Ed Ruscha - Ed Ruscha, Photographer - 2006

De relatie van Ed Ruscha met fotografie is complex en ambivalent. De wereldberoemde schilder — en auteur van een artikel uit 1972 in de New York Times getiteld 'I'm Not Really a Photographer' — of hij het nu leuk vindt of niet, de kleine albums met eenvoudig geschoten, snapshot-achtige beelden die hij in de jaren zestig en zeventig produceerde, waaronder Twenty-Six Gasoline Stations, wekten de interesse van zijn tijdgenoten en verwierven hem een onwankelbaar reputatie. Hoe? Zijn onderwerp was noch puur documentair, noch uitsluitend artistiek; het was stereotiep en banaal, met motieven uit het door auto’s gedomineerde westelijke landschap. Dat rebelse materiaal, samen met zijn seriële presentatie, creëerde een mythisch road-movie- of fotonovelle-effect met overtones van de Beat Generation. Deze combinatie trok zowel kunstenaars als critici aan, vooral toen seriële logica prominent was in Pop art en Minimalisme, en later die interesse behield toen serieel werk belangrijk werd in Conceptuele kunst. Critici blijven decennia lang aandachtig, en Ruscha’s invloed is nog steeds zichtbaar in nieuw werk in Europa en Noord-Amerika. Ed Ruscha, Photographer, wijkt af van eerdere collecties om te verkennen hoe deze beelden — en al het werk van Ruscha in disciplines zoals schilderkunst, tekenen, grafiek en fotografie — worden geleid en gevormd door één enkele visie.