González Byass - Soberano, Brandy Jerezano - b. Lata 50., Lata 60. - n/a (75cl) - 3 buteleki

Soberano - Añejo - Brandy Jerezano (3 butelki)

Gonzalez Byass – (Jerez de la Frontera)

Brandy de Jerez
Jerez-Xerez-Sherry
Rok założenia solery: 1896
Butelkowane pod koniec lat 1950-tych i 1960-tych, precinto 80 Céntimos (znak podatkowy)
korek

(Drewniane pudełko nie jest dołączone do zestawu, dodano zdjęcie, aby pokazać, że butelki zostały dopiero co wyjęte z oryginalnego pudełka)

Ta wielka bodega, największa w Jerez, została założona przez Manuela Marię Gonzaleza Ángela w 1835 roku. Jego ojciec, Don Jose Antonio Gonzalez y Rodrigo, był rycerzem gwardii królewskiej Karola III, ale pomimo popularności u króla, cieszył się renomą wśród dam i został „zesłany” do Sanlucar, gdzie objął stanowisko administratora Królewskich Bagien Solnych, na którym się wyróżniał. Poślubił Marię del Rosario Ángel, z którą miał dwie córki i pięciu synów.

Manuel Maria, urodzony w Sanlucar w 1812 roku, był chorowitym dzieckiem i zamiast pójść na uniwersytet w Sewilli, ze względów zdrowotnych został wysłany do Kadyksu, gdzie pracował jako kupiec i w banku. W 1835 roku, rok po śmierci ojca, mając zaledwie 23 lata, zajął się handlem sherry. W tym celu pożyczył pieniądze od Francisco Gutierreza Agüery na zakup winnicy. Pomagał mu wuj, Jose de la Peña, właściciel małej bodegi w Sanlucar.

Początki były skromne – eksportowano zaledwie 10 beczek w 1835 roku, ale w 1836 roku liczba ta wzrosła do 67, a w 1837 roku do 819. Rozwój firmy przebiegał szybko i Manuel zatrudnił wspólnika, Juana Bautistę Dubosca, utalentowanego katalońskiego sprzedawcę, który władał językami obcymi. Firma została przemianowana na Gonzalez Dubosc. Manuel skupił się na produkcji sherry, a Juan na jej sprzedaży. W międzyczasie Manuel poślubił Victorinę de Soto y Lavaggi z arystokratycznej rodziny Soto de Briviesca. Dubosc zmarł w 1859 roku, ale w tym czasie Manuel współpracował również z Robertem Blakiem Byassem, swoim agentem w Anglii.

Do 1853 roku firma przejmowała kolejne winnice i rozpoczęła budowę ogromnej bodegi La Constancia, a pierwsze beczki, które tam umieszczono, były starymi winami nabytymi od księcia Medinaceli, które miały stanowić solerę dla Amontillado del Duque. Do czasu ukończenia bodegi eksport do samej Anglii wyniósł 3000 beczek.


Robert Blake Byass był odnoszącym sukcesy agentem w Anglii i w 1863 roku został wspólnikiem, a firma zmieniła nazwę na Gonzalez Byass. Obie rodziny prowadziły interes do 1988 roku, kiedy to rodzina Byassów sprzedała firmę rodzinie Gonzalez, dając jej pełne prawa własności.

Pewna piękna historia wydarzyła się w 1862 roku podczas wizyty królowej Izabeli II. Jej życzeniem było obserwowanie tłoczenia winogron, ale ponieważ wizyta miała miejsce w październiku, tłoczenie dawno się skończyło. Niezrażony Manuel wysłał ludzi, aby kupili wszelkie „uvas de cuelga”, czyli winogrona, które zostały przeznaczone do spożycia, i udało mu się zdobyć wystarczająco dużo (23 000 kg!), aby zorganizować widowisko dla królowej. Wyprodukowane w ten sposób wino było tak wysokiej jakości, że przechowywano je w ogromnej beczce mieszczącej równowartość 33 beczek. Ponieważ Chrystus miał 33 lata, beczkę nazwano El Cristo i otoczono ją zwykłymi beczkami z najwyższej jakości winem, znanymi jako Apostoles. Miało być wielu królewskich gości i każdy z nich miał beczkę (lub nawet solerę) złożoną na ich cześć, którą do dziś można tam zobaczyć.

W tle cały czas kręcił się wujek Manuela, Jose. Pochodzący z Sanlucar, był oczywiście wielkim fanem wina z Sanlucar, Manzanilli. Nie przepadał za winem z Jerez, więc Manuel w ramach przysługi trzymał dla niego kilka beczek Manzanilli, kiedy przyjeżdżał. Znane było jako „wino Tio Pepe” (wino wujka Joe) i stało się najlepiej sprzedającym się winem Fino na świecie.

W połowie XIX wieku firma rozpoczęła destylację brandy i odniosła ogromny sukces. Jest to jedyna firma, która nadal destyluje w Jerez (Lepanto). Do 1873 roku Wielka Brytania była głównym eksporterem, stale nabywając kolejne winnice i budując kolejne bodegi. Jedną z najciekawszych była „La Concha”, okrągły budynek z kutym żelaznym dachem, często – choć błędnie – przypisywany Gustave'owi Eiffelowi. Manuel Maria zmarł w 1887 roku w wieku 75 lat, po zbudowaniu potężnego biznesu, a firma przeszła w ręce jego syna, Pedro Nolasco Gonzaleza Soto.