NWA 17660 Eucriet polymict HED achondriet meteoriet halve steen 154g HED achondriet - eucriet polymict - 154 g

Meteoriettype KLASSE / OFFICIËLE NAAM of NUMMER (Meteoritisch Bulletin Database): NWA 17660 - HED Achondriet - Eucriet Polymict

VIND/LOCATIE: Noordwest-Afrika

Gewicht: 153,97 g halve steen

Grootte: 7 cm x 4 cm x 3,9 cm

Meteoriet Bulletin Database-invoer: NWA 17660 Eucrite Polymict

Verslag uit de Meteoritical Bulletin Database:

Northwest Africa 17660 (NWA 17660)

(Noordwest-Afrika)

Aangekocht: september 2024

Classificatie: HED-achondriet (Eucriet, polymict)

Geschiedenis: Gekocht door Juan Aviles Poblador in september 2024 bij een dealer in Erfoud, Marokko.

Petrografie: (A. Irving, UWS, en P. Carpenter, WUSL) Complexe breccia bestaande uit hoekige mineralenclasten, sommige fijne tot middelgrote lithische clasten met subophitische tot intergranulaire texturen, en ongeveer 10 vol.% gerichte ronde lithische breccia-clasten in een fijnkorrelige fragmentale matrix. De belangrijkste mineralen zijn geëxsolveerde pigeonite, niet geëxsolveerde pigeonite, calcic plagioklaas, subcalcic augiet en augiet. Minder voorkomende bestanddelen zijn diogenitische orthopyroxeen (~5 vol.%), silica polymorf, ilmeniet, laag-Ti chromiet, troiliet, fayalite, merrilliet, zircon en kamaciet. De ongewone ronde lithische breccia-clasten bestaan uit zeldzame hoekige fragmenten van veel van dezelfde mineraalfasen binnen een ultra-fijnkorrelige, ondoorzichtige tot isotrope, microcristallijne tot glasachtige, aluminiumerijke matrix (diepe sepia-bruin in de doorsnede), wat mogelijk een snel afgekoelde smelt vertegenwoordigt. Verschillende dunne doorsnijdingen van schoksmeltader zijn aanwezig in de bestudeerde doorsnede.

Geochemie: Laag-Ca pyroxeen (Fs64,3Wo2,8; Fs55,5Wo3,3; FeO/MnO = 32-33, N = 2), pigeonite (Fs37,0-40,2Wo6,7-8,0; FeO/MnO = 31-34, N = 2), subcalcic augiet (Fs34,3Wo31,9; FeO/MnO = 30), augiet (Fs29,4Wo43,0; FeO/MnO = 35), diogenitisch orthopyroxeen (Fs29,8-31,3Wo4,9-4,4; FeO/MnO = 28-29, N = 2), plagioklaas (An79,6-91,8Or1,4-0,2, N = 4), fayaliet (Fa75,9-77,8; FeO/MnO = 43-44, N = 2), matrix van (?)regolith breccia-clasten met aluminous subcalcic augiet samenstelling (Fs43,5Wo29,0; FeO/MnO = 34, Al2O3 13,1 wt.%).

Classificatie: Eucriet (polymict breccia). Dit monster is ongebruikelijk vanwege het significante gehalte aan eucriet breccia-klasten met een microkristallijn tot glasachtige aluminieuze matrix, wat mogelijk een regolithcomponent aangeeft.

Monster: 27,6 g inclusief één gepolijste dunne sectie bij UWB; de rest met de heer Juan Aviles Poblador.

Observaties:

De echtheid van dit exemplaar is gegarandeerd en gecertificeerd door mij, de geoloog Juan A. Poblador, lid van de Global Meteorite Association G0043 en de International Meteorite Collectors Association IMCA 5681.

De verse snede die in het specimen is waargenomen, komt van waar een monster is genomen voor classificatie en depositie in UWB. En ook om sneden te maken van de andere helft van de steen.

Schaal kubus: 1x1cm

Herkomstketen: Ik ben de belangrijkste massa-houder - Geoloog Juan A. Poblador (Jurassic Dreams - Galactic Dreams Department).

Al onze meteorieten worden geleverd met een Certificaat van Echtheid. Elke week worden de uitgegeven Certificaten van Echtheid bijgewerkt in ons database verificatiesysteem op onze website. Als u merkt dat uw certificaat nog niet is bijgewerkt, neem dan contact met ons op en wij zullen het onmiddellijk aanpassen.

De meteoriet zou zijn reis naar de aarde zijn begonnen als gevolg van een enorme meteorietinslag op het oppervlak van de Vesta-asteroïde, die waarschijnlijk grote kraters heeft veroorzaakt. Die eerste inslag had voldoende kracht om deze en andere rotsen van het oppervlak van de Vesta-asteroïde te schieten met een snelheid die ontsnapping mogelijk maakte, waardoor ze vrij in de ruimte konden zweven. Uiteindelijk kwam deze massa in de baan van de aarde terecht, waar het oppervlak bij de invoer snel werd verhit tot 2.800 graden Fahrenheit, en daarna snel afkoelde in de ijzige temperaturen van de bovenste atmosfeer van de aarde, voordat het afremde tot ongeveer 200 mijl per uur tijdens de laatste afdaling. Deze val zou de Saharahemel hebben verlicht voordat het naar de vindplaats werd gesjeesd.