Starożytny Rzym Marmur Fragment sarkofagu z wizerunkiem Phaethona. II – III wiek n.e. Długość 17,2 cm.

Fragment sarkofagu z wizerunkiem Phaethona.

Starożytny Rzymianin, wiek II – III n.e.

Marmur

Długość 17,2 cm.

Fragment nieodrestaurowany, w dobrym stanie.

POCHODZENIE

- Prywatna kolekcja, Wielka Brytania, założona w latach 80.

Kolekcja prywatna, Cambridgeshire, Wielka Brytania, do 2024 roku.

OPIS:

Fragment reliefu rzymskiego wyrzeźbionego w marmurze, z dolną częścią wykutą w celu zwiększenia objętości motywów. Pod wystającym płaskim profilem, który oprawia obraz, pojawia się postać młodego Phaetona prowadzącego rydwan ojca. Ubrany w długą tunikę z długim rękawem i himation, widziany w profilu w prawo, ma rozpuszczone włosy z gęstymi, falowanymi kosmykami sięgającymi do ramion. Wyciąga prawą rękę, trzymającą lejce, przed którymi widać grzywę konia poruszaną przez wiatr. Relief łączy rzeźbę z techniką trepanacji na elementach takich jak loki, oko i kąciki ust, co podkreśla objętość i szczegóły przedstawienia. Ze względu na format, zamknięty wystającą belką z gładkim pasem na górze, można wnioskować, że ten fragment był częścią dekoracji sarkofagu, bardziej szczegółowo jednej z ciągłych fryz na szczycie tych obiektów.

Syn boga słońca Heliosa, Phaethon, udał się do swojego ojca, obrażony przez Epaphusa, syna Zeusa, który kwestionował jego boskie pochodzenie. W innych wersjach mitu szczegóły się różnią, choć powód, dla którego Phaethon szuka Heliosa, zawsze jest ten sam — chce potwierdzić swoje ojcostwo, czyli uzyskać pewność co do legitymizacji swojego boskiego rodowodu. W tym celu Phaethon prosi Heliosa, by poprowadził jego rydwan na jeden dzień; bóg jest świadomy niebezpieczeństwa, jakie to niesie, ale nie może się oprzeć i ostatecznie się zgadza. Nie potrafiąc opanować koni rydwanu słonecznego, Phaethon wywołuje katastrofę, paląc niektóre ziemie i zamarzając inne; Zeus musi interweniować, rzucając błyskawicę, by zatrzymać jego wyścig, co ostatecznie prowadzi do jego śmierci.

Historia Phaethona jest powszechnym motywem w dekoracji rzymskich sarkofagów (Rys. 1), jako symbol wszechobecności śmierci, ale także żałoby, ponieważ grecki mit przypisywał dużą wagę żałobnikom, którzy opłakiwali śmierć Phaethona — jego towarzysza Cycnusa i jego sióstr, Heliad. Spekulowano również, że mit służył, według rzymskiej interpretacji greckiego mitu, jako przykład cnoty dla zmarłych.

Bibliografia

- BORG, B.E. „Nikt nie jest nieśmiertelny: od exemplum mortalitatis do exemplum virtutis”, w Wandering Myths. De Gruyter. 2018.

- KOORTBOJIAN, M. Mit, znaczenie i pamięć na rzymskich sarkofagach. University of California Press. 1993.

PARALLELS

Rys. 1 Przednia część sarkofagu z upadkiem Phaethona. Imperium Rzymskie, II wiek n.e. Marmur, długość 179 cm. Muzeum Ermitaż, Sankt Petersburg, inw. ГР-11304.










Notatki:

Przedmiot zawiera certyfikat autentyczności.
Tekst obejmuje licencję eksportową Hiszpanii (paszport dla Unii Europejskiej) - jeśli produkt jest przeznaczony poza Unię Europejską, należy złożyć wniosek o zamiennik pozwolenia eksportowego, co może zająć od 1 do maksymalnie 2 tygodni.
Sprzedawca gwarantuje, że nabył ten egzemplarz zgodnie ze wszystkimi obowiązującymi przepisami krajowymi i międzynarodowymi dotyczącymi własności dóbr kultury. Oświadczenie o pochodzeniu widziane przez Catawiki.