SIGNED; Arno Fischer - Photographien (FIRST BOOK, FIRST MONOGRAPH) - 1997

To jest pierwsza w historii aukcja albumów fotograficznych na Catawiki, poświęcona wyłącznie światu byłego 'DDR'/'GDR' ('Niemiecka Republika Demokratyczna' lub 'Niemcy Wschodnie'), która istniała od 1949 do 1990 roku.

Wciąż w dużej mierze nieodkryta i niezbadaną, ta dziedzina oferuje bogactwo fascynujących odkryć dla kolekcjonerów.
5Uhr30.com prezentuje wyjątkowe dzieła renomowanych i wschodzących artystów, prace ankietowe, porywające monografie, a także niezwykle rzadkie małe katalogi vintage, vintage’owe książki dla dzieci i vintage’owe fotoksiążki fabryczne; podpisane publikacje, plakaty i wiele więcej.

Super rzadka okazja na zakup tej bardzo pięknej pierwszej książki i monografii.
Arno Fischer (1927–2011), jedna z największych i najbardziej wpływowych postaci w fotografii wschodnioniemieckiej -
Podpisane przez artystę.

Podpisane książki autorstwa Arno Fischera są rzadkością.
Gwarantuję autentyczność podpisu.

Jak zawsze gwarantujemy szczegółowe i dokładne opisy, 100% ochrony transportu, 100% ubezpieczenia transportowego i oczywiście, wysyłkę łączoną na cały świat.

Nie przegap tej wyjątkowej okazji!
Wyłącznie dzięki 5Uhr30.com, Kolonia, Niemcy.

Connewitzer Verlagsbuchhandlung, Lipsk. 1997. Pierwsze wydanie, pierwszy druk.

Miękka oprawa z klapami. 250 x 290 mm. 158 stron. Zdjęcia: Arno Fischer. Redakcja: T.O. Immisch, Klaus E. Göltz. Tekst: Jutta Voigt, Andreas Krase. Tekst w języku niemieckim.

Warunek:
Książka w środku czysta, bez śladów, bez plam i bez zauważalnych wad lub defektów. Na zewnątrz z dobrze zachowanymi okładkami; grzbiet lekko żółknięty. Ogólnie w stanie bardzo dobrym.

Świetna monografia Arno Fischera - rzadka okazja, aby nabyć ten tytuł z podpisem.

