Miquel Barceló (after) - Constelació Nº4 - Offset Lithography - Licensed print






Met acht jaar ervaring als taxateur bij Balclis in Barcelona gespecialiseerd in posters.
Catawiki Kopersbescherming
Je betaling is veilig bij ons totdat je het object hebt ontvangen.Bekijk details
Trustpilot 4.4 | 122385 reviews
Beoordeeld als "Uitstekend" op Trustpilot.
Beschrijving van de verkoper
Offsetlithografie naar Miquel Barceló (*)
Reproductie van het werk “Constelació Nº4” (**), gemengde techniek van pigmenten en latex op canvas, gemaakt door Barceló in 1989
Gedrukt op hoogwaardig dik Art Fine-papier (200 g)
Gepubliceerd door Museo d’Art Espanyol Contemporani de Palma de Mallorca.
Geautoriseerde afdruk met auteursrecht en legitiem serienummer.
Grote formaten.
- Afmetingen blad: 68 x 68 cm
Staat: Uitstekend (dit werk is nog nooit in een lijst gezet of tentoongesteld, altijd bewaard in een professioneel kunstmapje, dus verkeert in perfecte staat).
Het werk wordt zorgvuldig gemanipuleerd en verpakt in een versterkte kartonnen doos. De verzending zal met een traceernummer worden verzekerd.
De verzending is inclusief transportverzekering ter waarde van het eindbedrag van het werk, met volledige vergoeding in geval van verlies of schade, zonder kosten voor de koper.
(*) Miquel Barceló's vroege interesse in kunst komt van zijn moeder, een schilderes in de traditie van het Mallorcaanse landschap. Zijn eerste openbaring kwam toen hij in 1974 naar Parijs reisde en de schilderijen van Paul Klee, Jean Dubuffet en de kunstwerken van art brut in het algemeen ontdekte, wat een blijvende indruk op hem zou maken.
Datzelfde jaar begon hij met het volgen van teken- en modelleerlessen aan de School voor Decoratieve Kunsten in Palma de Mallorca, en kort daarna ging hij naar de School voor Schone Kunsten Sant Jordi in Barcelona. De eerste maanden volgde hij echter nauwelijks lessen; zijn autodidactische opleiding gaf de doorslag: hij las gretig allerlei werken en verdiepte zich gaandeweg in de schilderijen van onder meer Lucio Fontana, Mark Rothko, Jackson Pollock en Willem de Kooning.
In 1976 nam hij deel aan de happenings en protestacties van de Taller Llunàtic-groep, en met hen hield hij in 1977 zijn eerste tentoonstelling in Barcelona, in galerie Mec-Mec. Het jaar daarop exposeerde hij op Mallorca doeken bedekt met verf, waarin organische elementen waren verwerkt. Later experimenteerde hij met dikke lagen verf op doeken die aan de elementen waren blootgesteld, wat spontane fysieke en chemische reacties zoals oxidatie en barsten veroorzaakte, die de innerlijke werking van het schilderij onthulden. Hij bleef experimenteren met organische materialen en vormen uit de natuur.
Zijn deelname aan de Biënnale van São Paulo (1981) en Documenta VII in Kassel (1982) lanceerde hem al op jonge leeftijd in de internationale kunstscene. Grote musea en galerieën over de hele wereld waren geïnteresseerd in zijn werk en zijn schilderijen brachten uitzonderlijk hoge prijzen op, ongekend voor een kunstenaar van zijn tijd. Belangrijke prijzen volgden elkaar in rap tempo op: in 1986 ontving hij de Nationale Prijs voor Beeldende Kunst en in 2003 de Prins van Asturië Prijs voor de Kunsten.
Barceló bracht lange tijd door in Mali, een Afrikaans land waarvan het licht, net als dat van de Middellandse Zee, een grote invloed heeft gehad op zijn schilderkunst. In 1992 trouwde hij in het geheim met Cecile, een specialiste in de Nederlandse literatuur, in Artá. Maanden later, in augustus van dat jaar, werd hij voor het eerst vader toen zijn vrouw op Mallorca beviel van een dochter, die ze Marcela María Celia noemden. Het echtpaar woont in hun huis en atelier in Sa Devesa de Ferrutx (Mallorca). In 2002 maakte hij een gedenkwaardige illustratie van Dante's Goddelijke Komedie en in 2007 onthulde hij een buitengewoon keramisch altaarstuk in de Kapel van het Heilig Sacrament in de kathedraal van Palma de Mallorca, dat het wonder van de broden en de vissen verbeeldt.
