Thomas à Kempis / George Stanhope - The Christian's pattern : or, a treatise of the imitation of Jesus Christ. In four books. Written - 1759

Thomas à Kempis / George Stanhope: Wzór chrześcijanina: czyli traktat o naśladowaniu Jezusa Chrystusa. W czterech księgach. Pierwotnie napisany po łacinie przez Thomas à Kempis. Obecnie przetłumaczony na język angielski. Dołączono medytacje i modlitwy. Dla chorych. Autor: George Stanhope, D.D., byłym dziekanem Canterbury i kapelanem Jego Królewskiej Mości. Londyn: Wydrukowano dla D. Browne, C. Hitch i L. Hawes, C. Bathurst, R. Dod, B. Barker, John Rivington, James Rivington i J. Fletcher, R. Baldwin, J. Ward, W. Johnston, S. Crowder, P. Davey i B. Law, T. Longman, T. Caslon, H. Woodgate i S. Brooks, A. Richards, M. Cooper oraz C. Ware. 1759. 8o: (12)339, (2)45 s. Oryginalna skórzana oprawa z grzbietem z tłoczeniem. Górna i dolna krawędź grzbietu lekko starte. Przednie i tylne płaszczyzny nieco uszkodzone, brak fragmentu skóry. Ranty lekko starte. Na wewnętrznych marginesach kilka starych dziur od robaków, poza tekstem. Oprawa i papier w dobrym stanie. Na początku kilka naklejonych ex libris oraz stempel antykwariatu z ręcznie napisanym nazwiskiem. Komplet z 5 pięknymi ilustracjami (miedzioryty).

De imitatione Christi (po polsku: O naśladowaniu Chrystusa) to średniowieczna książka przypisywana Thomasowi a Kempisowi, opisująca, jak powinien postępować chrześcijanin.
W Niderlandach powstała Nowoczesna Pobożność, ruch religijny zainicjowany przez Geerta Grote (1340-1384) z Deventer, który dążył do szczerego i głęboko chrześcijańskiego życia. Z ruchu tego wyłoniły się zarówno wspólnoty, które nie składały wieczystych ślubów (Zgromadzenia Braci i Sióstr Żywego Wspólnego Życia), jak i nowa kongregacja zakonna, Kongregacja Windesheim.
Chociaż autorstwo De imitatione Christi było przez długi czas kwestionowane, obecnie jest ono powszechnie akceptowane. Jednak przypuszcza się, że Thomas a Kempis jedynie podsumował idee określonego nurtu mistycznego. Najbardziej wyraźne i najwcześniejsze paralelne odniesienia to te do pism i kazań Eckharta, które w ostatnich 200 latach zostały ponownie odkryte i zebrane – w szczególności Reden der Unterweisung oraz Buch der göttlichen Tröstung, które powstały około 1300 roku. Możliwe jest, że mistyczny duch dzieł Eckharta, które zostały potępione przez papieską bullę, mógł zostać szerzej rozpowszechniony za pomocą 'O naśladowaniu Chrystusa' w bardziej ekumenicznym i formalnie moralnym kształcie.
Istnieje ponad 3000 różnych wydań dzieła, z czego 1000 jest przechowywanych w British Museum. Szacuje się, że istnieje 545 wydań w języku łacińskim i około 900 w języku francuskim. Książka ta należy do najbardziej tłumaczonych i drukowanych na świecie. Mówi się, że po Biblii jest to najbardziej czytane drukowane dzieło na świecie.
Pierwotnie książka została napisana po łacinie. Istnieje rękopis z 1441 roku. W Berlinie przechowywany jest rękopis z tłumaczeniem na język niemiecki z 1434 roku. Pierwsza drukowana wersja w języku niemieckim ukazała się w 1486 roku w Augsburgu. Około 1440 roku powstało tłumaczenie na język średnioholenderski. Rękopis francuski z 1447 roku jest znany, a pierwsze druki ukazały się w 1488 roku w Tuluzie. W 1502 roku ukazała się wersja angielska, w 1488 włoska, w 1536 hiszpańska, w 1663 arabska, w 1674 armeńska i w 1837 hebrajska. Pierre Corneille napisał w 1651 roku poetyczną parafrazę tego dzieła.
O naśladowaniu Chrystusa należy do niemiecko-holenderskiej szkoły mistycznej z XIV i XV wieku (zobacz Moden Devotie). Książka ta była przez długi czas uważana za najważniejszy przewodnik dla chrześcijańskiego naśladowania Jezusa Chrystusa i była szeroko rozpowszechniona wśród katolików i protestantów. Hendrik Seuse, Johannes Tauler, Nikolaus von Landau, Johannes von Dambach, franciszkanin Marquard von Lindau oraz inni autorzy z XIV wieku byli możliwymi źródłami inspiracji dla Thomasa à Kempis. Jezuici umieścili tę książkę w swoich Ćwiczeniach duchowych. John Wesley i John Newton przypisywali jej wpływ na swoje nawrócenie. Generał Gordon nosił kopię tej pracy przy sobie na polu bitwy.

** George Stanhope (5 marca 1660 – 18 marca 1728) był duchownym Church of England, który awansował na stanowisko dekanalnego Canterbury i kapelana królewskiego. Był również członkiem komisji odpowiedzialnej za budowę pięćdziesięciu nowych kościołów w Londynie i był czołową postacią w polityce kościelnej wczesnego XVIII wieku. Stanhope założył także Szkołę Stanhope w 1715 roku.