Salvador Dalí (1904-1989) (after) - "The Persistence of Memory, 1931 " - (60x80cm)

- Salvador Dalí (after). Geautoriseerde offset op zwaar glad satijnen papier (300gsm approx.).

- Afmeting: 60 x 80 cm.

- Copyright Gala - Salvador Dalí Foundation door SIAE.

- Staat: uitstekend. Nooit ingeschuimd, nooit blootgesteld.

- Salvador Dalí, geboren op 11 mei 1904 in Figueras, Spanje, was een Spaanse surrealistisch schilder en drukker, bekend om zijn verkenningen van onderbewuste beelden. Hij studeerde kunst in Madrid en Barcelona, en toonde een ongebruikelijke technische vaardigheid als schilder. Zijn volwassen artistieke stijl ontwikkelde zich in de late jaren 1920 na het ontdekken van Sigmund Freuds geschriften over de erotische betekenis van onderbewuste beelden en het affiliëren met de Parijse surrealisten.

Dalí's schilderstijl ontwikkelde zich snel van 1929 tot 1937, waardoor hij schilderijen maakte die hem de meest bekende Surrealistische kunstenaar ter wereld maakten.

Dalí's beroemdste werk, 'De Volharding van het Geheugen' (1931), is een van de meest herkenbare werken van het Surrealisme. Dit werk introduceerde het beeld van het zachte smeltende zakhorloge, dat de theorie van Dalí over 'zachtheid' en 'hardheid' belichaamt. Het schilderij vertegenwoordigt een droomwereld waarin alledaagse objecten naast elkaar worden geplaatst, vervormd of op een andere wijze in een bizarre en irrationele stijl worden gemetamorfoseerd. De slapende, smeltende horloges rusten in een spookachtig rustige landschap, dat vaak wordt aangeduid als 'Smeltende Klokken', 'De Zachte Horloges' of 'De Smeltende Horloges'.

Het stuk is een subjectieve visie op tijd en de implicaties ervan, zowel in het kunstwerk zelf als in herinneringen. Het is ook een eerbetoon aan de innerlijke tijd van het onderbewuste, dat zijn eigen manier heeft om tijd te vertellen en ontsnapt aan oppervlakkige rationaliteit. Het bekende surrealistische stuk wordt gezien als een onderbewust symbool van de relativiteit van ruimte en tijd, een surrealistische meditatie over de ineenstorting van onze ideeën over een vaste kosmische orde. Dalí verklaarde echter dat de zachte horloges niet geïnspireerd waren door de relativiteitstheorie, maar door de surrealistische perceptie van een Camembert die in de zon smelt.

In het midden van de compositie is het mogelijk om een menselijke figuur te herkennen, een vreemd “monster” dat Dalí in verschillende hedendaagse werken gebruikte om zichzelf te vertegenwoordigen. Het wezen lijkt gebaseerd op een figuur uit de paradijsscene van Hieronymus Bosch’s “Het Paradijs op Aarde”, dat Dalí had bestudeerd. De iconografie kan verwijzen naar een droom die Dalí zelf had meegemaakt, en de klokken kunnen symbool staan voor het verstrijken van de tijd zoals men die ervaart in de slaap of voor de hardnekkigheid van de tijd in de ogen van de dromer.

Wat betreft de waarde van zijn werken blijven Dalí's schilderijen goed presteren bij veilingen. Volgens Mei Moses van het beroemde veilinghuis was het gemiddelde samengestelde jaarlijkse rendement voor Salvador Dalí die tussen 2003 en 2017 op veilingen werd doorverkocht 7,3%. Een opmerkelijke 88,2% van de 153 werken steeg in waarde.

Enkele kunstenaars van vergelijkbare betekenis, zoals Basquiat, Picasso, Hockney, Lichtenstein, Miró, Banksy, Brainwash, Delaunay, Nara, Soulages, Lagasse, Ramos, Rothko, Toulouse-Lautrec, Klimt, Matisse, Hirst, Chagall, Hockney, Haring, Indiana, Mondriaan, Groening, Coa, Warhol, Richter, Monroe, Kusama, Murakami, Testa, Villemot, Oldenburg, Hopper, Ripollès, Wesselmann, Magritte, Jenk, Orlinski, Wille, Rizzi, onder anderen.