Sony - TA-F55 - ST-J55L MM-MC phono Solid state geïntegreerde versterker

Hoogwaardige hifi-opstelling uit het begin van de jaren 80. Coole gemotoriseerde volumeregeling, zeer bijzonder ontwerp.
Alle contacten zijn opgeschoond.
Zeer goed krachtig geluid door pulse-voeding en discrete versterker (geen STK!).
Volumeknoppen detecteren zachte of harde druk, voor langzame of snelle bediening.
De versterker heeft een goede phono-ingang voor MM en MC!
Alle lampen werken!
Aan de achterkant bevinden zich verschillende RCA-connectoren. De phono-ingang is goudgeplateerd.
Inclusief kabels.

De tuner is ook 100%, ook stereo op een korte draad.
Programmeersbare FM-voorkeuren

Amp specificaties:

Vermogen: 70 watt per kanaal bij 8Ω (stereo)

Frequentierespons: 5Hz tot 70kHz

Totale harmonische vervorming: 0,008%

Damping factor: 50

Ingangssensitiviteit: 0,17 mV (MC), 2,5 mV (MM), 150 mV (lijn)

Signaal-ruisverhouding: 75dB (MC), 90dB (MM), 104dB (lijn)

Uitgang: 150mV (lijn)

Afmetingen: 430 x 80 x 320 mm

Gewicht: 4,6 kg

Foto's maken deel uit van de beschrijving.

Zorgvuldig verzonden

Tegen 1979 hadden Sony-versterkers hun exotische maar onbetrouwbare V-FET-uitgangstransistors achter zich gelaten en innoveerden op andere manieren – de uitdaging was om een interessante twist toe te voegen aan een conventioneel ontwerp. Dus plaatsten Sony-ingenieurs vanaf het midden van de nieuwe TA-F-serie en hoger de vermogenstransistors op het hoofdprintplaat, om ultrakorte signaalpaden te krijgen. Normaal gesproken zou dat de print doen smelten, dus rivaliserende fabrikanten hadden dat nooit durven doen – maar Sony dacht daar anders over. Ze ontwikkelden een nieuw soort ‘heat pipe’ gevuld met freon gas, dat warmte wegvoerde naar meerdere dunne koelribben, verder weg van de vermogenstransistors van de versterker. Het was behoorlijk gekkigheid, vooral naar de normen van die tijd.

De TA-F55 leverde uitstekende meetprestaties, met een geclaimde 70W RMS per kanaal in 8 ohm – dit was veel vermogen voor een volledig formaat high-end versterker uit die tijd, laat staan voor een halfhoge. De dempingsfactor werd genoemd op 50, en de THD-waarde was een uiterst lage 0,08%. De versterker had een keuze uit moving coil- en moving magnet-phonoingangen, met gevoeligheden van respectievelijk 0,25mV en 2,5mV, en twee-traps capacitance- en impedantieschakeling via kleine selectors aan de voorkant. Er waren ook tuner-, auxiliary- en twin tape monitor circuits. Bass- en treble-regelaars waren aanwezig, die 10dB versterking of vermindering gaven bij 100Hz en 5kHz, in traditionele Sony-stijl. Er was ook een -20dB dempingsschakelaar en twee sets luidsprekeruitgangen, die helaas alleen relatief slanke bare wire-kabels accepteren.

Zeker een stuk collecteerbare geschiedenis.