Arno Fischer był niemieckim fotografem i nauczycielem uniwersyteckim. Ojciec Arno pracował jako operator komputera. Arno uczęszczał do szkoły lokalnej od 1933 do 1941 roku, kiedy to rozpoczął szkolenie w zakresie stolarstwa (rzeźba w drewnie/modelowanie, wycinanie wzorów). W wieku 17 lat wstąpił do armii w 1944/45 roku, kończąc swoją karierę wojskową jako jeniec wojenny przetrzymywany przez Brytyjczyków, którzy go zwolnili w 1946 roku.
On mógł wznowić swoje życie cywilne w 1947 roku, studiując w szkole sztuki Käthe Kollwitz w Berlinie, gdzie początkowo uczęszczał na zajęcia rysunku, zanim przełączył się na rzeźbę w drewnie. W 1948 roku przeniósł się do Akademii Sztuk Pięknych Weißensee w Berlinie, gdzie kontynuował naukę rzeźby i pozostał tam do 1951 roku. Do tego czasu podział polityczny Berlina na część wschodnią, zarządzaną przez Sowietów, oraz zachodnie części miasta, podzielone na trzy sektory kontrolowane odpowiednio przez Francuzów, Brytyjczyków i Amerykanów, wydawał się bardziej trwały, niż przewidywano kilka lat wcześniej, a przeprowadzka do Weißensee oznaczała przeprowadzkę z Berlina Zachodniego do Berlina Wschodniego. W 1951 roku ponownie się przeniósł, a od tego czasu do 1953 roku był studentem (niedawno przemianowanej) Akademii Sztuk Pięknych Weißensee w Berlinie Zachodnim, studiując rzeźbę pod kierunkiem Aleksandra Gondy.
Później Fischer przypomniał sobie, że zrobił swoje pierwsze zdjęcie w 1944 roku, gdy Berlin płonął, a Niemcy przegrywały w wojnie. Nigdy nie otrzymał formalnego szkolenia w dziedzinie fotografii; jednakże po 1944 roku nigdy nie stracił zainteresowania tym tematem, a w miarę rozwoju studiów zdał sobie sprawę, że prawdopodobnie nigdy nie zarobi na tym dużo pieniędzy. Jego wejście w świat fotografii rozpoczęło się w latach 1955/56, gdy pracował jako asystent laboratoryjny w instytucie rentgenowskim. W 1956 roku powrócił do Akademii Sztuk w Weißensee z zadaniem założenia archiwum, pracy jako ogólny asystent oraz 'robienia zdjęć'. Do 1957 roku, nadal bez formalnego wykształcenia fotograficznego, miał pracę w Akademii jako starszy asystent prof. Klausa Wittkugela, stanowisko to zajmował do 1971 roku.
Ponadto podjął się fotoreporterskich zadań dla kobiecego magazynu mody i sztuki Sibylle oraz dla innych periodyków. Jego rosnący dorobek fotografii mody i podróży z drugiej połowy lat 50. osadzony był mocno w nowym głównym nurcie 'Life photography'. Fischer później powiedział, że głównym tematem jego pracy fotograficznej była kondycja społeczeństwa, relacje międzyludzkie, podstawowy stan jednostki i jej egzystencja. Te cechy są wyraźnie widoczne w 'Situation Berlin', kolejnym projekcie, nad którym pracował w latach 1953–1960. Do 1960 roku intensywnie przygotowywał się do publikacji zbioru, który miał wydać 'Edition Leipzig', odzwierciedlając nastroje i widoki szybko zmieniającego się miasta w latach 50. Zdjęcia z książki, które były już w pełni opracowane i gotowe do wydania, prezentowano na stoisku wydawcy podczas Targów Książki w Lipsku jesienią 1961 roku. Targi te odbyły się tuż po tym, jak rząd nagle rozpoczął gorączkową budowę Muru Berlińskiego, który przez niemal trzy dekady odcięł Wschodni Berlin od Zachodu. Grupa urzędników zatrzymała się przy stoisku wydawcy, aby obejrzeć niektóre z wyświetlanych zdjęć pod hasłem 'Situation Berlin'. Jeden z nich powiedział do innych słowa mrożące krew w żyłach: 'Berlin ist kein Situation mehr' ('Berlin nie jest już sytuacją'). Odnosiło się to do faktu, że nowy mur odcięła exodus mieszkańców Wschodniego Niemiec do Zachodu przez Berlin, lecz dla Arno Fischera i jego wydawców oznaczało to, że 'Situation Berlin' nie zostanie opublikowane w przewidywalnym czasie.
Arno Fischer został kiedyś zapytany, czy po swoim doświadczeniu z „Situation Berlin” kiedykolwiek skusił się na ucieczkę z Niemieckiej Republiki Demokratycznej, ale choć czasami ograniczenia biurokratyczne kraju wydawały się dla niego uciążliwe, ogólnie akceptował sytuację, w jakiej się znalazł. Zmiana redaktora naczelnego w „Sibylle” dała mu wolność rozwoju, stosowania i promowania własnych pomysłów na fotografię mody, a status wybitnego fotoreportera zapewnił mu znakomite uprawnienia do podróżowania: niektóre z jego najbardziej znanych zdjęć mody i gwiazd, w tym seria wykonana na Marlenę Dietrich w 1964 roku, powstały podczas podróży służbowej w Moskwie. W latach 1965/66 wraz z grupą podobnie myślących fotografów z NRD założył Grupę Fotografów, która w 1969 roku stała się znana jako „Direkt”. Wzajemne uznanie i akceptacja ze strony establishmentu było również widoczne w wykładach gościnnych, które wygłaszał w latach 1972/74 na Wyższej Szkole Sztuk Wizualnych (HGB / Hochschule für Grafik und Buchkunst) w Lipsku. Od 1975 do 1982 roku, wraz z Peterem Voigtem, był odpowiedzialny za wybór fotografii wyświetlanych na filarach prezentacji obrazów, które flankowały Forum Marx-Engels, zawierające politycznie ważny pomnik Ludwiga Engelhardta. W 1981 roku Fischer był zaangażowany w współzałożenie Grupy Roboczej Fotografów w krajowym Związku Artystów Wizualnych (VBK), a w 1983 roku powrócił do HGB na kontrakt naukowy, gdzie w latach 1985–1993 pełnił funkcję profesora sztuki fotograficznej.
(Wikipedia)