Jeanne Modigliani (1918-1984) - Abstract

JEANNE MODIGLIANI (29 listopada 1918, Nicea – 27 lipca 1984, Paryż)

Abstrakt.

80 x 60 cm.

Technika mieszana na kartonie.

1983.

Podpis ręczny.

POCHODZENIE: Rodzina Piaggio, 1980-1990.



Córka cenionego malarza Amedeo Modiglianiego i artystki Jeanne Hébuterne, Jeanne Modigliani nie znała swoich rodziców: Amadeo zmarł 24 stycznia 1920 roku, gdy Jeanne miała zaledwie czternaście miesięcy, a jej matka, muza malarza, po kilku godzinach popełniła samobójstwo. Dziewczyna została adoptowana przez ciotkę ze strony ojca i wychowywała się w Livorno, kończąc studia z historii sztuki na Uniwersytecie we Florencji. O pochodzeniu żydowskim i wnuczka socjalisty, w 1939 roku uciekła do Paryża z powodu prześladowań faszystowskich, a po okupacji nazistowskiej dołączyła do maquis. Po wojnie Jeanne Modigliani rozpoczęła poszukiwania prawdy o swoim ojcu. W 1952 roku, dzięki stypendium od Narodowego Centrum Badań Naukowych, rozpoczęła również badania nad Van Goghiem. To właśnie podobieństwa między życiem holenderskiego malarza a jej ojca skłoniły ją do powrotu do niego, do Modiglianiego, któremu poświęciła się całkowicie od tego momentu. Jej nieustanne dążenie do oficjalnego uznania wartości dzieła jej ojca odniosło wielki sukces, gdy w 1981 roku w Paryżu zorganizowała najbardziej kompleksową wystawę Modiglianiego: ponad 250 dzieł, w tym obrazy, rzeźby, gouache i rysunki, stanowiło próbę, która, jeśli to możliwe, zwiększyła zainteresowanie nauczycielem. W 1983 roku założyła Archiwa Légales Amedeo Modigliani, aby sklasyfikować i chronić dorobek Modiglianiego. Jednak życie Jeanne Modigliani nie ograniczało się jedynie do pracy dokumentacyjnej, lecz odziedziczyła po ojcu mistrzostwo w posługiwaniu się pędzlem. Z produkcją bliską abstrakcyjnemu ekspresjonizmowi, czasem zbliżoną do figuracji, kompozycje Jeanne Modigliani wyrażały z pełną szczerością i wolnością najgłębsze stany duszy. Od najbardziej dynamicznych i spontanicznych kompozycji po te najbardziej spokojne i kojące, Jeanne potrafiła uchwycić swoje najskrytsze i najbardziej osobiste ja w swoich dziełach.