Lewis Carroll (aka. Charles Lutwidge Dodgson - 'Sylvie and Bruno' - 1889

'Sylvie and Bruno' autorstwa Lewisa Carrolla z 1889 roku zawiera czterdzieści sześć wspaniałych ilustracji autorstwa znanego ilustratora Harry'ego Furnissa (26 marca 1854 – 14 stycznia 1925), który rozpoczął swoją karierę w Illustrated London News, zanim przeniósł się do Punch.
Zostało opublikowane przez Macmillan & Co. i wydrukowane przez Richard Clay & Sons, Ltd z etykietą „Prestone & Knapp of The Poultry, Nottingham booksellers” na początku.
Z 46 ilustracjami autorstwa Harry'ego Furnissa w każdej tomie. Każdy frontispis z osłoną z tissue. Oryginalna czerwona okładka wydawcy, złocony ilustracja na okładkach, tytuł w złocie na grzbietach, które są lekko przyciemnione, wszystkie krawędzie złocone. Ogólnie zestaw w doskonałym stanie. Pierwsze wydanie.
Jest w doskonałym stanie, strony zachowały złocone krawędzie, a na grzbiecie nie ma uszkodzeń. Okładka jest wyblakła, a wymiary to 190 mm (7,5 cala) na 140 mm (5,5 cala), z 400 stronami.

CARROLL, Lewis
Wydane przez Macmillan and Co., Londyn, 1889
PIERWSZE WYDANIA. Z 46 ilustracjami Harry'ego Furnissa w każdej części. Każda z ilustracji na początku z ochroną z tkaniny. Oryginalna czerwona okładka wydawcy, złota ilustracja na okładkach, tytuł złotem na grzbietach, które są lekko przyciemnione, wszystkie krawędzie złocone. Ogólnie zestaw w doskonałym stanie. Pierwsze wydanie.
To ostatnia pełnometrażowa powieść Carrolla za jego życia i jest oceniana równie wysoko jak „Alicja w Krainie Czarów”. Sylvie i Bruno to powieść społeczna poruszająca wiele kwestii epoki wiktoriańskiej, takich jak moralność, religia i społeczeństwo ogólnie. „Prawie nie ma fabuły: Sylvie i Bruno, po tym jak mieszkali z Wartownikiem, Podwartownikiem, Profesorem, Żebrakiem, Ogrodnikiem, Uggugiem (młodym artystą) i innymi, są prowadzeni przez Ogrodnika do Krainy Elfów, jeżdżą na lwie, odwiedzają Psia Krainę i tak dalej.”
Druga część jest napisana w tym samym stylu co pierwsza, będąc w rzeczywistości ciągiem scen z lekkim powiązaniem lub sekwencją, tak jak lekcje Bruno, muzyka wróżek, piknik Bruno, wykład profesora, opowieść o świni. Jest tu więcej powagi niż wcześniej i pojawia się prawdziwa tragedia, ale humor jest dobrze utrzymany. Wstęp jest bardzo interesujący, ponieważ Dodgson określa ograniczenia, w jakich wyobraża sobie wróżki, ich moce i formy, oraz stany psychiczne ludzi, pokazując, jak starannie powściągliwa była jego pozornie burzliwa wyobraźnia.