Stefano Trapanese (1963) - Sathir and bacchante (Satiro e baccante) MYTHOS

IL SOGGETTO
Obraz przedstawia, malarsko, grupę rzeźbiarską wykonaną na motywie mitu „Satyra z Bakkantką” autorstwa francusko-szwajcarskiego rzeźbiarza Jeana Jacques’a Pradiéra. Został on zaprezentowany w 1834 roku na Salon Carré w Muzeum Luwru w Paryżu. Satyra, postać mitologiczna będąca hybrydą między człowiekiem a kozłem, chwyta bakkantkę, która z kolei, w statycznej pozie, opiera się na szyi bożka, symbolizującego pokusę i pragnienie. Patrząc na rzeźbę, nasuwa się pytanie, czy dziewczyna, wyraźnie w stanie upojenia, oddaje się kochankowi, czy też, przeciwnie, stara się od niego odsunąć.
Wymiary obrazu, sprzedawany bez ramy, 120x80cm.

Ciekawostka
Dzieło Pradiera, w swoim czasie, wywołało wielki skandal i zapoczątkowało nieskończone plotki. Ta rzeźba, którą dziś można uznać za co najwyżej sensualną, wówczas była postrzegana nawet jako pornograficzna.
Złośliwe plotki, prawdopodobnie rozpowszechniane przez przeciętnych kolegów, ewidentnie kierowanych zazdrością, sugerowały, że Pradier użył odlewu z natury do stworzenia Baccante, co było praktyką nie do przyjęcia w tamtych czasach. Ktoś szybko rozpoznał, w cechach nagiej dziewczyny, Juliette Drouet, kochankę Pradiera, która później stała się jego konkubiną i muzą inspirującą pisarza Victora Hugo.



TEMAT
Obraz przedstawia grupę rzeźbiarską, stworzoną na podstawie mitu o „Satyrowiu z Bacchantką” autorstwa francusko-szwajcarskiego rzeźbiarza Jeana Jacques'a Pradiera. Została ona zaprezentowana w 1834 roku na Salon Carrè w Muzeum Luwru w Paryżu. Satyrow, mityczny hybryd między człowiekiem a kozą, chwyta Bacchantkę, która w ekstatycznej pozie opiera się o szyję wiejskiej bogini, symbolizującej pokusę i pożądanie. Patrząc na rzeźbę, nasuwa się pytanie, czy dziewczyna, wyraźnie w stanie upojenia, oddaje się swemu kochankowi, czy też przeciwnie, próbuje uciec przed jego atakami.
Wymiary, sprzedawane bez ramki, 47,2 in x 31,4 in

CURIOSITY
Pradier, za jego czasów, wywołał wielki skandal i stał się przyczyną niekończących się plotek. Ta rzeźba, którą dziś można uznać za co najwyżej zmysłową, była nawet postrzegana jako pornograficzna w tamtym okresie.
Poisonous rumors, prawdopodobnie rozpowszechniane przez przeciętnych kolegów, ewidentnie pobudzonych zazdrością, zasugerowały, że Pradier użył odlewu z żywej modelki do stworzenia Bacchante, co było nieakceptowalną praktyką w tamtym czasie. Ktoś szybko rozpoznał, w rysach nagiej dziewczyny, Juliette Drouet, kochanki Pradiera, która później stała się konkubiną i muzą pisarza Victora Hugo.