Enorme Nautilus Eksponat taksydermiczny (całe ciało) - Nautilus pompilius - 15 cm - 18 cm - 8.5 cm - 1

Nautilus jest rodzajem głowonogów, klasy mięczaków, do której należą również ośmiornice, z rodziny nautilidae. Uważany jest za prawdziwą 'żyjącą skamieniałość', termin ten, choć obecnie rzadko używany, odnosi się do szczególnych gatunków zwierząt lub roślin, które mimo upływu milionów lat zachowały cechy morfologiczne i strukturalne dawnych organizmów. Zwierzę to uważano za wymarłe na podstawie skamieniałości pochodzących z paleozoiku, a jego odnalezienie zaskoczyło wielu paleontologów i zoologów. Po raz pierwszy zaobserwowano je na żywo dopiero w 1829 roku, choć konchy jego czasami znajdowali rybacy w Indiach Wschodnich, a ze względu na piękno i rzadkość już w XVII wieku wykorzystywano je do wyrobu biżuterii. Nautilus zwykle występuje w płytkich wodach tropikalnych mórz, głównie na obszarze Indo-Pacyfiku, i żywi się skorupiakami oraz mięczakami. Posiada dużą, spiralną muszlę, która może osiągać ponad 20 centymetrów średnicy. Otwarcie muszli znajduje się u góry, skąd można obserwować miękkie ciało z dużymi oczami i miękkimi mackami, z których środek zajmuje twardy, rogowaty dziób przypominający ten u ośmiornic. Większość tych macków jest przytwierdzona u podstawy do rodzaju „kieszonki”, z której Nautilus może je chować w razie zagrożenia. Muszla ma gładką, białą powierzchnię z czerwono-pomarańczowymi pręgami, jest cienka i gładka, a jej główną cechą jest spiralna konformacja zwana 'logarytmiczną'. Co czyni tę dużą strukturę jeszcze bardziej niezwykłą, jest fakt, że w niektórych gatunkach jest ona zrobiona z macierzy perłowej, a jej konstrukcja składa się z serii połączonych komór, które są ze sobą połączone kanałem. Przez ten kanał przepływa azotowy gaz, który umożliwia unoszenie się zwierzęcia poprzez odpowiednie regulacje ciśnienia.
Lotto molto bello: nautilus pompilius, podstawa nie jest dołączona, wykonana z materiału z odzysku i używana wyłącznie do celów fotograficznych.
Szczęśliwej licytacji.