Lewis Carroll / Hugh Gee and Eileen Soper (ill) - Alice's Adventures in Wonderland - 1947-1949

„Przygody Alicji w Krainie Czarów” autorstwa Lewisa Carrolla, ilustrowane przez Johna Tenniela, z 16 scenami i ilustracjami autorstwa Hugh Gee – Max Parrish, Londyn – wydanie z 1949 roku, ilustrowane, rozmiar 18 cm na 15 cm – stan: bardzo dobry, w ozdobnych okładkach na rzadkiej pasującej okładce ochronnej z pokryciem z mylaru, ilustrowane strony końcowe, wszystkie ilustracje obecne.

„Alicja w Krainie Czarów” autorstwa Lewisa Carrolla, ilustrowana przez Eileen Soper – George Harrap, Londyn – pierwszy brytyjski wydań z 1947 roku – 15cm x 13cm – stan: książka w dobrym stanie, podpis na przedniej stronie, wszystkie ilustracje obecne, w oryginalnej okładce ochronnej z drobnymi śladami użytkowania w pokrowcu z mylarem.

„Alicja w Krainie Czarów” (znana również jako „Alicja w Krainie Czarów”) to angielska powieść dla dzieci z 1865 roku autorstwa Lewisa Carrolla, wykładowcy matematyki na Uniwersytecie Oksfordzkim. Przedstawia ona historię dziewczynki o imieniu Alicja, która wpada przez króliczą norę do fantastycznego świata antropomorficznych stworzeń. Jest uważana za przykład gatunku nonsensu literackiego. Artysta John Tenniel wykonał do książki 42 drzeworyty.

Po premierze książka otrzymała pozytywne recenzje i obecnie jest jednym z najbardziej znanych dzieł literatury wiktoriańskiej; jej narracja, struktura, postacie i obrazy wywarły ogromny wpływ na kulturę popularną i literaturę, zwłaszcza w gatunku fantasy.[1][2] Uważa się, że pomogła zakończyć erę dydaktyzmu w literaturze dziecięcej, zapoczątkowując erę, w której pisanie dla dzieci miało na celu „zachwycać lub bawić”.[3] Opowieść bawi się logiką, co zapewniło jej trwałą popularność zarówno wśród dorosłych, jak i dzieci.[4] Tytułowa bohaterka Alicja dzieli imię z Alicją Liddell, dziewczyną, którą znał Carroll — uczeni nie są zgodni co do tego, w jakim stopniu postać została na niej oparta.[5][6]

Książka nigdy nie wyszła z druku i została przetłumaczona na 174 języki. Jej dziedzictwo obejmuje adaptacje na ekran, radio, sztukę wizualną, balet, operę i musical, a także parki tematyczne, gry planszowe i gry wideo. Carroll opublikował kontynuację w 1871 roku zatytułowaną Through the Looking-Glass oraz skróconą wersję dla małych dzieci, The Nursery Alice, w 1890 roku.