Howard Carter (1874-1939) [Archaeologist] - Fine long Autograph Letter signed of the archaeologist as philosopher to the mysterious Miss Ionides - 1933

Helen Euphrosyne, 1871-1967, dochter van Constantine Alexander, 1833-1900, kunstpatron en verzamelaar, begint met “Wie een dichter zou begrijpen, moet eerst zijn land bezoeken.” en gaat verder met “In Athene zijn betekent beseffen hoe het onbelemmerde leven van een mier, dat alle natuurwetten volgt, groeide, bloeide, vervaagde en helaas stierf. Het is zo vanzelfsprekend dat men zich afvraagt of zulke wonderen aan een sterfelijke hand te danken zijn, of aan de goden zelf. Toch vertellen ze ons dat dit en dat gemaakt is op zo’n en zo’n tijd, of in zo’n en zo’n moment, en ze plakken er zelfs labels op. Phew! Wie interesseert het. Fantaseert de natuur haar roos te labelen? Is er toen kunst gemaakt voor Bradshaw? Of was het niet onder de juiste omstandigheden, de juiste omgeving, dat de kwekerij haar kind goed opvoedde? In de haven bubbelt de kleine ‘Ophris’ (vernoemd ‘Turine’) als een kurk. Met een stevige kapitein en een bemanning van elf varen we haar morgen uit en ploegen we de golven naar de eilanden in de zee. Met alle goede wensen voor Miss Stevens en jouzelf. Hoogachtend, Howard Carter. Misschien beter bekend als ‘Kolokithi’ ...”, 4 pagina’s 8vo., met origineel handgeschreven envelop, Hotel de la Grande-Bretagne, Athene, 10 september 1933.
De aard van Carters relatie met de schimmige Miss Ionides blijft helaas ongrijpbaar. Deze brief is zowel weemoedig als lyrisch en onthult een andere Carter dan de moeilijke, teruggetrokken man die het publiek kent. Dit is de man die betrokken was bij een vechtpartij met een groep Franse toeristen in Egypte en die naar het Hof ging om te voorkomen dat een zekere Sheik Quraishi Tutankhamon-parfum met Carters naam zou verkopen.
Men wordt geneigd te concluderen dat de beroemd beschermde archeoloog in wezen een romantisch persoon was en dat de gevoelens die hier worden uitgedrukt, hem ertoe hebben aangezet om door te blijven zoeken naar het graf van Toetanchamon, lang nadat hij gewaarschuwd was dat het een onmogelijke onderneming was.
Zijn vader staat vooral bekend om zijn nalatenschap van 82 olieverfschilderijen aan het Victoria and Albert Museum.