Pere Falqués i Urpí - Plaza de Cataluña - Barcelona [Original drawing project in ink and signed] - 1887

Pere Falqués i Urpí
PROJEKT PLAZY KATALONII
1887

Prezentujemy projekt narysowany tuszem i podpisany przez architekta Pere Falqués, przedstawiający jedną z fasad, które miały stanowić część odnowy Plaza Catalunya w Barcelonie. Wykonany na papierze o wymiarach 33 x 55 cm, z podpisem architekta po prawej stronie. Widoczne są drobne plamy wilgoci i lekkie zabrudzenia. Projekt Falqués został zgłoszony do konkursu publicznego, zakwalifikował się do finału razem z dwoma innymi, a ostatecznie wygrał w 1893 roku. Rozpoczęto okres wywłaszczeń gruntów.
Aż do 1902 roku nie rozpoczęto reformy przestrzeni. W tym roku architekt Falqués zagospodarował plac, tworząc dwa duże osie w kształcie krzyża, które łączyły Rambla de Catalunya z
El Paseo de Gracia, ale nie posunięto się dalej. Pierwotny projekt Falques obejmował budynek i wyznaczenie przestrzeni placu za pomocą dwóch dużych portykowych korytarzy.

Zestaw obejmuje, oprócz oryginalnego rysunku, trzy fototipie o wymiarach 43 x 70 cm, z ogólnym widokiem projektu placu, inną z elewacją budynku oraz jeszcze inną z elewacją pasażu z arkadami.

Pere Falqués i Urpí (San Andrés de Palomar, 1850 – Barcelona, 8 sierpnia 1916) był katalońskim architektem modernistycznym. Uzyskał tytuł architekta 26 listopada 1873 roku. W 1874 objął swoje pierwsze stanowisko publiczne jako architekt miejski Sant Andreu de Palomar, gdzie jego ojciec pełnił funkcję radnego ds. prac publicznych; w 1875 zastąpił Antoni Rovira i Triasa na stanowisku architekta miejskiego Sant Martí de Provençals; w 1877 dodał do obowiązków funkcję architekta konsultanta w Badalonie; w 1889 roku objął stanowisko architekta miejskiego Barcelony, konkurując z jego przyjacielem Domènechem i Montanerem, i został mianowany szefem straży pożarnej, stanowisko to pełnił aż do nagłej śmierci z powodu zapalenia płuc. Był prezesem Stowarzyszenia Architektów Katalonii w latach 1899–1900. Współpracował przy Wystawie Światowej w 1888 roku, gdzie zaprojektował pałac Nauki i Pałac Rolnictwa. W 1889 wygrał konkurs na przebudowę placu Catalunya, usuwając chaotycznie zainstalowane od czasu wyburzenia murów budynki. W okresie pracy jako architekt miejski zrealizował znaczące projekty, takie jak plan topograficzny miasta, reformy Wielkiego Teatru Liceum, siedzibę Rady Miasta (obecnie siedziba dzielnicy Eixample), a także pracował nad reorganizacją Parku de la Ciutadella, jednej z największych zielonych przestrzeni w mieście. Przeprowadził modernizację Domu Miasta: zbudował salę honorową (później zmodyfikowaną przez Florensę); wymienił meble w sali obrad na obecne w stylu Alfonsi; w tej samej sali zainstalował świetlik. W 1913 roku zainicjował budowę tuneli Via Laietana, choć metro powstało dopiero w 1926 roku. Zaprojektował kilka latarń z żelaza, takich jak te na promenadzie Lluís Companys, na Cinc d'Oros (obecnie na alei Gaudí) oraz słynne ławki-latarnie na promenadzie Gràcia ozdobione techniką trencadís. W 1883 roku, na zlecenie Sociedad Española de Electricidad, zaprojektował latarnie dla placu Catalunya w Barcelonie.