Pere Falqués i Urpí - Plaza de Cataluña - Barcelona [Original drawing project in ink and signed] - 1887

Pere Falqués i Urpí
Project van het Plaça de Catalunya
1887

Wij presenteren het met inkt getekende en door architect Pere Falqués ondertekende project van een van de gevels die deel moesten uitmaken van de renovatie van de Plaça de Catalunya in Barcelona. Gemaakt op papier van 33 x 55 cm, met de handtekening van de architect rechts. Enkele vochtvlekken en lichte vervuiling. Het project van Falqués werd ingediend voor een openbare wedstrijd, bleef finalist samen met twee anderen en won uiteindelijk in 1893. Er begon een periode van onteigeningen van terreinen.
En tot 1902 begon de ruimtehervorming niet. Dat jaar tuinierde de architect Falqués het plein door twee grote assen in kruisvorm aan te leggen die de Rambla de Catalunya met
El Paseo de Gracia, maar er werd niet verder gevorderd. Het oorspronkelijke project van Falques omvatte een gebouw en de afbakening van de ruimte van het plein met twee grote portiekbogen.

De partij bevat, naast de originele tekening, drie fototipieën van 43 x 70 cm, met een algemeen overzicht van het project van het plein, een andere met de gevel van het gebouw en ten slotte een andere met de gevel van de overdekte promenade.

Pere Falqués i Urpí (San Andrés de Palomar, 1850 - Barcelona, 8 augustus 1916) was een Catalaanse modernistische architect. Hij behaalde zijn architectendiploma op 26 november 1873. In 1874 kreeg hij zijn eerste openbare functie, als gemeentelijk architect van Sant Andreu de Palomar, waar zijn vader de Raad voor Openbare Werken bekleedde; in 1875 verving hij Antoni Rovira i Trias als gemeentelijk architect van Sant Martí de Provençals; in 1877 voegde hij de functie van adviseur-architect van Badalona toe; in 1889 werd hij gemeentelijk architect in Barcelona, waar hij concurreerde met zijn vriend Domènech i Montaner, en werd hij benoemd tot hoofd van de brandweer, een functie die hij bekleedde tot zijn plotselinge overlijden aan longontsteking. Hij was voorzitter van de Vereniging van Architecten van Catalonië van 1899 tot 1900. Hij werkte mee aan de Wereldtentoonstelling van 1888, waar hij het paleis van de Wetenschap en dat van de Landbouw ontwierp. In 1889 won hij de wedstrijd voor de herinrichting van de Plaça de Catalunya, waarbij de chaotisch geïnstalleerde gebouwen na de afbraak van de stadsmuren werden verwijderd. Tijdens zijn periode als gemeentelijk architect voerde hij opmerkelijke werken uit, zoals de topografische plattegrond van de stad, renovaties van het Gran Teatro del Liceo, het stadhuis (huidige districtsschool van Eixample), en hij werkte ook aan de reorganisatie van het Parc de la Ciutadella, een van de grootste groene zones van de stad. Hij voerde renovaties uit aan het Casa de la Ciudad: hij bouwde de ere-trap (later aangepast door Florensa); hij verving het meubilair in de zittingszaal door het huidige in Alfons-stijl en installeerde een lichtkoepel in dezelfde zaal. Daarnaast stimuleerde hij de bouw van de tunnels van de Via Laietana in 1913, hoewel de metro pas in 1926 werd gebouwd. Hij ontwierp verschillende ijzeren lantarenpalen zoals die langs de Lluís Companys promenade, de Cinc d'Oros (momenteel op de avenue van Gaudí), en de beroemde bank-lantaarnpalen langs de Passeig de Gràcia, versierd met trencadís. In 1883 ontwierp hij, op verzoek van de Spaanse Elektriciteitsmaatschappij, lantarenpalen voor de Plaça de Catalunya in Barcelona.