Cy Twombly - Drawing for manifesto of Plinio, Pencil on Paper, 1967

Cy Twombly
Rysunek do manifestu Plinio, ołówek na papierze, 1967
Offsetowa litografia artystyczna. Druk na wysokiej jakości papierze „BVS-PLUS matt” (250 g/m²) firmy Scheufelen, Lenningen.
Portfel Jubileuszowy na 25 lat Schirmer Mosel
Niepodpisany z Portfolio Jubileuszowego Schirmer Mosel 25 lat. Certyfikat w druku w lewym dolnym rogu (recto) i na środku centrum (verso).

Edwin Parker „Cy” Twombly Jr. (25 kwietnia 1928 – 5 lipca 2011) był amerykańskim malarzem, rzeźbiarzem i fotografem.

Twombly wywarł wpływ na artystów takich jak Anselm Kiefer, Francesco Clemente, Julian Schnabel i Jean-Michel Basquiat. Jego najbardziej znane prace to zazwyczaj duże, swobodnie szkicowane, kaligraficzne i graffiti-podobne dzieła na solidnych polach w głównie szarych, beżowych lub kremowych odcieniach. Jego późniejsze obrazy i prace na papierze przesunęły się w kierunku 'romantycznego symbolizmu', a ich tytuły można interpretować wizualnie poprzez kształty, formy i słowa. Twombly często cytował poetów takich jak Stéphane Mallarmé, Rainer Maria Rilke i John Keats, a także odwoływał się do mitów i alegorii klasycznych w swoich dziełach. Przykładami tego są jego 'Apollo' i 'The Artist' oraz seria ośmiu rysunków składających się wyłącznie z inskrypcji słowa 'VIRGIL'.

Prace Twombly’ego znajdują się w stałych kolekcjach muzeów sztuki nowoczesnej na całym świecie, w tym w Menil Collection w Houston, Tate Modern w Londynie, Museum of Modern Art w Nowym Jorku oraz Museum Brandhorst w Monachium. Został również zamówiony na wykonanie sufitu w Musée du Louvre w Paryżu.

W retrospektywie z 1994 roku kurator Kirk Varnedoe opisał twórczość Twombly’ego jako „wpływową wśród artystów, niepokojącą dla wielu krytyków i zadziornie trudną nie tylko dla szerokiej publiczności, ale także dla wyrafinowanych adeptów sztuki powojennej”. Pisząc w Artforum, Travis Jeppesen poszedł jeszcze dalej, stwierdzając, że Twombly jest „największym amerykańskim malarzem XX wieku i najlepszym malarzem po Picasso, koniec kropka”.