In november 2008 werd de decoratie van de koepel van Zaal XX in het Paleis van de Verenigde Naties in Genève, de zogenaamde "Zaal van de Mensenrechten en de Alliantie der Beschavingen", aan het publiek onthuld. Dit werk, dat 1600 vierkante meter beslaat en 20 miljoen euro kost, kan door de toeschouwer vanwege de enorme oppervlakte slechts in fragmenten worden bewonderd; daarop heeft de kunstenaar duizenden zeestalactieten gevormd die samen een uitgestrekte, universele zee oproepen.
Barokschilderkunst, art brut, Amerikaans abstract expressionisme, Italiaanse arte povera, de werken van Joan Miró en Antoni Tàpies behoren tot de invloeden die Barceló heeft omgezet in een formidabele persoonlijke synthese van neo-expressionistische aard en overvloedige verbeelding, met een dichte materiële aanwezigheid en immense plastische rijkdom.
(**) Het enorme internationale succes van Miquel Barceló is grotendeels te danken aan de plastische kracht van zijn schilderijen, de originaliteit van zijn repertoire van karakteristieke thema's en een techniek die is gebaseerd op bepaalde hulpmiddelen, zoals de beheersing van het luchtperspectief, van waaruit hij doorgaans vogelperspectief biedt op moeilijk weer te geven ruimten en de overgang van minuscule naar kosmische schaal, waarbij hij zowel objecten van onmiddellijke aanwezigheid als immense plaatsen toont, zoals de zee die geen concrete grenzen kent.
In het geval van Constel·lació núm. 4 (Forat blanc), een woord dat lijkt te zijn ontleend aan de mythische wereld van een andere grote Mallorcaanse schilder, Joan Miró, worden we geconfronteerd met een kosmogonische ruimte, zonder grenzen of verwijzingen naar een specifieke plaats of schaal, waarin alles lijkt te draaien rond een groot wit gat, alsof het planeten of sterren zijn die een melkachtig sterrenbeeld vormen rond een grote centrale leegte. Sommige materiële uitsteeksels in het schilderij lijken echter schaduwen op het doek te werpen die de vormen van libellen of vliegende insecten suggereren, wat dit sterrenbeeld op de schaal van het minuscule plaatst.
Maar als we de uitstulpingen die het doek van het schilderij bevolken, als uitwassen, vergelijken met die in La Flaque, zouden we deze ruimte kunnen interpreteren als het gevolg van een fata morgana, veroorzaakt door het woestijnlicht, waar de stenen op de grond, bedekt met verblindend zand, voor onze ogen lijken te zijn gaan draaien. In dit schilderij gaan het kosmische en het aardse hand in hand.
De verkoper stelt zich voor
Offsetlithografie naar Miquel Barceló (*)
Reproductie van het werk “Constelació Nº4” (**), gemengde techniek van pigmenten en latex op canvas, gemaakt door Barceló in 1989
Gedrukt op hoogwaardig dik Art Fine-papier (200 g)
Gepubliceerd door Museo d’Art Espanyol Contemporani de Palma de Mallorca.
Geautoriseerde afdruk met auteursrecht en legitiem serienummer.
Grote formaten.
- Afmetingen blad: 68 x 68 cm
Staat: Uitstekend (dit werk is nog nooit in een lijst gezet of tentoongesteld, altijd bewaard in een professioneel kunstmapje, dus verkeert in perfecte staat).
Het werk wordt zorgvuldig gemanipuleerd en verpakt in een versterkte kartonnen doos. De verzending zal met een traceernummer worden verzekerd.
De verzending is inclusief transportverzekering ter waarde van het eindbedrag van het werk, met volledige vergoeding in geval van verlies of schade, zonder kosten voor de koper.
(*) Miquel Barceló's vroege interesse in kunst komt van zijn moeder, een schilderes in de traditie van het Mallorcaanse landschap. Zijn eerste openbaring kwam toen hij in 1974 naar Parijs reisde en de schilderijen van Paul Klee, Jean Dubuffet en de kunstwerken van art brut in het algemeen ontdekte, wat een blijvende indruk op hem zou maken.
Datzelfde jaar begon hij met het volgen van teken- en modelleerlessen aan de School voor Decoratieve Kunsten in Palma de Mallorca, en kort daarna ging hij naar de School voor Schone Kunsten Sant Jordi in Barcelona. De eerste maanden volgde hij echter nauwelijks lessen; zijn autodidactische opleiding gaf de doorslag: hij las gretig allerlei werken en verdiepte zich gaandeweg in de schilderijen van onder meer Lucio Fontana, Mark Rothko, Jackson Pollock en Willem de Kooning.
