Jules Janin (1804–1874) French writer and critic. - Autograph signed letter to a colleague regarding the promotion of a young colleague - 1856

Jules Janin (1804–1874) – francuski pisarz i krytyk.

List z autografem do kolegi dotyczący awansu młodszego kolegi.

9 stycznia 1856 roku

Jules Gabriel Janin (16 lutego 1804 – 19 czerwca 1874) był francuskim pisarzem i krytykiem.

Urodzony w Saint-Étienne (Loara), ojciec Janina był prawnikiem, a on sam kształcił się najpierw w Saint-Étienne, a następnie w liceum Louis-le-Grand w Paryżu. Już od młodości angażował się w dziennikarstwo i pracował dla Figaro oraz Quotidienne, między innymi, aż do 1830 roku, kiedy to został krytykiem dramatycznym w Journal des Débats.

Długo przedtem jednak zyskał sobie reputację literacką, publikując powieści takie jak 'L'Âne mort et la Femme guillotinée' ('Martwy osioł i ścięta kobieta') (1829). Następnie ukazała się 'La Confession' (1830), a potem w 'Barnave' (1831) zaatakował rodzinę Orleańskich. Od dnia, gdy Janin został krytykiem teatralnym w 'Débats', choć nadal pisał książki, najbardziej znany był we Francji jako krytyk dramatyczny. Janin napisał tekst piosenki 'Le Chant des chemins de fer' autorstwa Hectora Berlioza, kompozytora i współkrytyka w 'Débats'.

Po wielu latach pisania feuilletonów zebrał niektóre ze swoich artykułów w dziele zatytułowanym Histoire de la littérature dramatique en France (1853–1858). W 1865 roku podjął pierwszą próbę dostania się do Akademii, ale nie udało mu się aż do pięciu lat później. W międzyczasie nie był zadowolony ze swoich feuilletonów, które pisywał wytrwale na różne tematy. Nikt inny nie był tak bardzo poszukiwany przez paryskich wydawców do pisania przedmów, tekstów do ilustrowanych książek i podobnych rzeczy. Zarzucano mu przyjmowanie łapówek za korzystne recenzje, rzekomo zarabiając od 6 000 do 8 000 franków od przerażonych dramatopisarzy na premierze.

Janin nabył w trakcie jednej ze swoich podróży dom na wsi w Lucca w wyniku loterii i pisał relacje ze swoich podróży. Napisał liczne opowieści i powieści oraz stworzył wiele innych dzieł, w tym Fin d'un monde et du neveu de Rameau (1861), w którym, pod pozorem kontynuacji dzieła Diderota, ukazał swoją znajomość końca XVIII wieku. Ożenił się w 1841 roku. Na początku swojej kariery miał wiele zatargów, w szczególności z Felixem Pyatem (1810-1889), którego skutecznie oskarżył o zniesławienie.

W dużej mierze jego twórczość opierała się na improwizacji, charakteryzującej się lekkim i żywym stylem. Jego Œuvres choisies (12 tomów, 1875–1878) zostały opracowane przez Alberta Patina de La Fizelière. Studium na temat Janina wraz z bibliografią opublikował Auguste Piédagnel w 1874 roku. Zobacz także Sainte-Beuve, Causeries du lundi, tom ii i v., oraz Gustave Planche, Portraits littéraires.

#B899

pochodzenie:
d'une kolekcja d'autografów vieille de 100 ans

Wiek i pochodzenie są gwarantowane.