SIGNED; Harry Callahan - Water's Edge (VINTAGE DEDICATION) - 1980

WIELKA OKAZJA na zakup tego PRZEPIĘKNEGO, WAŻNEGO albumu fotograficznego autorstwa Harry'ego Callahana (1912-1999) — PODPISANEGO, ZDATKOWANEGO I Z DEDYKACJĄ artysty z roku publikacji (1980) = WINTAGE.

IMPORTANT PHOTOBOOK
Martin Parr, Gerry Badger, The photobook, tom 2, strona 33.

Z oryginalną okładką.

Harry Callahan (1912–1999) był jednym z wielkich innowatorów w amerykańskiej fotografii. Podczas kariery trwającej sześć dekad, Harry Callahan podążał za indywidualnym i eksperymentalnym podejściem, badając szeroki zakres tematów, technik i materiałów.

Podpisano przez Harry'ego.
Podpisy tego artysty są bardzo rzadkie.
Gwarantuję autentyczność podpisu i gwarantuję, że ten podpis i dedykacja są vintage.

To ostatnia ekskluzywna aukcja najlepszych albumów fotograficznych organizowana przez 5Uhr30.com w Kolonii, Niemcy.
Od tego roku.

5Uhr30.com gwarantuje szczegółowe i dokładne opisy, 100% ochrony transportu, 100% ubezpieczenia transportowego oraz oczywiście łączoną wysyłkę - na cały świat.

Callaway Editions, Lyme, Connecticut. 1980. Pierwsze wydanie, pierwsze druki.

Twarda oprawa z pełnym szarym płótnem i okładką. 275 x 340 mm. 68 stron. 52 czarno-białe fotografie, w tym 1 składana. Zdjęcia: Harry Callahan. Wstępny wiersz: A R Ammons. Podsumowanie: Harry Callahan. Projekt graficzny: Nicholas Callaway, Anne Kennedy z Katy Homans. Tekst w języku angielskim.

Warunek:
Książka w środku i na zewnątrz bardzo świeża i bez wad; czysta, bez śladów i bez foxingu. Okładka kompletna, bez pęknięć, bez zalepionych pęknięć i bez brakujących części; lekko obtarta i używana. Ogólnie w stanie bardzo dobrym.

Rzadki album fotograficzny z bardzo rzadką oryginalną okładką ochronną — podpisany i datowany przez amerykańskiego artystę w roku wydania książki: „For Bockelberg. Harry Callahan. II/VI/80” = Wintage dedykacja.

