[ANONYME. Attribué à A.C. de Caylus, à T.S. Gueulette ou à F. J. de P. Bernis] - Nocrion - Conte Allobroge [sans réserve] - 1747

Bardzo poszukiwana opera pod względem treści i rzadkości wśród kolekcjonerów unikalnych i starożytnych tekstów.

Nocrion, Conte Allobroge

Oprawa 19e - w skórze - unikalna sztuka.

Chagrin Rouge zdobiony inkrustacjami z złota na talerzach na tył i tytuł dzieła.

38 stron z cenną inskrypcją na frontyspisie oraz 5 welinek z innymi sześcioma tablicami zawierającymi tekstową prezentację z podpisem i datą, dzieło kompletne i oryginalne.

Wymiary: (15,8 x 9,7 cm)

Pod koniec lat 40. XVIII wieku Caylus prowadził cotygodniowe warsztaty pisania, na których uczestnicy ustalali poziom i styl językowy do użycia, więc tekst mógł być napisany wspólnie.

Badania naukowe polegają na zbieraniu i porównywaniu podobnych danych w celu opracowania ogólnych hipotez. Memoriał Caylusa o fabliaux z 1746 roku (nieopublikowany do 1753) wyprzedza nieznacznie Nocriona. Fikcyjny list wstępny do Nocriona jest datowany na grudzień 1746 roku, z datą druku 1747 na frontyspisie.

Historia i poetycka narracja rozpoczynają się od hrabiego Allobroge na koniu z jego giermkiem u boku, którzy dotarli w pobliże strumienia. Podczas postoju giermek znalazł kilka kobiecych strojów i je ukradł, by je ukryć. Następnie dochodzi do spotkania z trzema kobietami, które (w narracji historycznej) uważa się za trzy czarodziejki lasu. Te trzy młode kobiety, aby odzyskać swoje stroje, nadają hrabiemu 'Magiczne' zdolności, od tego momentu kontynuowana jest dalsza część przedstawionej opery.

W 1746 roku Caylus opublikował anonimowo tłumaczenie innego fabliau skupiającego się na ujawnianiu sekretów seksualnych, Le Mantel mal taille (lub Court-Mantel), w swojej tematycznej kolekcji Les Manteaux. W tym fabliau magiczny płaszcz 'źle skrojony' ubiera niewierne kobiety, które są zbyt krótkie lub zbyt długie, powodując chaos na dworze Króla Artura.

Pamięta się, jak Madame de Graffigny (1695–1753) była zaskoczona, gdy odkryła, że wykorzystała rękopis średniowieczny jako jedno ze swoich źródeł. The Coats to zbiór jedenastu opowiadań i jednej piosenki na temat płaszcza, które przeplatają się przez historię, literaturę i języki świata; tylko jedno z nich jest obscenicznym fabliau. Druga część, „2. część, której możemy nie czytać”, zawiera akademickie notatki, miejscami poważne, miejscami absurdalne. Żart polega na banalności płaszcza jako obiektu erudycji, być może nawiązując do narracji-objętości, które dają głos szpilce lub monety, choć w Les Manteaux płaszcz pobudza słowo u innych, pozostając jednocześnie ściśle niewerbalnym.

Napięcie między ostrożnością starożytnego pisarza a jego równie wyrafinowaną otwartością umysłową wobec starożytnych tekstów ukazuje grę władzy w cenzurze. Nocrion oferuje wersję proto-akademicką (raczej niż pseudo-fabliau), traktując ją jak tekst przyjęty z niepokojem i zręcznością językową. Tematem opowiadania jest tajny język i doświadczenia ciał kobiet, ale jego czytelniczki są biegłymi czytelniczkami języków starożytnych i obcych.

Jednakże, jednocześnie odczuwa się niepokój związany z kategoryzacją i nazywaniem opisanych zainteresowań jako żywych i badanych. Niektóre, choć ożywione, wydają się skazane na pozostanie niewidzialnymi i ucieczkę przed klasyfikacją, nawet przy użyciu najbardziej niejasnego języka. Te 'sekrety' nie są koniecznie nieme. Nadanie im głosu z kolei czyni je potencjalnie podmiotami wiedzy. Znaczące jest to, że Nocrion to tekst, który stara się nadać nowy głos językowi i tekstom z odległej przeszłości, poprzez zainteresowanie głosami kobiecymi, które w dużej mierze jest typowe dla tamtego czasu. Średniowiecze angażuje się w zadanie nazywania rozwijającego się świata wiedzy oświeceniowej, podobnie jak fabliau w starofrancuskim, przekształcone w dzieło libertynowskie lub jako przedmiot badań, znalazło więc nową publiczność i nowy język, jak to doskonale ilustruje.

Zdjęcia fotograficzne świadczą o doskonałym stanie tej rzadkiej opery kolekcjonerskiej, dla uprzejmej uwagi do obserwacji.