Marco Pasqual - Mrs. Charles Eames _ The shadow does not bend

Tytuł:
Mrs. Charles Eames_ Cień nie ugina się
1944 - Gdy MoMA nie był jeszcze zbyt nowoczesny.
2024 - Tributo a Bernice Alexandra (Ray) Kaiser.

Cechy:
Rzeźba z sklejki orzechowej składająca się z dwóch oddzielnych elementów, wymiary: 26x22x11,5 cm / 28,5x28,5x0,5 cm.
Oryginalna i unikalna rzeźba, numerowana i podpisana, wraz z certyfikatem CoA od galerii sztuki.
Wyjątkowy egzemplarz z oryginalnym drewnianym pudełkiem, oznaczonym numeracją.

Numeracja
Pomnik-Posąg ku czci Ray Eames: wersja z orzechowej sklejki.
Test nr T 20 (IN 44.1155 „PROVA + OMBRA”) -
Test wykonany ręcznie, każda praca jest inna z powodu stosowania różnych technik i procedur związanych z eksperymentem zginania sklejki. Ten oznaczony numerem test T20 osiągnął wyższą jakość na poziomie AA.

Artysta:
Marco Pasqual - Wenecja, Włochy _ https://www.marcopasqual.it/the-shadow-does-not-bend

Pojęcie:
Ta pochodząca z tej samej serii, unikalna, numerowana rzeźba T-20 wykonana ręcznie przez weneńskiego artystę Pasqual, oryginalnie przedstawia ciemnotę i dyskryminację płciową kobiet w Stanach Zjednoczonych lat 40.

Próby wyobrażeniowe przeprowadzone przez artystę Ray Eames w celu określenia projektu rzeźby, która następnie została wystawiona w 1944 roku w MoMA – Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku – PROJEKT NA WYSTAWĘ Z OKAZJI 15.ROCZNICY 'Art in Progress'.
Testy wyobrażeniowe: niedoskonałe, więc odrzucone. Rzeźba z drewna wykonana jako hołd dla Ray Kaiser, będący hołdem dla niezliczonych świadectw odrzuconych podczas wstępnego, ręcznego procesu gięcia sklejki. Anatomia procesu twórczego: ile prób podjęto w latach 40. w celu stworzenia tego skomplikowanego dzieła rzeźbiarskiego? Ile prób zostało wykonanych i odrzuconych, zanim osiągnięto ostateczny rezultat na wystawę w MoMA? W wyobrażeniowej rekonstrukcji pracy badawczej Ray Eames w zakresie projektowania i opracowania metody budowy, artysta Marco Pasqual odtworzył wizjonerski początkowy proces ręcznej konstrukcji, którego rezultat zaowocował serią 'Niedoskonałych Dzieł'. Te 'Odrzucone Dzieła' zostały wyobrażone jako ważne elementy badań, które zostały ponumerowane i zarejestrowane pod kodem T-Test.
W cieniu, który towarzyszy dziełu, panuje całkowita ciemność: obiekt traci swoją trójwymiarowość i wydaje się płaski, jakby był tylko czarną plamą narysowaną w powietrzu. To, co wydaje się być obiektywnym cieniem, byłoby obiektywną prawdą dotyczącą zasad dotyczących sposobu i stopnia oświetlenia obiektów, czyli właściwości relacyjnych odnoszących się do tego, jak dana ilość fotonów zachowuje się na określonej powierzchni. Podejście naukowe ostatecznie wydaje się zaprzeczać istnieniu cienia. Materiał wybrany do przedstawienia ciemności cienia w tym dziele został wykonany w brytyjskim laboratorium badawczym, pierwotnie opracowanym na zlecenie NASA i opisywanym przez naukowców jako niemal tak ciemny jak serce czarnej dziury.
Dowiedz się więcej
Cień się nie ugina