Salvador Dalí (1904-1989) (after) - "The Persistence of Memory, 1931 " - (60x80cm)

- Salvador Dalí (po). autoryzowany offset na ciężkim, gładkim papierze satynowym (300 g/m², około).

Rozmiar: 60 x 80 cm.

- Prawa autorskie Gala - Salvador Dalí Foundation przez SIAE.

- Stan: doskonały. Nigdy nieoprawiany, nigdy nieeksponowany.

- Salvador Dalí, urodzony 11 maja 1904 roku w Figueras w Hiszpanii, był hiszpańskim malarzem i grafikem surrealistycznym, znanym z eksploracji obrazów podświadomości. Studiował sztukę w Madrycie i Barcelonie, wykazując niezwykłe umiejętności techniczne jako malarz. Jego dojrzały styl artystyczny rozwinął się pod koniec lat 20. XX wieku po odkryciu pism Sigmunda Freuda na temat erotycznego znaczenia obrazów podświadomości oraz po nawiązaniu związku z paryskimi surrealistami.

Styl malarski Dalí szybko dojrzewał w latach 1929–1937, tworząc obrazy, które uczyniły go najbardziej rozpoznawalnym artystą surrealistycznym na świecie.

Najsłynniejsze dzieło Dalí, „Trwałość pamięci” (1931), jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych dzieł surrealizmu. Dzieło to wprowadziło obraz miękkiego, topiącego się zegarka kieszonkowego, uosabiając teorię Dalí o „miękkości” i „twardości”. Obraz przedstawia świat snów, w którym zwyczajne przedmioty są zestawione, zdeformowane lub w inny sposób przeobrażone w dziwaczny i irracjonalny sposób. Bezwładne, topiące się zegarki spoczywają w upiornie spokojnym krajobrazie, często nazywanym „Topiącymi się zegarami”, „Miękkimi zegarkami” lub „Topiącymi się zegarkami”.

Dzieło to stanowi subiektywną wizję czasu i jego implikacji, zarówno w samym dziele, jak i we wspomnieniach. To także hołd dla wewnętrznego czasu nieświadomości, który ma swój własny sposób określania czasu i wymyka się powierzchownej racjonalności. Znane dzieło surrealistyczne jest postrzegane jako nieświadomy symbol względności przestrzeni i czasu, surrealistyczna medytacja nad rozpadem naszych wyobrażeń o ustalonym porządku kosmicznym. Dalí stwierdził jednak, że miękkie zegarki nie zostały zainspirowane teorią względności, lecz surrealistyczną wizją topiącego się w słońcu camemberta.

W środku kompozycji można rozpoznać postać ludzką, dziwnego „potwora”, którego Dalí używał w kilku współczesnych dziełach, aby przedstawić samego siebie. Stwór wydaje się oparty na postaci z sekcji Raju w „Ogród rozkoszy ziemskich” Hieronymusa Boscha, którego Dalí studiował. Ikonografia może odnosić się do snu, którego Dalí sam doświadczył, a zegary mogą symbolizować przemijanie czasu, tak jak jest on odczuwany podczas snu, lub trwałość czasu w oczach śniącego.

Pod względem wartości jego dzieł, obrazy Dalí nadal cieszą się dużą popularnością na aukcjach. Według Mei Moses z słynnego domu aukcyjnego, średnia skumulowana roczna stopa zwrotu z prac Salvadora Dalí sprzedanych na aukcji w latach 2003–2017 wyniosła 7,3%. Imponujące 88,2% z 153 takich dzieł zwiększyło swoją wartość.

Niektórzy artyści o podobnym znaczeniu to Basquiat, Picasso, Hockney, Lichtenstein, Miró, Banksy, Brainwash, Delaunay, Nara, Soulages, Lagasse, Ramos, Rothko, Toulouse-Lautrec, Klimt, Matisse, Hirst, Chagall, Hockney, Haring, Indiana, Mondrian, Groening, Coa, Warhol, Richter, Monroe, Kusama, Murakami, Testa, Villemot, Oldenburg, Hopper, Ripolles, Wesselmann, Magritte, Jenk, Orlinski, Wille, Rizzi, i inni.