After Paul Gauguin (1848–1903) - Tahitian maternity among palm trees

Tahitiaanse moederschap tussen palmbomen

Stijl: Symbolisch postimpressionisme / Modern primitisme
Schilderkunstschool: Franse school van het eind van de eeuw – Paul Gauguin-cirkel

1. Technische gegevens

Auteur: Anoniem, naar Paul Gauguin (1848–1903)
20e eeuw, eerste helft
Techniek: Olie op doek
Afmetingen: 62 × 54 cm
Afmetingen met lijst: 80 × 72 cm
Bedrijf: niet zichtbaar
Staat van conservering: goed, met een natuurlijke patina door de tijd en een lichte vouw aan de rechterkant van de stof.
Marco: Houten kader, gesneden en goudkleurig, geïnspireerd door historicistische stijl, met een reliëf bloemmotief en een donkere binnenlijst die de chromatische diepte van de scène versterkt.

2. Beschrijving compositief en iconografisch

Het werk stelt een scène van Tahitiaanse aard voor met vrouwelijke en moederlijke figuren, opgesteld in een geïdealiseerd landschap, gedomineerd door weelderige vegetatie en vlakke kleuren van grote intensiteit.

Op de voorgrond valt een vrouwelijke figuur op die een kind vasthoudt, een duidelijke verwijzing naar het thema van de heilige en aardse moederliefde, een terugkerend motief in de iconografie van Gauguin.

De figuren verschijnen hiëratisch, met duidelijke contouren en vereenvoudigde volumes, geïntegreerd in een ruimte zonder academisch perspectief.

De kleur —rood, ultramarijnblauw, groen en oker— wordt meer gebruikt met symbolische waarde dan naturalistische, waardoor de spirituele en tijdloze dimensie van de scène wordt versterkt.

Het landschap functioneert als een mythisch decor, niet descriptief, en roept een primitieve Arcadië op.

3. STIJL, SCHOOL EN COMPARATIEVE WAARDERING

Deze schilderij valt duidelijk binnen het symbolisch postimpressionisme, direct voortkomend uit de lijn van Paul Gauguin en zijn primitieve taal ontwikkeld in Bretagne en vooral in Tahiti.

Het werk dialogueert met emblematische composities zoals Maternidad of ¿De dónde venimos? ¿Qué somos? ¿Adónde vamos?, waarbij de formele vereenvoudiging en de spirituele lading worden gedeeld.

Om esthetische affiniteit kan worden vergeleken met werken van Gauguin en zijn kring en volgelingen, evenals met kunstenaars zoals Émile Bernard, Charles Filiger of, op een meer decoratief vlak, met bepaalde benaderingen van Henri Rousseau.

Het is een decoratief en evocatief stuk, eerlijk in zijn opzet als een 'after', met een sterke visuele impact en opvallende aantrekkingskracht voor verzamelaars die geïnteresseerd zijn in het erfgoed van het moderne symbolisme en het gauguinistische universum.