Santi Moix Sala (1960) - Circle Of - Still Life in Balance

Bodegón in Evenwicht

1. Technische gegevens

Auteur: Circulo de Santi Moix Sala (Barcelona, 1960)
Chronologie: 1991 (datum ingeschreven op de achterkant)
olieverf op paneel
Afmetingen: 41 × 43 cm
Afmetingen met lijst: 52 × 54 cm
Firma: beeldende inscriptie “Moix areu areny” in de rechterbovenhoek; handgeschreven inscriptie en datum op de achterzijde.
Staat van conservering: zeer goed
Kwaliteits houten lijst, sobere lijst met een warme patina en een lichte binnenrand, met een eigentijdse uitstraling, correct in verhoudingen en respectvol ten opzichte van het kunstwerk.

2. Beschrijving compositief en iconografisch

Het werk toont een stilleven met een horizontale compositie, opgebouwd op een witte schoorsteenmantel die fungeert als structureel middelpunt. Links bevindt zich een blauw keramisch potje met oosterse resonanties; in het midden twee open rode bloemen, behandeld met een directe en expressieve penseelstreek; rechts een gele kom met een doorgesneden vrucht en groene bladeren.

De neutrale achtergrond, uitgevoerd met een matte en omhullende textuur, creëert een stille ruimte waar objecten op een precair evenwicht zweven. Iconografisch verwijst de scène naar het alledaagse, herinterpreteerd vanuit een poëtische blik, waarbij de huishoudelijke elementen bijna symbolisch worden, los van de traditionele vertelling van het klassieke stilleven.

3. STIJL, SCHOOL EN COMPARATIEVE WAARDERING

Van stilistisch oogpunt bevindt het werk zich in een hedendaagse figuratie van postmoderne oorsprong, met duidelijke echo's van het lyrisch neo-expresionisme ontwikkeld in Catalonië aan het einde van de twintigste eeuw.

De synthese penseelstreek, de compositorische frontaliteit en het bewuste kleurgebruik verwijzen overtuigend naar het universum van Santi Moix, vooral naar zijn vroege stillevens, hoewel de handtekening niet volledig overeenkomt met de bekendere grafieën van de kunstenaar, waardoor de toewijzing met bedachtzame voorzichtigheid moet worden gehandhaafd.

In een bredere context dialogueert het stuk met talen die aanwezig zijn bij auteurs als Giorgio Morandi (door de formele beheersing), Miquel Barceló (door het materiaal en het gebaar) of Philip Guston in zijn meest intieme gedaante, kunstenaars met een hoge internationale waardering.

Het betreft een suggestief werk, met een sterke persoonlijkheid, dat juist in het gebied van de open toewijzing en het auteursmysterie aan interesse wint, en discursieve en verzamelwaarde toevoegt.