Gyl (XX) - L'Oracle des Sables d'Or

Over het werk

De Orakel van de Zandduinen van het Goud

Ze rust als een levend mirage, geboren uit de warme stromingen die de oude routes van het Oosten doorkruisen.
Son voile rouge et or lijkt geweven van licht, alsof elk draadje gedoopt is in een zonsondergang op de duinen.
De coiffe die ze draagt — deze zilveren stukken, deze discrete edelstenen — fluistert nog steeds de verhalen van verre karavanen, van geurige markten waar vertellers de nachten wakker hielden.
Zijn diepe blik, omzoomd door schaduw en warmte, is een open deur naar de verhalen die ze bevat.
Er wordt gezegd dat ze de fluisteringen van verdwenen oases hoorde, dat ze de namen van de winden kende, en dat ze in de zandkorrels kon lezen zoals anderen in de hemel lezen.
De witte kant die ze omarmt, bijna onwerkelijk in haar delicatesse, contrasteert met de rijkdom van de stoffen en onthult de onwankelbare puurheid van haar lot.
In deze compositie viert Gyl de poëzie van de oosterse werelden: een gedroomd, opnieuw uitgevonden Oriënt, waar schoonheid symbool, geheugen en profetie wordt.
Ze wordt dan de Oracle van de Sables d'Or, beschermer van een Oriënt die niet meer bestaat, behalve in het verlichte penseel.