Pablo Picasso (1881-1973) - Jeune Fille Devant Un Miroir

Rysunek przedstawia stylizowany bukiet kwiatów trzymany przez dwie ręce.

Na środku ‘eksplodują’ kolorowe kwiaty. Można zauważyć, że dominują kolory podstawowe: czerwony, niebieski, żółty.

Bardzo prosty rysunek, prawie dziecięcy, niekoniecznie wyrafinowany, a jednak szczególnie sugestywny, potrafiący wyrazić za pomocą kilku znaków poczucie nadziei i pokoju. W złożoności rysunku Picasso zdaje się chcieć zastąpić kreatywność, bezpośredniość i prostotę kreski, aby podkreślić świeżość obrazu i jego przesłania.

Sam on powie na temat swojego stylu: «Kiedy byłem mały, umiałem malować jak Raffaello, ale zajęło mi całe życie, żeby nauczyć się rysować jak dziecko (z jego wolnością twórczą)».

Prostota i 'nieakademicki' charakter rysunku wyłaniają się bardziej wyraźnie, jeśli przyjrzymy się szczegółom.

Talia jest trzymana między dwiema rękami. Dwiema prawymi rękami. To dwie osoby, które podczas spotkania wymieniają się tym darem. Obie dają, obie otrzymują.

Dni wspólne, zarówno męskie, jak i żeńskie, młode lub dorosłe, bez konotacji rasowej.

Ma też dwie nieprecyzyjne, nieproporcjonalne ręce.

Dwie dłonie, które zdają się trzymać tego, co wygląda na swego rodzaju „drzewo życia”, kwitnące w spotkaniu dwóch osób.