Ludovico Marracci - Prodromus ad refutationem Alcorani - Pars Secunda (II) - 1691

Wyjątkowo rzadkie i historycznie bardzo ważne dzieło teologiczne.

Ludovici Marracci – Prodromus do obalenia Alkoranu
Rzym, Typis Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, 1691.

Pierwsze wydanie części II (z łącznie czterech) słynnego „Prodromus” ojca Ludovico Marracci’ego (1612–1700), najwybitniejszego arabisty i uczonego Qur’anu swojego pokolenia, oraz spowiednika papieża Innocentego XI.

Ten tom stanowi drugą część wstępnych prac Marracciego opublikowanych w 1691 roku jako wprowadzenie do jego monumentalnego tłumaczenia na łacinę oraz obalenia Koranu (słynny „Alcorani textus universus” z 1698 roku). W Prodromusie Marracci korzysta wyłącznie z islamskich źródeł i samego tekstu koranicznego, aby ujawnić wewnętrzne sprzeczności w islamie, co doprowadziło do jego natychmiastowego zakazu w wielu krajach muzułmańskich i od tego czasu do poważnych ograniczeń w rozpowszechnianiu.

Główne cechy tej książki


• Format: In-4to
• Wiązanie: Współczesny, sztywny pergamin, z ręcznie pisanym na grzbiecie napisem tuszem („Marracci Prodrom. Refut. Alcor. Par. 2”), wykazujący naturalne zużycie związane z wiekiem, drobne plamy i małe rozdarcia na krawędziach — solidny i nieodrestaurowany, zachowujący swoją autentyczność.
• Strona tytułowa: ozdobna drewniana rama i Propaganda Fide; datowana na M.DC.XCI (1691); zawiera łaciński podtytuł i imprimatur; drobne uszkodzenia marginesów, ale tekst jest czytelny i kompletny.
• Wnętrze: inicjały drzeworytnicze, ozdobne nagłówki i stopki; tekst w podwójnej kolumnie z fragmentami w eleganckim kroju arabskim; papier mocny, czysty, z okazjonalnym lekkim przebarwieniem lub plamami rdzy, szerokie marginesy oraz brak znaczących uszkodzeń czy braków — typowe dla woluminu mającego ponad 330 lat.
Pochodzenie: Znaczniki ex-libris, prawdopodobnie wczesny znak kościelny lub instytucjonalny.