Riccardo Rappa - Angoscia contemporanea

Zainspirowane 'Krzykiem' Edvarda Muncha, jednym z najsilniejszych i najbardziej rozpoznawalnych obrazów w historii sztuki, to dzieło reinterpretuję w kontekście współczesnym pojęcie egzystencjalnej niepokoju.
W oryginalnym obrazie Munch przedstawia pierwotny strach, samotność i rozpaczy jednostki wobec świata postrzeganego jako niestabilny i przytłaczający. Centralna postać nie krzyczy tylko dla siebie, lecz wydaje się wyrażać głos uniwersalnego, bezczasowego krzyku.

W tej nowoczesnej reinterpretacji niepokój jest przeniesiony do cyfrowej rzeczywistości.
Ikoniczny gest i ekspresjonistyczny pejzaż pozostają, ale motyw niepokoju się zmienia: ekran smartfona z baterią na 1% staje się symbolem nowych emocjonalnych kruchości, codziennych lęków i uzależnienia od technologii, które charakteryzują naszą epokę.

Pozornie banalny szczegół tak przemienia się w metaforę:
strach przed pozostaniem 'odłączonymi', utratą kontroli, nagłym odosobnieniem.
Krzyk nie pochodzi już tylko z wewnętrznego, abstrakcyjnego dyskomfortu, lecz z nowoczesnego napięcia, które jest wspólne i natychmiast rozpoznawalne.

Opera tworzy bezpośredni dialog między uniwersalnym lękiem a współczesnym niepokojem, łącząc subtelną ironię z głęboką refleksją i czyniąc przekaz dostępnym, nie umniejszając jego siły emocjonalnej.