In 1976 nam hij deel aan de happenings en protestacties van de Taller Llunàtic-groep, en met hen hield hij in 1977 zijn eerste tentoonstelling in Barcelona, in galerie Mec-Mec. Het jaar daarop exposeerde hij op Mallorca doeken bedekt met verf, waarin organische elementen waren verwerkt. Later experimenteerde hij met dikke lagen verf op doeken die aan de elementen waren blootgesteld, wat spontane fysieke en chemische reacties zoals oxidatie en barsten veroorzaakte, die de innerlijke werking van het schilderij onthulden. Hij bleef experimenteren met organische materialen en vormen uit de natuur.
Zijn deelname aan de Biënnale van São Paulo (1981) en Documenta VII in Kassel (1982) lanceerde hem al op jonge leeftijd in de internationale kunstscene. Grote musea en galerieën over de hele wereld waren geïnteresseerd in zijn werk en zijn schilderijen brachten uitzonderlijk hoge prijzen op, ongekend voor een kunstenaar van zijn tijd. Belangrijke prijzen volgden elkaar in rap tempo op: in 1986 ontving hij de Nationale Prijs voor Beeldende Kunst en in 2003 de Prins van Asturië Prijs voor de Kunsten.
Barceló bracht lange tijd door in Mali, een Afrikaans land waarvan het licht, net als dat van de Middellandse Zee, een grote invloed heeft gehad op zijn schilderkunst. In 1992 trouwde hij in het geheim met Cecile, een specialiste in de Nederlandse literatuur, in Artá. Maanden later, in augustus van dat jaar, werd hij voor het eerst vader toen zijn vrouw op Mallorca beviel van een dochter, die ze Marcela María Celia noemden. Het echtpaar woont in hun huis en atelier in Sa Devesa de Ferrutx (Mallorca). In 2002 maakte hij een gedenkwaardige illustratie van Dante's Goddelijke Komedie en in 2007 onthulde hij een buitengewoon keramisch altaarstuk in de Kapel van het Heilig Sacrament in de kathedraal van Palma de Mallorca, dat het wonder van de broden en de vissen verbeeldt.
In november 2008 werd de decoratie van de koepel van Zaal XX in het Paleis van de Verenigde Naties in Genève, de zogenaamde "Zaal van de Mensenrechten en de Alliantie der Beschavingen", aan het publiek onthuld. Dit werk, dat 1600 vierkante meter beslaat en 20 miljoen euro kost, kan door de toeschouwer vanwege de enorme oppervlakte slechts in fragmenten worden bewonderd; daarop heeft de kunstenaar duizenden zeestalactieten gevormd die samen een uitgestrekte, universele zee oproepen.
Barokschilderkunst, art brut, Amerikaans abstract expressionisme, Italiaanse arte povera, de werken van Joan Miró en Antoni Tàpies behoren tot de invloeden die Barceló heeft omgezet in een formidabele persoonlijke synthese van neo-expressionistische aard en overvloedige verbeelding, met een dichte materiële aanwezigheid en immense plastische rijkdom.
(**) Het enorme internationale succes van Miquel Barceló is grotendeels te danken aan de plastische kracht van zijn schilderijen, de originaliteit van zijn repertoire van karakteristieke thema's en een techniek die is gebaseerd op bepaalde hulpmiddelen, zoals de beheersing van het luchtperspectief, van waaruit hij doorgaans vogelperspectief biedt op moeilijk weer te geven ruimten en de overgang van minuscule naar kosmische schaal, waarbij hij zowel objecten van onmiddellijke aanwezigheid als immense plaatsen toont, zoals de zee die geen concrete grenzen kent.
In het geval van Constel·lació núm. 4 (Forat blanc), een woord dat lijkt te zijn ontleend aan de mythische wereld van een andere grote Mallorcaanse schilder, Joan Miró, worden we geconfronteerd met een kosmogonische ruimte, zonder grenzen of verwijzingen naar een specifieke plaats of schaal, waarin alles lijkt te draaien rond een groot wit gat, alsof het planeten of sterren zijn die een melkachtig sterrenbeeld vormen rond een grote centrale leegte. Sommige materiële uitsteeksels in het schilderij lijken echter schaduwen op het doek te werpen die de vormen van libellen of vliegende insecten suggereren, wat dit sterrenbeeld op de schaal van het minuscule plaatst.
Maar als we de uitstulpingen die het doek van het schilderij bevolken, als uitwassen, vergelijken met die in La Flaque, zouden we deze ruimte kunnen interpreteren als het gevolg van een fata morgana, veroorzaakt door het woestijnlicht, waar de stenen op de grond, bedekt met verblindend zand, voor onze ogen lijken te zijn gaan draaien. In dit schilderij gaan het kosmische en het aardse hand in hand.