Harry Morey Callahan był amerykańskim fotografem i edukatorem.
Uczył zarówno w Instytucie Projektowania na Illinois Institute of Technology w Chicago, jak i w Rhode Island School of Design w Providence.
Pierwsza indywidualna wystawa Callahana odbyła się w Art Institute of Chicago w 1951 roku. Miał retrospektywę w Museum of Modern Art w Nowym Jorku w latach 1976/1977. Callahan był laureatem medalu Edwarda MacDowella oraz Medalu Narodowego Sztuki. Reprezentował Stany Zjednoczone na Biennale w Wenecji w 1978 roku.
Harry Morey Callahan urodził się w Detroit w stanie Michigan. W młodości pracował w Chryslerze, a następnie opuścił firmę, aby studiować inżynierię na Michigan State University. Porzucił studia, wrócił do Chryslera i dołączył do jego klubu fotograficznego. Callahan zaczął samodzielnie uczyć się fotografii w 1938 roku. Nawiązał przyjaźń z Toddem Webbem, który również został fotografem. Inspiracją do poważniejszego podejścia do pracy była dla niego prelekcja Ansel'a Adamsa w 1941 roku. W tym samym roku Callahan i Webb odwiedzili Rocky Mountain State Park, ale nie wrócili z żadnymi fotografiami. W 1946 roku został zaproszony do nauczania fotografii w Institute of Design w Chicago przez László Moholy-Nagy'ego. W 1961 roku przeprowadził się do Rhode Island, aby założyć program fotografii w Rhode Island School of Design, ostatecznie zapraszając do współpracy bliskiego przyjaciela i kolegę artystę, Aarona Siskinda, który tam nauczał aż do emerytury w 1977 roku. Callahan prawie nie pozostawił żadnych zapisów pisemnych — brak dzienników, listów, albumów czy notatek z nauczania. Jego technika fotograficzna polegała na wychodzeniu niemal każdego ranka, spacerowaniu po mieście, w którym mieszkał, i robieniu licznych zdjęć. Następnie spędzał prawie każde popołudnie na wywoływaniu próbnych odbitek z najlepszych negatywów danego dnia. Jednak mimo aktywności fotograficznej, według własnych szacunków, Callahan tworzył nie więcej niż pół tuzina ostatecznych obrazów rocznie.
Fotografował swoją żonę i córkę oraz ulice, sceny i budynki miast, w których mieszkał, ukazując silne wyczucie linii i formy, a także światła i ciemności. Już przed narodzinami jego córka pojawiła się na zdjęciach z ciąży Eleanor. Od 1948 do 1953 roku Eleanor, a czasami Barbara, były ukazywane na tle krajobrazu jako mały kontrapunkt dla dużych przestrzeni parków, horyzontów czy wód.
On również pracował z wieloma naświetleniami. Prace Callahana były głęboko osobistą odpowiedzią na jego własne życie. Zachęcał swoich uczniów, aby skierowali swoje kamery na własne życie, dając przykład. Callahan fotografował swoją żonę przez piętnaście lat, jako główny temat swoich zdjęć. Eleanor była nieodłączną częścią jego sztuki od 1947 do 1960 roku. Fotografował ją wszędzie — w domu, na ulicach miasta, na krajobrazach; samotnie, z ich córką, w czerni i bieli oraz w kolorze, nago i ubrana, z daleka i z bliska. Próbował różnych technicznych eksperymentów — podwójnych i potrójnych naświetleń, rozmyć, na filmie dużego i małego formatu.
Callahan był jednym z nielicznych innowatorów nowoczesnej amerykańskiej fotografii, znany zarówno z pracy w kolorze, jak i w czerni i bieli. W 1955 roku Edward Steichen uwzględnił jego prace w wystawie The Family of Man, popularnej międzynarodowej trasującej ekspozycji MoMA.
W 1956 roku otrzymał Nagrodę Fundacji Graham, co pozwoliło mu spędzić rok we Francji z rodziną w latach 1957–1958. Osiedlił się w Aix-en-Provence, gdzie zrobił wiele fotografii.
Razem z malarzem Richardem Diebenkornem reprezentował Stany Zjednoczone na Biennale w Wenecji w 1978 roku.
W 1994 roku wybrał 130 oryginalnych odbitek z pomocą właściciela galerii, Petera MacGilla, i zorganizował je pod nazwą French Archives, aby zaoferować je Maison Européenne de la Photographie w Paryżu. Niektóre z tych zdjęć zostały wykonane w Aix-en-Provence i na południu Francji, i stanowią temat czasowej wystawy w Muzeum Granet w Aix-en-Provence w 2019 roku.
Callahan zostawił za sobą 100 000 negatywów i ponad 10 000 dowodów odbitek. Centrum Fotografii Kreatywnej na Uniwersytecie Arizony prowadzi jego archiwa fotograficzne. W 2013 roku Vancouver Art Gallery otrzymało darowiznę niemal 600 fotografii Callahana od Fundacji Rodziny Larry i Cookie Rossy.
Callahan poznał swoją przyszłą żonę, Eleanor Knapp, na randce w ciemno w 1933 roku. W tym czasie była sekretarką w Chrysler Motors w Detroit, a on był urzędnikiem w dziale części. Pobrali się trzy lata później. W 1950 roku urodziła się ich córka Barbara.
Callahan zmarł w Atlancie w 1999 roku. Jego żona Eleanor zmarła 28 lutego 2012 roku w Atlancie w wieku 95 lat.
(Wikipedia)