Romeinse Rijk. Elagabalus (218-222 n.Chr.). Denarius Rome - ABVNDANTIA AVG

Heerser: Elagabalus
DATUM: 218 - 222 n.Chr.
Nominale waarde: Denarius
MATERIAAL: Zilver, AR
GROOTTE & GEWICHT: 18 mm, 3 gr
VOORZIJDE: Laureaatportret van Elagabalus, naar rechts gekleed, rondom IMP ANTONINVS PIVS AVG
REVERSE: Rondom ABVNDANTIA AVG, Abundantia staat links en leegt een hoorn van overvloed, die met beide handen wordt vastgehouden, ster links.
REFERENTIES: RIC 56, RSC 1a, BMC 189

Wordt geleverd met echtheidscertificaat en exportvergunning. Komt u van buiten de Europese Unie, dan moeten we opnieuw een exportvergunning voor uw land aanvragen. Dit duurt 3 tot 5 weken en de kosten bedragen 5% van de hamerprijs. Dit bedrag wordt bij de eindafrekening opgeteld.

Marcus Aurelius Antoninus (ca. 203/4–222 n.Chr.), beter bekend als Elagabalus (of Heliogabalus), was een Romeinse keizer wiens korte heerschappij, die begon op 14-jarige leeftijd, een van de meest controversiële in de Romeinse geschiedenis was. Geboren als Sextus Varius Avitus Bassianus in Emesa, Syrië, was hij de erfelijke hogepriester van de lokale zonnegod, Elagabal. Zijn opkomst aan de macht in 218 n.Chr. werd gepland door zijn formidabele grootmoeder, Julia Maesa, die de connectie van de familie met de Severaanse dynastie gebruikte door te beweren dat Elagabalus de onwettige zoon was van de onlangs vermoordde keizer Caracalla. Deze bewering won met succes de loyaliteit van een legioen, versloeg de zittende usurpator Macrinus en zag de tienerpriester op de keizerlijke troon geplaatst worden.

De regering van de keizer werd onmiddellijk gedomineerd door zijn religieuze ijver, wat de Romeinse aristocratie schokte en vervreemnde. Elagabalus bracht het heilige symbool van zijn Syrische god — een grote, zwarte conische meteoriet (baetyl) — naar Rome, bouwde de prachtige Elagabalium-tempel op de Palatijn en verhief de god Sol Invictus Elagabal tot de hoogste god in het Romeinse pantheon, waarmee Jupiter zelf overtroffen werd. De keizer, gekleed in vloeiende, sierlijke Syrische priestergewaden en een tiara, voerde extatische openbare rituelen uit, die door de traditionalistische Romeinen als 'barbaar' en effen werden beschouwd. Zijn buitengewoon ongewone openbare en persoonlijke leven, waaronder het huwelijk met een Vestaalse maagd en het vermeende prostitueren van zichzelf, voedde verhalen over extreme decadentie, excentriciteit en minachting voor Romeinse gebruiken.

Deze combinatie van religieus fanatisme, vermeende seksuele ongepastheden en de promotie van niet-traditionele adviseurs bleek zijn ondergang te worden. Julia Maesa, bang dat het schandalige gedrag van haar kleinzoon de hele dynastie in gevaar zou brengen, besloot hem te vervangen. Ze begon haar jongere, meer gematigde neef Severus Alexander als opvolger te promoten. Nadat Elagabalus had geprobeerd Alexander te laten vermoorden, revolteerde de Praetoriaanse garde, die volledig vervreemd was. Op 11 maart 222 n.Chr. werden Elagabalus en zijn moeder, Julia Soaemias, door de garde vermoord. Hun lichamen werden verminkt, door de straten van Rome gesleept en uiteindelijk in de Tiber gegooid, gevolgd door een formele damnatio memoriae om zijn geheugen uit de openbare archieven te wissen.