i makrokosmosem, w którym ruchy księżyca stają się znakami porządku i przepowiedni. Wydany w magicznej Wenecji końca XV wieku, gdzie drukarze rozpowszechniali razem horoskopy, kalendarze i teksty sakralne, tom ten zajmuje miejsce na skrzyżowaniu nauk przyrodniczych, alchemii i hermetycznego symbolizmu.

Biografia autora
Bernardo Granolachs de Barzelona był astrologiem i kalkulatorem aktywnym w drugiej połowie XV wieku, prawdopodobnie na obszarze Katalonii. Niewiele jest pewnych danych na temat jego życia, ale jego nazwisko pojawia się na listach iberyjskich autorów praktycznej astrologii. Należy do pokolenia uczonych, którzy, wykształceni na tradycji arabskiej i scholastycznej, starali się uczynić dostępne w języku narodowym zasady astrologii naturalnej i obliczenia lunarne. Jego myśl wykazuje podobieństwo do katalońskiej astrologicznej alchemii oraz do nauk o ruchu księżyca, rozumianym jako odzwierciedlenie uniwersalnej duszy.

Historia druku i obiegu
W Wenecji, 10 stycznia 1499 roku, został wydrukowany przez Giovanni Battista Sessa, znanego wydawcę i księgarza, słynącego z marki typograficznej z kotem i myszą. Edycja ta, prawdopodobnie skierowana do publiczności astrologów, aptekarzy i miłośników przepowiedni, była jedną z pierwszych prac łączących astrologię z popularyzacją w języku wulgarnym. Obieg był ograniczony: lunaria miały efemeryczny charakter, a niewiele egzemplarzy przetrwało. Możliwe, że tekst pochodzi z oryginału katalońskiego lub łacińskiego, tłumaczonego w Wenecji na rynek handlowy i morski, wrażliwy na cykle księżycowe. Nie odnotowano żadnych późniejszych wydań, co czyni to incunabulo unikalnym świadectwem wiedzy astrologicznej ludowej końca XV wieku.

Bibliografia i źródła
Ogólny indeks druków z czasów drzeworytniczych w bibliotekach hiszpańskich (IGI).
Katalog skrócony incunable Biblioteki Brytyjskiej (numer ISTC: ig00360000).
Reichling, Incunabula Typographica Veneziana.
Houzeau & Lancaster, Ogólna bibliografia starożytnej i średniowiecznej astronomii.
Thorndike, Historia magii i nauk eksperymentalnych, t. III, rozdział o astrologii iberyjskiej.
Kopie w Bibliotece Marciana i Bibliotece Narodowej Hiszpanii.