Joost Swarte - Eindelijk vrijheid - Silkscreen ** HANDSIGNED+COA **

Zeefdruk van Joost Swarte (*).
Eindelijk vrijheid
Luxe editie op hoogwaardig katoenen vellumpapier (300 g/m²).
Met de hand ondertekend door de kunstenaar.
Inclusief Certificaat van Echtheid (COA).


Specificaties

Afmetingen: 70 x 50 cm
Jaar: 1988
Editor: Atelier Swarte, Haarlem.
Staat: Uitstekend (dit werk is nooit ingelijst of tentoongesteld en is altijd bewaard in een professionele kunstmap, waardoor het in perfecte staat verkeert).
Herkomst: Privécollectie.

Het kunstwerk wordt met zorg behandeld en verpakt in een stevige kartonnen doos. De verzending wordt gecertificeerd met een trackingnummer (UPS/DPD/DHL/FedEx).

De verzending omvat ook transportverzekering voor de eindwaarde van het werk met volledige terugbetaling bij verlies of schade, zonder kosten voor de koper.

(*) Joost Swarte, geboren op 24 december 1947 in Heemstede, is een van de bekendste striptekenaars van Nederland. Hij studeerde aan de Design Academy Eindhoven en begon met publiceren in zijn eigen tijdschrift Modern Papier. Hij heeft zich niet beperkt tot striptekenen, want hij heeft zich ook bewezen als een succesvolle ontwerper, architect en glas-in-loodtekenaar, altijd herkenbaar aan zijn klare lijn. Als mede-eigenaar van de uitgeverij Oog & Blik is hij verantwoordelijk voor het ontwerp van vele bekroonde Nederlandse boeken. Hij was een van de oprichters van de Internationale Stripdagen in Haarlem, Nederland, en heeft zich ontwikkeld tot een voorvechter van strips binnen de kunstwereld.
Zeker weten, Joost Swarte is een van die emblematische tekenaars van de hedendaagse strip. Zijn stijl vertoont in eerste instantie gelijkenissen met die van Hergé en zijn creaties, wat logisch is omdat er niets beter is om het succes van personages en strips te garanderen dan aantrekkelijk lijken met bestaande modellen. In dat opzicht, Swarte, die nog steeds leeft, geboren in 1947, is niet gelijktijdig met Hergé; zijn creaties ontstaan met een achterstand van een paar decennia, aangezien Tintin al een volledig gevestigd product is.
Swarte maakt enkele van zijn personages met bepaalde gelijkenissen, qua esthetiek, met wat Hergé bood, en geeft ook aan een van hen een avonturenverhaal, misschien minder verfijnd dan Tintín, maar dat wel mogelijk maakte, als een verhuld doel van veel stripverhalenmakers uit de 20e eeuw, om kinderen, al was het maar met hun verbeelding, naar breedtegraden te brengen die ze in de werkelijkheid moeilijk zouden bezoeken.
De onderscheidende waarde van deze geniale Nederlandse tekenaar, die zijn tekeningen vooral op deze manier maakt, is dat zijn academische achtergrond die van industrieel ontwerper is, en dat zorgt ervoor dat de personages in zijn strookjes meer kracht krijgen door de achtergrond, meubels en landschappen die ze vormen. Hij maakt zijn tekeningen niet om een verhaal op te bouwen, maar zijn tekeningen vormen het verhaal zelf; zijn personages zijn geloofwaardiger, fictief gesproken, omdat zijn strookjes een grote expressieve rijkdom bezitten.
Dat academische erfgoed is een investering waarmee Swarte ons een mooi uitzicht biedt; het is alsof hij zich af en toe weer tot ontwerper wil ontwikkelen. Als hij een machine moet tekenen, is dat geen eenvoudig object, integendeel. Hij probeert het te verfijnen, het wordt een catalogus in volle kleur van de producten van een meubelwinkel, gereedschap, machines, auto's, gebouwen en zelfs mode.
Hun mechanismen, wanneer ze de kans krijgen om ze te tekenen, krijgen leven; het is alsof het een schets of prototype is van iets dat werkelijkheid kan worden, van iets dat, volgens hun instructies, in werking gezet zou kunnen worden. Ik weet niet welke kennis over mechanica Swarte mogelijk heeft, maar zeker zijn ontwerpen blijven niet slechts een droom.
En dan zijn er nog hun personages; laten we zeggen dat het lezen van hun strips nogal onregelmatig, surrealistisch, misschien excentriek is, maar dat komt doordat sommige personages zo surrealistisch zijn dat ze menselijke dieren zijn, honden op twee poten gekleed als mensen, of dieren die gewoonweg praten en redeneren zoals jij en ik.
Het is niet verwonderlijk dat een van zijn beroemdste personages moeilijk te definiëren is, zo is Jopo de Pojo, een gekke jongen zonder kwaad in de zin, die in de problemen komt zonder dat hij dat echt wil, allemaal het gevolg van dubbele betekenissen, vergissingen, afleidingen, toevalligheden… Want de iconische Jopo de Pojo is een jongen die mogelijk van zwarte afkomst is, misschien een aap, en die een pluim heeft die ook moeilijk in een dierenfiguur te passen is.
Een van zijn personages, deze volledig menselijk, is Anton Makassar, een soort gekke onderzoeker (ontwerper) die in zekere zin doet denken aan professor Bacterio (Mortadelo y Filemón) uit onze beroemde en niet genoeg erkende Ibáñez (hij verdient een belangrijke prijs tijdens zijn leven en krijgt die niet).
Ook hebben we een interessant transgressief element in Swarte, met al zijn creatie en rijpheid in de jaren 70 en 80, dat overbrengt een Midden-Europese cultuur waarin men niet schroomt over seks en pornografie; in die zin hebben zijn personages geen enkel schaamtegevoel of probleem om naakt (volledig) te verschijnen en met hun slaapkamer scènes, zonder dat dit wordt geïnterpreteerd als een aanzet tot promiscuïteit onder de jeugd. En dat klopt, want er is niets erger voor seksuele perversionen dan het willen zien van iets kwaadaardigs in zoiets natuurlijks als ons lichaam, die onderdrukking is wat veel seksuele roofdieren heeft voortgebracht in onze recente geschiedenis.
De Joost Swarte heeft een aspect dat opvalt in elke biografie die je over hem leest, een dimensie die de tekenaar overstijgt en waar ik in het begin al naar verwees; hij kreeg de kans om echt te ontwerpen en uit te voeren, omdat hij het Toneelschuur-theater in Haarlem heeft ontworpen. Haarlem (Nederland) is een van die steden, vraag me niet waarom, het zijn persoonlijke redenen waarom ik er ooit naartoe wil gaan en ik vrees dat ik dat niet zal doen. Zijn ontwerp is, op zijn minst, bijzonder en ik zie het als een voortzetting van zijn strips. Hij heeft ook appartementencomplexen ontworpen.
Swarte is veel meer dan alleen een historietist; zijn ontwerpen bestrijken een breed scala aan onderwerpen, waaronder glas-in-loodramen, muurschilderingen, affiches en posters (die tegenwoordig echte verzamelobjecten zijn), kaarten, tapijten, cadeaupapier… Zonder twijfel een noodzakelijke tekenaar voor het conceptualiseren van de evolutie van het hedendaagse stripverhaal.