Duży amonit - 24 kg - Skamieniała muszla - Perisphinctid - 41 cm





Ochrona nabywców Catawiki
Twoja płatność jest u nas bezpieczna, dopóki nie otrzymasz przedmiotu.Zobacz szczegóły
Trustpilot: 4.4 | opinie: 123113
Doskonała ocena na Trustpilot.
Opis od sprzedawcy
Piękny, ogromny ammonit, 24 kg. Egzemplarz z Madagaskaru. Naturalna, biała, skamieniała emalia i doskonały spiralny kształt sprawiają, że ten okaz jest jeszcze rzadszy i cenniejszy. Naprawdę piękny, wspaniale zachowany okaz.
Perisphinctes jest wymarłym mięczakiem głowonogiem należącym do amonitów. Żył w późnym jurze (172-149 milionów lat temu), a jego skamieniałości znajdują się na wszystkich kontynentach.
Chodzi o zwierzęta środowiska morskiego, charakteryzujące się zewnętrzną muszlą składającą się głównie z węglanu wapnia, w postaci aragonitu, oraz częściowo z substancji organicznej o charakterze białkowym (conchiolina). Muszla była wewnętrznie podzielona przez przegrody na różne komory, z których ostatnia (komora zamieszkania) była zajmowana tylko przez mięczaka. Pozostałe, tworzące fragmokon (część muszli z przegrodami), służyły jako „komory powietrzne” (podobnie jak obecny Nautilus), wypełnione gazem i cieczą komorową, co pozwalało na kontrolę unoszenia organizmu. Ciśnienie cieczy w komorach było regulowane przez cienką, organiczną, rurkowatą strukturę bogato ukrwioną, częściowo zmineralizowaną (sifon), która przechodziła przez wszystkie przegrody i umożliwiała wymianę płynów między krwią i tkankami mięczaka a komorami za pomocą procesu osmozy.
Piękny, ogromny ammonit, 24 kg. Egzemplarz z Madagaskaru. Naturalna, biała, skamieniała emalia i doskonały spiralny kształt sprawiają, że ten okaz jest jeszcze rzadszy i cenniejszy. Naprawdę piękny, wspaniale zachowany okaz.
Perisphinctes jest wymarłym mięczakiem głowonogiem należącym do amonitów. Żył w późnym jurze (172-149 milionów lat temu), a jego skamieniałości znajdują się na wszystkich kontynentach.
Chodzi o zwierzęta środowiska morskiego, charakteryzujące się zewnętrzną muszlą składającą się głównie z węglanu wapnia, w postaci aragonitu, oraz częściowo z substancji organicznej o charakterze białkowym (conchiolina). Muszla była wewnętrznie podzielona przez przegrody na różne komory, z których ostatnia (komora zamieszkania) była zajmowana tylko przez mięczaka. Pozostałe, tworzące fragmokon (część muszli z przegrodami), służyły jako „komory powietrzne” (podobnie jak obecny Nautilus), wypełnione gazem i cieczą komorową, co pozwalało na kontrolę unoszenia organizmu. Ciśnienie cieczy w komorach było regulowane przez cienką, organiczną, rurkowatą strukturę bogato ukrwioną, częściowo zmineralizowaną (sifon), która przechodziła przez wszystkie przegrody i umożliwiała wymianę płynów między krwią i tkankami mięczaka a komorami za pomocą procesu osmozy.

