Lorenzo Valdieri (1980) - Soffio di Luce





| € 110 | ||
|---|---|---|
| € 100 | ||
| € 96 | ||
Ochrona nabywców Catawiki
Twoja płatność jest u nas bezpieczna, dopóki nie otrzymasz przedmiotu.Zobacz szczegóły
Trustpilot: 4.4 | opinie: 122529
Doskonała ocena na Trustpilot.
Soffio di Luce, olejne na płótnie Lorenzo Valdieri (1980), 2020+, 40 x 30 cm, Włochy, klasyczny styl, ręcznie sygnowane, oryginalny egzemplarz.
Opis od sprzedawcy
Tchnienie światła
Artysta: Lorenzo Valdieri
Dzieło przedstawia postać kobiecą zawieszoną w eterycznej atmosferze, zanurzoną w wirze światła, wiatru i koloru. Kobieta, uchwycona w momencie spokojnej ekstazy, z gracją pochyla głowę, z zamkniętymi oczami, jakby wyczuwając wewnętrzny głos. Delikatna i promienna cera łączy się z miękkością pociągnięć pędzla modelujących jej ciało, nadając jej niemal nadprzyrodzoną obecność.
Długie, rudo-karmazynowe włosy unoszą się i rozciągają niczym płomienie poruszone przez niewidzialny powiew, tworząc żywy kontrast z ciemnym, parującym niebem, które stanowi tło. Paleta barw przeplata ciepłe odcienie — pomarańcz, miedź, złoto — z głębokimi, dymiącymi odcieniami niebieskiego i szarości, otulając scenę w oniryczną i dramatyczną przestrzeń.
Suknia, kaskada perłowej bieli, wydaje się składać bardziej z światła niż z tkaniny: wirowa się, otwiera, rozpuszcza w miękkich pociągnięciach pędzla, które przywołują na myśl przezroczystość wody lub lekkość chmur. Tekstura oleju uchwyca każdą zmarszczkę z poetyckim realizmem, niemal dotykalnym.
Obraz przekazuje odczucie nieustającego ruchu, przemiany i odrodzenia. Postać, jednocześnie ziemska i niebiańska, wydaje się być symbolem wolnej gracji, popychaną przez wewnętrzny wiatr, który prowadzi ją ku świetlistej i niematerialnej wymiarowości.
Tchnienie światła
Artysta: Lorenzo Valdieri
Dzieło przedstawia postać kobiecą zawieszoną w eterycznej atmosferze, zanurzoną w wirze światła, wiatru i koloru. Kobieta, uchwycona w momencie spokojnej ekstazy, z gracją pochyla głowę, z zamkniętymi oczami, jakby wyczuwając wewnętrzny głos. Delikatna i promienna cera łączy się z miękkością pociągnięć pędzla modelujących jej ciało, nadając jej niemal nadprzyrodzoną obecność.
Długie, rudo-karmazynowe włosy unoszą się i rozciągają niczym płomienie poruszone przez niewidzialny powiew, tworząc żywy kontrast z ciemnym, parującym niebem, które stanowi tło. Paleta barw przeplata ciepłe odcienie — pomarańcz, miedź, złoto — z głębokimi, dymiącymi odcieniami niebieskiego i szarości, otulając scenę w oniryczną i dramatyczną przestrzeń.
Suknia, kaskada perłowej bieli, wydaje się składać bardziej z światła niż z tkaniny: wirowa się, otwiera, rozpuszcza w miękkich pociągnięciach pędzla, które przywołują na myśl przezroczystość wody lub lekkość chmur. Tekstura oleju uchwyca każdą zmarszczkę z poetyckim realizmem, niemal dotykalnym.
Obraz przekazuje odczucie nieustającego ruchu, przemiany i odrodzenia. Postać, jednocześnie ziemska i niebiańska, wydaje się być symbolem wolnej gracji, popychaną przez wewnętrzny wiatr, który prowadzi ją ku świetlistej i niematerialnej wymiarowości.

